ขำขันประสาหมอยา (6)

คัดลอกจากเวปเพจ ของ อ.ดร.สุรชัย อัญเชิญ คณะเภสัชศาสตร์ จุฬา

สาเหตุที่แพง

ชายผู้หนึ่งปวดศีรษะ อย่างมากมาหลายวัน จึงไปหาแพทย์ที่โรงพยาบาล ให้ทำการตรวจร่างกาย แล้วนัดวันให้ไปฟังผลตรวจ

เมื่อถึงวันนัด เขารีบไปหาแพทย์คนเดิมแต่เช้า แพทย์เดินเข้ามาตบไหล่เขา และพูดว่า "สวัสดีครับ วันนี้ผมมีทั้งข่าวดี และข่าวร้ายมาบอกคุณ ข่าวร้ายก็คือ คุณเป็นมะเร็งสมอง ที่รักษาไม่ได้ ข่าวดีก็คือ โรงพยาบาลเรามีแพทย์ และเครื่องมือผ่าตัดทันสมัย เปลี่ยนสมองได้อย่างปลอดภัย และเพิ่งจะเกิดอุบัติเหตุ รถคว่ำที่หน้าโรงพยาบาล ซึ่งมีนิสิต 3 คนเสียชีวิต คุณสามารถเลือก เปลี่ยนสมองได้ตามต้องการ โดยเสียค่าใช้จ่ายดังนี้ สมองนิสิตวิศวะราคา 300,000 บาท สมองนิสิตสถาปัตย์ 400,000 บาท และสมองนิสิตเภสัช 1,000,000 บาท"

ชายผู้นั้นขมวดคิ้ว และถามด้วยความสงสัยว่า "ทำไมสมองนิสิตเภสัช ถึงราคาแพงกว่าคนอื่น ตั้งมากมาย มีข้อดีกว่า ของนิสิตอื่นยังไง?"

แพทย์ยิ้มแล้วตอบว่า "สมองนิสิตอื่น เป็นของใช้งานแล้ว แต่สมองนิสิตเภสัช ยังใหม่อยู่"

---

คาดไม่ถึง

ยามบ่ายแก่ๆ เมื่อจบการฟังบรรยาย เรื่องการออกข้อสอบ อย่างมีประสิทธิภาพ อาจารย์สุรชาติ เดินอ่อนระโหยมาพบ อาจารย์ชำนิที่ใต้ตึก 80 ปี จึงชวนกันไปนั่งดื่มกาแฟ ในห้องสันทนาการ ในระหว่างที่ดื่มกาแฟ พร้อมกับดูรายการข่าว ทางโทรทัศน์ซึ่งเสนอภาพ ชายผู้หนึ่งที่ยืนอยู่ บนขอบตึกสูง 10 ชั้น แล้วตะโกนบอกฝูงชน ที่ยืนแออัดอยู่ข้างล่าง ว่าจะกระโดดตึกตาย อาจารย์สุรชาติ เอ่ยปากพนัน กับอาจารย์ชำนิ 500 บาท ว่าชายในข่าวผู้นั้น ไม่กล้ากระโดดตึกหรอก อาจารย์ชำนิตอบว่า "ตกลงพี่ ผมรับพนัน"

อย่างไรก็ตาม ในที่สุดชายในข่าวโทรทัศน์ ก็กระโดดตึกลงมาเสียชีวิต ดังนั้นอาจารย์สุรชาติ จึงควักธนบัตร 500 บาท ยื่นให้อาจารย์ชำนิ ซึ่งนิ่งอยู่สักครู่ ก่อนพูดว่า "ผมรับเงินพี่ ไม่ได้หรอกครับ ผมไม่อยากทำลาย มิตรภาพของเรา"

อาจารย์สุรชาติหัวเราะแล้วพูดว่า "ไม่เป็นไร มิตรภาพก็ส่วนมิตรภาพ พนันก็ส่วนพนัน" อาจารย์ชำนิเลยพูดต่อว่า "พี่ครับ ผมต้องสารภาพว่า ผมดูข่าวเรื่องนี้ มาตั้งแต่ตอนเช้าแล้ว ดังนั้นผมจึงไม่สามารถ รับเงินพี่ได้"

อาจารย์สุรชาติทำท่าอายๆ ก่อนจะตอบว่า "ผมเองก็ดูข่าวนี้มาแล้ว ที่บ้านเหมือนกัน แต่พับผ่าซิ! ผมไม่นึกว่าชายคนนี้ จะกล้ากระโดดซ้ำอีกหน"

---

เรื่องของฟัน

อาจารย์ซึ่งเกษียน อายุราชการแล้วท่านหนึ่ง ไปกินเลี้ยง งานแต่งงานอาจารย์สถิต ขณะที่กำลังรับประทาน อาหารโต๊ะจีน ก็บ่นตลอดเวลา ถึงเรื่องฟันปลอมของตน ที่หลวมและสร้างความเจ็บปวด ยามเคี้ยวอาหารเสมอ แขกวัยกลางคน ท่าทางภูมิฐานอีกท่าน ที่นั่งอยู่ข้างๆ ได้ยินจึงล้วงมือ เข้าไปในกระเป๋าเสื้อนอก และหยิบฟันปลอมชุดหนึ่ง ออกมายื่นให้ อาจารย์สูงอายุท่านนั้น พร้อมกับพูดว่า "ลองใส่ฟันชุดนี้ดูซิครับ ว่าใช้ได้ไหม?" หลังจากลองใส่ดูแล้ว อาจารย์สูงอายุพูดว่า "ขอบคุณมากครับที่กรุณา แต่มันแน่นเกินไป"

แขกวัยกลางคนหยิบฟันปลอมอีกชุด ออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นให้ลองใส่ใหม่ คราวนี้ใส่ได้สนิทพอดี อาจารย์สูงอาย ุจึงใช้ฟันปลอมชุดนั้น แทนฟันปลอมของตน รับประทานอาหารต่อจนอิ่ม

ขณะงานเลิก อาจารย์สูงอายุถอดฟันปลอม คืนให้แขกวัยกลางคน แล้วเอ่ยว่า "แหม! ฟันชุดนี้ใช้งาน ได้ดีมากเลยครับ คุณเป็นทันตแพทย์ใช่ไหม?"

แขกวัยกลางคนตอบอย่างนอบน้อมว่า "เปล่าครับ ผมเป็นสัปเหร่อ"