ชื่อนั้นสำคัญไฉน
ผมมักจะประสบปัญหากับชื่อของตัวเองมาตลอด ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว จนทุกวันนี้ก็ยังคงประสบปัญหาอยู่เป็นประจำ ปัญหานี้คิดว่าหลายๆท่านก็คงจะเคยประสบมาบ้างเช่นเดียวกัน(คนที่ไม่เคยมีปัญหากับชื่อของตัวเองนับว่าเป็นผู้ที่โชคดียิ่ง)
ในช่วงที่ยังเป็นนักโพสต์มือใหม่นี้ ยังคิดประเด็นเนื้อๆหนักๆไม่ออกก็เลยตั้งบล็อกรวมเรื่องเบาๆสมองขึ้นมาไว้รองรับบางจังหวะอารมณ์ที่จะพาหัวคิดแล่นไป
ในแนวนี้ จึงเป็นที่มาของบล็อกนี้ เอ้า เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า
อันนามว่า "อับดุลกอนี เต๊ะมะหมัด"ของผมนี้ เป็นชื่อที่มีความหมายประเสริฐมาก เพราะเป็นคำในภาษาอาหรับ(ทำไมคนมุสลิมชอบตั้งชื่อเป็นภาษาอาหรับ เรื่องนี้ค่อยว่ากันในโอกาสหน้า) แปลว่า "บ่าวของพระองค์(อัลลอฮฺ)ผู้ทรงร่ำรวย,มั่งคั่ง" พระองค์นะครับผู้ทรงร่ำรวย ส่วนผมเป็นแค่บ่าวของพระองค์
ผมภูมิใจและพอใจกับชื่อ(และนามสกุล-อันนี้จำเป็นไม่งั้นอดได้รับมรดกสิ) และไม่เคยคิดจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น(เคยเปลี่ยนให้สะกดถูกต้องขึ้น)
จะขอเล่าประเด็นปัญหาอันเนื่องมาจากชื่อและนามสกุลเป็นข้อๆไปก็แล้วกันครับ
๑.สมัยเรียนประถม จำได้ว่าเวลาเขียนชื่อ-สกุลลงในกระดาษคำตอบ จะเขียนไม่พอกับช่องว่างทุกที(เจอปัญหาแต่เด็ก) นามสกุลนี่ต้องเขียนพาดขึ้นไปบนวันที่หรืออะสักอย่างเป็นประจำเลย(นึกสงสัยว่ากระทรวงศึกษาธิการหรือโรงพิมพ์
กระดาษนี้เขาไม่คิดเลยหรือว่าจะมีนักเรียนชื่อยาวๆอยู่ในประเทศนี้ด้วย แล้วอย่างนี้ลูกหลานคนจีนที่มีนามสกุล......พานิช.......อะไรทำนองนี้ไม่แย่หรือเพราะยาวกว่าอีก)
๒.เวลาปักชื่อที่หน้าอกเสื้อก็เหมือนกัน ต้องเริ่มตั้งแต่ติดกับสาบเสื้อไปถึงใต้รักแร้โน้น(ฮา...)
๓.ตอนผมเรียนมัธยมต้นที่ร.ร.จะนะวิทยา(ที่ไฟไหม้วันก่อน)ซึ่งมีทั้งนักเรียนไทยพุทธและมุสลิม ชื่อผมก็ถูกแบ่งเป็นสองท่อน???โดยบังเอิญ ยังงัยหล่ะ ก็เพื่อนไทยพุทธมักจะเรียกผมว่า "อับดุล...อับดุล..." ส่วนเพื่อมุสลิมด้วยกันก็จะเรียกว่าา "กอนี...กอนี..." เป็นงั้นไป
๔.เรื่องสะกดถูกผิดนี่ ตอนเป็นนักเรียน-นักศึกษาไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่ แต่พอตอนมาเป็นอาจารย์ผู้สอนนี่สิ ทั้งนักศึกษา คณาจารย์ เจ้าหน้าที่ น้อยรายนักที่จะเขียนทั้งชื่อและนามสกุลผมถูก แปลกแต่จริง ทั้งๆที่ผมก็ไม่เคยสาธิตวิธีการเขียนชื่อแบบผิดให้ใครดูเลย..ฮา...(หรือว่าเพราะมาทำงานในสามจาหวะชาแดง...)
