วันนี้มีฝนโปรยมาช่วงบ่าย ผมดีใจจนเบรกตัวเองไม่อยู่ รีบหาร่มมากางแล้วไปยืนกลางแจ้ง ตั้งใจจะใกล้ชิดน้ำฝนให้มากที่สุด ยืนฟังเสียงเมล็ดฝนกระแทกหลังคาร่ม ยืนดูละอองน้ำกระเซ็นไปรอบข้าง ฟังเสียงฝนหล่นลงบนใบไม้แห้ง พร้อมๆกับกลิ่นไปดินโชยขึ้นมา เป็นกลิ่นพิเศษเฉพาะเลยละครับ มีสัดส่วนผสมระหว่างกลิ่นดินกับกลิ่นใบไม้ ถามว่าหอมไหม ผมว่ากลิ่นมันแปลกๆมากกว่า
ยืนไปยืนมาน้ำกระเซ็นถูกเสื้อผ้า ค่อยซึมจากแขนขาเย็นชื้นเข้ามาใกล้ถึงตัว ร่ำๆจะตัดสินใจอาบน้ำกับเทวดาก่อนสงกรานต์สักตั้ง ก็มีคนมาหาอีกแล้ว เสียดายสายน้ำเย็น เสียดายกลิ่นไอเย็นชื้นของฝน เสียดายไม่ได้อาบน้ำภายใต้ฝักบัวยักษ์ เสียดายไม่ได้สระผม ถูตัว โดยใช้บริการสปาจากสวรรค์ เสียดายมหกรรมอาบน้ำที่มีราคาแพงที่สุดในโลก
ท่านก็ลองนึกดูเกิดว่าฝนตกแต่ละครั้ง คิดเป็นเงินราคาค่างวดกี่ร้อยกี่พันล้านบาท แค่เราเปิดสปริงเกอร์รดน้ำนิดๆหน่อยๆยังเสียค่าใช้จ่ายหลายบาท นี่ฝนตกครอบคลุมไปหลายหมู่บ้าน ระดับน้ำสูงเป็นคืบ คิดเป็นปริมาณน้ำไม่รู้กี่ล้านลิตร แล้วยังแจกจ่ายไปตามพื้นที่อีกละ คุณสมบัติของน้ำฝนนี่ก็ใช่ว่าจะธรรมดาที่ไหน เปรียบเหมือนน้ำปุ๋ยเลยที่เดียวละครับ ลองสังเกตดูพืชผักที่โดนน้ำฝน กับที่เรารดด้วยน้ำบ่อหรือน้ำประปา ความสดใสกิ่งก้านใบเขียวสะพรั่งจะเห็นความต่างชัดเจนมาเลย
นอกจากผมจะดีใจที่มีวันนี้แล้ว ต้นไม้ก็ดีใจ กบเขียดแมลงเล็กแมลงน้อยก็กระโดดโลดเต้นกันครื้นเครง คืนนี้เขียดจินาคงกันมาร้องเพลงประสานเสียงกับจิ้งหรีด ยามฝนตกเช่นนี้โลกกลางคืนเต็มไปด้วยบรรยากาศการเฉลิมฉลองของมวลสมาชิกในธรรมชาติ พวกจุลินทรีย์ ไส้เดือน แมงง่องเง้งก็คงจะเกี่ยวก้อยกันมางานปาร์ตี้ธรรมชาติ ผมเสียอีกที่ไม่ได้ไปร่วมงานนี้ ทั้งๆที่เป็นสมาชิกในสวนป่าแห่งนี้เช่นเดียวกัน
พูดถึงเรื่องน้ำ ผมก็มาเกี่ยวข้องกับน้ำในอีกแนวทางหนึ่ง ศูนย์วิจัยและพัฒนาการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำแบบบูรณาการ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ส่งคำสั่งแต่งตั้งมาให้เป็นคณะกรรมการอำนวยการ ประกอบด้วย
ที่ผมลงเรื่องที่ดูเหมือนจะเป็นทางการข้างบนนั้น ก็เพื่อจะโยงให้เห็นว่า คนที่เป็นคณะกรรมการอำนวยการฯเรื่องน้ำ เพิ่งจะคุยไปหยกๆว่าอยากจะอาบน้ำฝน ก็ยังไม่สามารถทำอะไรได้ แสดงว่าเรื่องน้ำไม่ใช้เรื่องเล็กๆจะประมาทไม่ได้เสียแล้ว ถ้าจะมาทำกันถึงขั้นบริหารแบบบูรณาการด้วยแล้ว แม่เจ้าประคุณเอ๋ยผมจะทำยังไงดี เพราะความรู้มีแค่หางอึ่ง ดีแต่เป็นผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทาง ด้านน้ำตาหรือจะแก้ปัญหาใจ แต่เมื่อมหาวิทยาลัยขอนแก่นอาศัยอำนาจตามความในมาตร20และมาตรา23(1)แห่งพระราชบัญญัติมหาวิทยาลัยขอนแก่น พ.ศ.2541แต่งตั้ง ผมคงจะทำหน้าได้ถ้าพี่ป้าน้าอาสังคณาญาติชาวบล็อกช่วยแสดงความเห็นในยามร้องขอ เปรียบเสมือนตาบอดมีคนจูงไงครับ
