วันนี้กลุ่มงานบริหารความเสี่ยง นัดคุยเรียนรู้กันระหว่างกลุ่มคนทำงานว่าแต่ละคนทำงานชิ้นนี้สำเร็จได้อย่างไร โดยมีคุณอภินันท์ ปานเจี้ยงซึ่งดูในภาพรวมเรื่องนี้ของ ม.อ.เป็นคุณอำนวยวง มีผู้เข้าร่วมคุย 7 คน มีดิฉั้นได้รับเชิญมาทางโทรศัพท์หวานๆ..."มาหน่อยซิคะมาช่วยฟังนันเป็นคุณอำนวยว่าใช้ได้มั๊ย....." มิได้นัดหมายเป็นทางการนัก....เป็นการชวนกันมากินกาแฟมากกว่า ดิฉั้นเองมิได้เก่งกาจอะไรปานนั้น..แต่ด้วยทนเสียงหวานๆ ไม่ไหว...ได้ค่ะที่ไหนจ๊ะ...เดี๋ยวจะตามไปค่ะ
มี 4 คณะที่มาเล่า...วิธีการทำของแต่ละคณะ เห็นถึงวิธีการทำงานของแต่ละคณะในงานเรื่องเดียวกัน บางคณะรู้สึกลำบากในการทำ...บางคณะสบายมาก...บางคณะเป็นความเครียด....บางคณะมองเป็นกระดาษทำการที่(ทำโดยไม่มีวิญญานของการเห็นความสำคัญของความเสี่ยงในงานจริงๆ)
วันนี้เราฟังกัน....มองเห็นว่าปัจจัยสำคัญของการทำให้สำเร็จได้แบบมีวิญาณคือ
การเอาจริงเอาจังของผู้นำ มาตรการที่ชัดเจนของมหาวิทยาลัยในการผลักดันเรื่องนี้ให้เข้าไปถึงใจทุกงาน และวิธีบริหารผู้บริหารที่มีงานยุ่งมากๆของแต่ละคน คุยกันไปคุยกันมามีความเห็นว่าควรนัดแลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องนี้กันสักครั้ง เพื่อเล่าเรื่องความสำเร็จในการทำงานเรื่องนี้ เพื่อหาขั้นตอนงานที่เหมาะสม เป็นแนวปฏิบัติที่ใช้ร่วมกัน โดยตั้งเป้าหมายว่าให้ใช้ ชั่วโมงการทำงานน้อยที่สุด
เคยมีปัญหาเกี่ยวกับการจัดการระบบข้อมูลเพื่อใช้ในงาน QA กพร. ควบคุมภายใน ฯลฯ
จึงได้ใช้วิธีการ list รายละเอียดที่เกี่ยวข้องกับงานตนเองว่ามีอะไรที่ต้องรายงานบ้าง และได้ให้น้องรวบรวมเป็นเดือน ๆ และเก็บเอกสารที่เกี่ยวข้อง จะให้รายงานเดือนไหน จะเอารายงานตามแผน รายงานตาม QA รายงาน กพร. ควบคุมภายใน ม้นก็จะช่วยการทำงานของเราได้ ถ้ามีการปรับข้อมูล ก็จะง่ายขึ้น
สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ถ้าเป็นนโยบายจากส่วนกลางที่ต้องมีการรายงาน อย่างไรมหาวิทยาลัยก็ต้องรายงาน และคณะก็ต้องรายงานมหาวิทยาลัยเช่นเดียวกัน
สิ่งที่อยากเห็นคือส่วนกลาง ร่วมกันพิจารณาว่า รายละเอียดข้อมูลต่าง ๆ ที่ต้องใช้ จะมีลักษณะใด ข้อมูลใดใช้ร่วมกันได้ โดยไม่ต้องขอซ้ำ หรือสามารถ link กันได้
ปัจจุบันทาง มอ. ได้จัดทำระบบ MIS ค่อนข้างจะสมบูรณ์ น่าช่วยในการจัดระบบได้ดีขึ้น
มองว่าถ้าเราจัดระบบการทำงานให้ดี ยอมทำงานหนักในช่วงแรก เปิดใจรับสิ่งใหม่ ๆ พร้อมที่จะเรียนรู้ ต่อไปเราจะทำงานได้อย่างมีความสุข
เชื่อเช่นนั้นค่ะ
สวัสดีคะคุณสมพร ....ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย
คุณขจิต คุณBrightlily ดิฉั้นยุ่งๆ ค่ะเลยเงียบหายไปจริงๆ มีเขียนบันทึกบ้างแต่ไม่ได้ตีพิมพ์ค่ะ...ขอบคุณค่ะที่ส่งกำลังใจให้เสมอ...