ชีวิตที่พอเพียง : 228. คุณค่า

          โลกยุคแข่งขันกันด้วยความรู้  หรืออยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขด้วยความรู้ (Knowledge-Based Society)     หรือที่ผมเรียกว่าสังคมอุดมปัญญา      มีจุดสำคัญอยู่ที่ความสามารถในการสร้าง "คุณค่า และมูลค่า" ซึ่งฝรั่งใช้คำว่า value creation

         การเห็นคุณค่า (และหรือมูลค่า) ของสิ่งต่างๆ จะว่าง่ายก็ง่าย จะว่ายากก็ยาก     ผมฝึกฝนตัวเองให้รู้จักมองเห็นคุณค่าของสิ่งธรรมดาๆ หรือเหตุการณ์ธรรมดาๆ      รู้สึกว่าเมื่อสามารถ "มองเห็นความไม่ธรรมดาในสิ่งธรรมดา" แล้ว รู้สึกปิติ มีความสุข     มองอีกมุมหนึ่ง ก็รู้สึกว่าตัวเรานี่ช่างโง่เขลาเสียจริงๆ      มีอายุอยู่ตั้งค่อนศตวรรษแล้ว เพิ่งมาเข้าใจเรื่องพื้นๆ เอาตอนนี้เอง       แต่เมื่อมองอีกมุมหนึ่งก็รู้สึกว่า เราสามารถ "เห็น" สิ่งที่คนทั่วไปมองผ่านเลย

         ความสามารถในการ "เห็น" คุณค่า (และมูลค่า)  และความสามารถในการสร้างคุณค่า (และมูลค่า) ขึ้นจากสิ่ง (หรือเรื่อง) ธรรมดาๆ นี่แหละ ที่เป็นหัวใจของโลกยุคปัจจุบัน      สังคมยุควัตถุนิยมเน้น "ความมั่งคั่ง" (wealth) ทางวัตถุ     จึงมุ่งสร้างวัตถุสิ่งของที่เป็นสินค้าที่ทำกำไรจาก สิ่ง (หรือเรื่อง) ธรรมดาๆ      แต่แม้เราจะอยู่ในสังคมวัตถุนิยม เราก็สามารถมีชีวิตอยู่แบบพอเพียงได้   โดยพัฒนา "ปัญญา" ที่เห็นคุณค่าของสิ่งธรรมดาๆ และนำมาน้อมนำใจตนให้เกิดความสุขความพอใจได้

          เมื่อวันที่ ๒๒ ก.พ. ๕๐ เราปรึกษากันเรื่องบังเอิญมีคน (ซึ่งเราคิดว่าเป็นคนดี) ป่วน Gotoknow โดยไม่ได้ตั้งใจ    ในลักษณะของการไปวิพากษ์วิจารณ์คนอื่นแรงๆ      ทำให้มีคนไม่พอใจ และมีบางคนเลิกเขียน บล็อก ไปเลย     เราปรึกษากันในทางสร้างสรรค์     ลดความรู้สึกไม่ดีต่อกันลงไป    ทำความเข้าใจเรื่องต่างๆ โดยใช้สมองทั้งซีกซ้ายและซีกขวา      หาทางให้สมาชิกของ Gotoknow ที่เป็น "ตัวละคร" ในเหตุการณ์นี้  ได้แสดงบทบาทจากด้านดีของตน      และหาทางลดผลจากส่วนด้อยลงไป      ผมจะไม่เล่ารายละเอียดของการปรึกษาหารือ     แต่เชื่อว่าทุกคนที่อยู่ในห้องที่เราคุยกันจะสัมผัสได้ถึงการ "ให้คุณค่า" ที่แท้จริงของบุคคลที่เกี่ยวข้อง      เราตกลงกันว่า จะหาทางยุติในลักษณะที่มองว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นครู      สอนวุฒิภาวะให้แก่เรา     และทำให้เราเห็นหลักการของการ "สร้างคุณค่า" ของความเป็นชุมชนที่แตกต่างหลากหลายผ่าน Gotoknow

          ทุกก้าวย่างของชีวิตมีคุณค่า     สอนบทเรียนให้เราได้เสมอ     ถ้าใจของเราเปิดรับ     ถ้าเรามีใจ มีสติ ที่จะเรียนรู้

วิจารณ์ พานิช
๒๓ ก.พ. ๕๐