<hr><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">ลำดับที่10 ญาติผมคนนี้ ถูกชะตาประเภทรักแรกพบเลยละครับ เพราะเป็นพวกคนป่า เข้าป่า ปลูกป่า รักษาป่า คล้ายๆกัน เป็นแต่ว่าญาติท่านนี้เข้าถึงเข้าลึกกว่าผมมากนัก ส่วนหนึ่งเพราะมีหน้าที่รับผิดชอบเกี่ยวกับทรัพยากรด้านสิทธิที่ดินทำกิน </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">หนุ่มใหญ่จรยุทธฝีมือดีคนนี้ มีประสบการณ์งานพัฒนาชุมชนระดับมืออาชีพ ถ้าเทียบกับพวกกำลังภายใน ก็น่าจะเป็นผู้ที่เซียนเรียกเฮียนั่นแหละ เพราะตะลุยผ่านงานมาหลายสำนัก เรียกว่ามีประสบการณ์และประสบเกินจนท่วมท้น ที่แจ๋วกว่านั้นยังเป็นนักเขียนอารมณ์ดีมีลีลาเขียนสะกดใจ โดยเฉพาะการบอกเล่าวิถีชีวิตคนในพื้นที่สีชมพู ที่คนภายนอกยากจะได้ไปสัมผัสกับผู้พัฒนาชาติไทย </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="justify">ท่านผู้นี้เข้าถึงแนบเนียนจนสมัยหนึ่งราชการไม่แน่ใจว่ายืนอยู่ข้างไหน จึงจับไปสัมมนาซักฟอกหน่วยความจำจนสะอาดหมดจด จึงปล่อยให้โผเผออกมาอนุบาลอุดมการณ์ให้มั่นยืน</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="justify">งานเขียนเรื่องชีวิตและสังคมในป่ารอยตะเข็บอีสานเหนือนั้นนับได้ว่าเนี๊ยบจริงๆ อ่านที่ไรเหมือนเข้าไปเดินอยู่ในป่าดงใหญ่ เพราะเขียนด้วยวิญญาณป่าที่เจ้าตัวเข้าๆออกๆจนชาวบ้านร่ำๆจะยกแม่ยายให้ ที่สำคัญเขาเป็นคนที่มีน้ำใจมาก ส่งข่าวมาบอกว่า ถ้าลูกสาวคนที่พูดเก่งๆนั่นมาหาผมเมื่อไหร่ ก็จะเหน็บพร้าไปตัดยอดหวายมาฝากให้แกงอ่อม ดูน้ำใสใจคอสิครับ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p align="justify">นี่ขนาดไม่เคยพบหน้าค่าตาเจรจากันยังประมาณนี้ ถ้าเกิดสนิทชิดเชื้อกันไปกว่านี้ ผมจะมิเดินตามก้นต้อยๆเข้าป่ากับอีตาคนนี้หรือครับ เขาทำให้ใครๆหลงรักได้ทั้งป่า ผมภูมิใจที่มีญาติเป็นเจ้าพ่อดงหลวง ขอเชิญชวนทุกท่านอ่านเรื่องราวจากดงหลวง ที่เขียนโดยคนที่รู้จักดงหลวงดีทุกตารางนิ้ว ใครไม่ได้อ่านจะด้อยโอกาสการเรียนรู้อย่างน่าสงสาร. </p><p align="justify">อ้าว! ยังไม่ได้บอกชื่อแซ่เลย แต่ถ้าพูดถึงดงหลวงของแท้ก็มีคนเดียวนี้แหละ ถ้าวันไหนผมเครียด อยากจะหายาหอมให้ชีวิต ผมจะคิดถึงคนที่ชื่อ "บางทราย" <table border="0"><tbody><tr>
</tr></tbody></table>ไปขออาศัยเข้าป่าเข้าดงหลบหลีกเรื่องยุ่งๆในเมืองไปชมนกชมไม้ในดงหลวง ตามประสาคนคอเดียวกัน </span></span></span></p>
เรียน อ. Paew ครับ
ท่านครูบาคะ
วันนี้ดีใจจังที่ได้โผล่มาคารวะก่อนเป็นคนแรก...อิอิ
โดยเฉพาะเรื่อง น้ำฝน ชอบมากเลยค่ะ เป็นบันทึกที่ชอบ(อีกแล้ว..ทำอย่างไรให้เลิกชอบบันทึกครูบาคงทำไม่ได้แน่ๆ)...
