ถ้ามองให้ลึกลงไปแล้วเรื่องของพฤติกรรมความปลอดภัยไม่ใช่เรื่องที่ไกลตัวเลย เป็นเรื่องที่เราต้องเจออยู่ตลอดเวลาในชีวิตประจำวันไม่ว่าเราจะอยู่บ้าน อยู่ที่ทำงาน หรือแม้แต่เวลาที่เราต้องเดินทางไปทำธุระนอกบ้าน...
จากพฤติกรรมของคนไทยโดยทั่วไป มักจะละเลยในเรื่องของความปลอดภัยโดยเฉพาะในชีวิตประจำวัน เช่น การที่พ่อแม่จูงเด็กเดินข้างถนน ถ้าพ่อแม่มีจิตสำนึกเรื่องของความปลอดภัยก็จะต้องให้เด็กอยู่ด้านนอกของถนนไม่ใช่ด้านในที่ติดถนน เพราะเสี่ยงที่เด็กจะโดนรถเฉี่ยวชนได้ อีกตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือพฤติกรรมการขับรถ ไม่ว่าจะเป็นรถยนต์หรือรถมอเตอร์ไซค์ หลายคนคาดเข็มขัดนิรภัยและสวมหมวกกันน็อคเพียงเพื่อไม่ให้ตำรวจจับมากกว่าคำนึงถึงเรื่องความปลอดภัยของตนเอง...
หากคนเราละเลยความปลอดภัยในชีวิตประจำวันแล้ว ย่อมส่งผลถึงพฤติกรรมความปลอดภัยในการทำงานและสถานที่ทำงานด้วย ถึงแม้หน่วยงานจะมีมาตรการป้องกันอุบัติเหตุที่ดีเพียงใด แต่ถ้าพนักงานขาดจิตสำนึกเรื่องความปลอดภัยแล้ว ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเกิดอุบัติเหตุขึ้น...
ซึ่งเมื่อเกิดอุบัติเหตุขึ้นแล้วย่อมนำมาซึ่งความสูญเสีย ไม่ว่าจะเป็นชีวิตหรือทรัพย์สิน หรือแม้แต่การได้รับบาดเจ็บหรือทุพพลภาพ ฉะนั้นเราน่าจะเริ่มต้นที่ตัวเราโดยหันมาตระหนักถึงเรื่องของพฤติกรรมความปลอดภัย และกระตุ้นตัวเองให้มีจิตสำนึกในเรื่องนี้ และดำเนินชีวิตของตัวเราเองด้วยความไม่ประมาท ไม่ใช่เพื่อใครแต่เพื่อตัวเราเองและคนที่เรารัก...
ได้ครับ...อาจารย์ขจิต
แล้วผมจะเขียนเกี่ยวกับงานบ้างครับ...
ขอบคุณนะครับ...
ใช่แล้วครับ น้องปรัยมา ...
ขอบคุณนะครับที่แวะมาทักทาย...
ขอบคุณครับ คุณอัจฉรา...
การที่คนเราละเลยมาจากหลายสาเหตุครับ ที่คุณอัจฉราบอกก็เป็นส่วนหนึ่งครับ...
ขอบคุณอีกครั้งครับ...
ขอบคุณที่แวะไปทัยทายเป็นคนแรกนะค่ะ
เราคนไทยควรตระหนัก และรณรงค์ในเรื่องความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน
ขอบคุณเช่นกันครับ...คุณภัชราพรรณ
เรื่องของความปลอดภัยเป็นเรื่องที่คนไทยน่าจะให้ความสำคัญมากกว่านี้ครับ...