วันอาทิตย์ที่ ๒๕ ก.พ. ๕๐ มีโอกาสอยู่บ้าน ได้ออกไปวิ่งตอนสว่างแล้ว ไปเจอต้นพญาสัตบรรณกำลังออกดอกรุ่นที่ ๒ เป็นต้นที่ปลูกอยู่คู่กับต้นที่ออกดอกรุ่นที่ ๒ ไปเมื่อต้นเดือน ผมแปลกใจมากที่พญาสัตบรรณออกดอกรุ่นที่ ๒ ต้นฤดูร้อน เป็นเพราะความปรวนแปรของฤดูกาลหรืออย่างไร
เมื่อวิ่งครบ ๓๐ นาที ผมฉวยกล้อง Canon EOS 30D ไปถ่ายรูปทันที จำได้ว่า ดร. อโณทัยเคยขอรูปต้นพญาสัตบรรณทั้งต้นเพื่อดูว่ามันใหญ่โตแค่ไหน จึงถ่ายมาฝาก ต้นนี้สูงประมาณ ๑๕ - ๒๐ เมตร ซึ่งยังเตี้ยกว่าต้นที่บ้านผม สูงประมาณ ๓๐ เมตร ร่มเงาประมาณเส้นผ่าศูนย์กลาง ๑๐ เมตร
ต้นสูง ๑๕ - ๒๐ เมตร
เห็นเปลือกแห้งของฝักที่เกิดจากดอกชุดแรก
มีช่อดอกตูมแบบนี้เต็มต้น
อีกไม่กี่วันก็จะบานหอมชื่นใจ
นี่ก็หอมอ่อนๆ ชื่นใจ ดอกอะไรเอ่ย
วิจารณ์ พานิช
๒๕ ก.พ. ๕๐
ต้องเรียนว่าเห็นชื่อบันทึกปั๊บก็คิดทันทีเลยเหมือนกันค่ะ ว่าอาจารย์คงจะถ่ายรูปแบบเต็มต้น(เห็นทั้งต้น) ให้ดูแน่ๆ ไม่ผิดหวังจริงๆค่ะ กราบขอบพระคุณอาจารย์เป็นอย่างมาก เห็นแล้วคิดว่าต้นตรงทางเข้าที่จอดรถตึกเฉลิมพระบารมี คณะแพทย์ม.อ. คือต้นพญาสัตบรรณจริงๆค่ะ เลยกลายเป็นสัญลักษณ์ที่ทำให้ระลึกถึงอาจารย์ทุกครั้งที่เดินผ่านค่ะ
ไม่ทราบว่าจะเป็นการรบกวนอาจารย์มากไปไหมคะ หากจะขอให้อาจารย์อ้างถึงด้วยชื่อ โอ๋-อโณ ใน GotoKnow เพราะไม่ค่อยนิยมการใช้ดร.นำหน้าชื่อเลยค่ะ รู้สึกเหมือนว่ามันจะทำให้คนอื่นผลักเราไปห่างๆค่ะ ขอบพระคุณอาจารย์มากๆค่ะ
ดอกกาสะลองหรือปีบค่ะ