ประเด็นนี้แหละที่อยากจะขยายความต่อในคราวต่อไป วันนี้พอก่อน พิมพ์นานจนเน็ตหลุดไปแล้ว แล้วพบกันตอนต่อไปครับ
ความเห็น (7)
ผมเองสมัยเรียนมหาวิทยาลัยก็มีปัญหาเรื่องชื่อเหมือนกันครับ ตอนนั้นเรียนห้องใหญ่ มีคำถามๆ หนึ่งอาจารย์ถามแล้วไม่มีใครตอบหรือตอบไม่ได้ก็ไม่รู้ แล้วผมก็ตอบและถูกใจอาจารย์ด้วย อาจารย์ก็ถามว่าชื่ออะไร ผมพยายามบอกอยู่สามครั้ง อาจารย์ก็ถามว่า อะไรน่ะ อยู่อย่างนั้นแหละ ทั้งๆ ที่ผมพูดเสียงดังมากแล้วก็ตาม สุดท้ายเพื่อนบอกอาจารย์ว่า ชื่อชาฟีอีย์ครับ อาจารย์ร้อง ออ.....
ผลก็คือ ตอนปลายเทอม อาจารย์บอกว่า คนที่จะได้คะแนนพิเศษก็คือ ชาฟีอีย์ เพื่อนๆ ทั้งห้องหัวเราะ
อาจารย์ก็ถามว่าทำไม เพื่อนๆ ก็แย่งกันตอบว่า เพราะชื่อนั้นไม่มีในทะเบียนเรียกชื่อเหมือนกัน
ชื่อผมเรียกยากครับ โดยเฉพาะคนที่อยู่ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ มักจะออกเป็น "จรวด" มากกว่า จารุวัจน์ ในขณะเดียวกันชาฟีอีย์ก็เรียกยากสำหรับคนแถบนี้เหมือกัน จะเรียกเพี้ยนเป็น แปอิง เสียมากกว่า
ปล. ผมเพิ่มอาจารย์ไว้ในแพลนเน็ท yic แล้วครับ คลิกได้ที่ http://gotoknow.org/planet/yic
ขอบคุณที่เตือนให้รู้ว่าจำนามสกุลอาจารย์รอหีมผิดนะครับ
สวัสดีค่ะ
คิดว่าอาจารย์ก็สตาร์ทในการโพสต์ได้ดีค่ะ
จากชื่ออาจารย์เอง ซึ่งก็น่าสนใจค่ะ แหะๆก็มือใหม่เหมือนกันค่ะ
- ขอแสดงความยินดีครับอาจารย์ อัสสะกอมีที่ออก start แซงผมซะไม่เห็นฝุ่นเลยครับ
- ไม่เห็นเขียนเล่าเรื่องโครงการสัมมนาเรื่องประวัติศาสตร์การศึกษาใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ให้ฟังบ้าง
- กำลังรออ่านครับ
ขอบคุณคุณจินตนามากนะครับที่กรุณาแวะเวียนเข้ามาอุดหนุน เป็นกำลังใจให้กับมือใหม่ขัดขับอย่างผมมากๆเลยครับ
อ.จรวด เอ๊ย จารุวัจน์ด้วยเช่นกันครับ ท่านเป็นผู้แนะนำให้ผมรู้จักG2K ครับ
Ajarncath ผมก็ได้เข้าไปเยี่ยมบล็อคของอาจารย์มาแล้วเช่นกันครับ
ท่านอ.อาลัมเกาะสถานการณ์จนติดเลยนะครับ สัมมนาเพิ่งเสร็จสิ้นเมื่อบ่ายแก่ๆวันนี้เองครับ คงต้องให้นักศึกษาได้สรุปผลสักพัก แล้วคงจะได้นำประเด็นมานำเสนอกันครับ
ชื่อมันสำคัญจริงสำหรับเจ้าหญิง
แต่ก้จริง อาจารย์จะไม่เรียก ชื่อจริง(ทีออกสำเนียงอาหรับ) แต่อาจารย์จะเรียกความหมายของชื่อ ที่ชื่อ "รัศมี"
เรียนมหาลัยในไทย ปีแรก อาจารย์ ไม่เรียกชื่อ แต่ เรียนรหัสแทน....(เด้กพิเศษ)จนบัดนี้อาจารยืจะเรียกรัศมี นึกแล้ว เอ้อ ชื่อ รัศมี ก้สวยหรู่