มาชื่นชม พี่บางทราย ด้วยคนค่ะ ทุกครั้งที่อ่านบันทึกจะได้ความรู้ ได้ความคิด ได้ตัวอย่าง ได้ความตั้งใจจริง ได้ความเมตตา ได้น้ำใจ ได้และได้ ฯลฯ
ขอบคุณค่ะ
ขอครวญเพลงหน่อยนะคะ ... ฟ้า ฟ้ายังต้องมีฝน เกิดเป็นคนต้องมีเสียน้ำตา ฝน ฝนล่วงหล่นมาช้าช้า จากดวงตา จากส่วนลึกในใจ... ชอบหน้าฝนมากที่สุดค่ะ เคยวิ่งเล่นท่ามกลางสายฝน สนุกสุดสุดเลยจ้า
ที่เขียนมาเป็นเนื้อเพลงหรือเปล่า
ถ้าใช่ส่งมาให้ฟังหน่อย
แล้วเรื่องหนังพระนเรศวรจะมาชวนไปดูวันไหน
พอดีเพิ่งเลิกประชุมตอน 11:30 น.
ใช่ค่ะ เป็นเพลงของแหวน ...ฐิติมา นามสกุลจำบ่ได้
หนังพระนเรศวร ตามแต่ท่านจะสะดวกค่ะ ถ้าเป็นวันอาทิตย์ได้ก็จะเยี่ยมมากค่ะ
อยากเล่า...บุญทิ้งโตแล้วหล่อมาก เป็นลูกครึ่งไทย-เยอรมันด้วย
อ๋อ ได้คำตอบแล้วว่า หม้อดินนั้นคือหม้อหุงข้าว ตอนแรกว่าจะถามแต่รู้ว่าท่านครูบามักจะเฉลยถ้ายังไม่ถามเลยบอกตัวเองว่าอดทนสักหน่อย..(ฮา)
ความอดทนนี่หอมหวานจริงๆค่ะ :)
เรียน คุณพ่อครูบาฯ
ถ้าเป็นหนูนะ จะกระโจนเข้าหาน้ำฝน โดยไม่ต้องใช้ร่มกางเลยค่ะ
ฝากเพลงเพราะ ๆ ให้คุณพ่อ และลูก ๆ ของคุณพ่อค่ะ
มองฟ้าค่ำคืนนี้ ฟ้าไม่เปลี่ยนสี มีแสงจันทรา
มองดาวที่เกลื่อนฟากฟ้า นับร้อยลายตา พาใจหวั่นไหว
คิดถึงพ่อครูฯที่รอรัก คิดถึงพ่อครูฯมาก คิดถึงกว่าใคร
พ่อครูฯนั้นอยู่แสนไกล พ่อเป็นอย่างไร บ้างหนอคนดี
โอ้ฟ้าจ๋า ฟ้าค่ำคืนนี้ ช่วยบอกพ่อที ว่าลูกคิดถึง
โอ้จันทร์เอ๋ย โอ้จันทรา ช่วยถามพ่อสิว่า คิดถึงลูก ๆ บ้างไหม
ด้วยความเคารพค่ะ
เรียนท่านครูบา
โอ้ฟ้าจ๋า ฟ้าค่ำคืนนี้ ช่วยบอกพ่อที ว่าลูกคิดถึง
โอ้จันทร์เอ๋ย โอ้จันทรา ช่วยถามพ่อสิว่า คิดถึงลูก ๆ บ้างไหม
ได้เรื่องแล้ว
กิจกรรมร้องเพลงในรายการทัวร์อีสานไงละ
คุณ รัตติยา เขียวแป้น เมื่อ พฤ. 01 มี.ค. 2550 @ 18:38 จาก 222.123.100.45 ลบ |
อุ้ย พ่อครูฯ ค่ะ
ทานแค่นี้ แล้วคืนนี้ จะมีแรงทะเลาะกับลูก ๆ เหรอค่ะ
ด้วยความเคารพค่ะ
เอ่อ พ่อครุฯ ค่ะ
ทานเมนูพิเศษแบบนี้ อย่าหาวนะคะ ก็เล่นทานทั้งดาว ทั้ง เดือน กลัวพ่อครู หาว เป็น ดาว เป็น เดือน หนะคะ
อุ้ย เกือบหลบไม้ตะพดไม่ทันซะแล้ว
อิอิ
ด้วยความเคารพค่ะ
ครูบาครับบบบบบ
(ความอดทนนี่หอมหวานจริงๆค่ะ :)
ถ้ายิ่งอดทนนาน หวานมากๆ เดี๋ยวก็เป็นเบาหวานกันละยุ่งแน่
หม้อข้าวในภาพ
ชาวบ้านเม็กดำหุงให้ชิมในวันที่ไปกินข้าวป่าที่ลำพังชู อร่อยมาก เพราะเขาให้ใบตองครอบข้างในหม้ออีกชั้นหนึ่ง
แซวเก่ง แล้วร้องเพลงละเก่งไหม รึร้องไห้เก่ง อิๆๆ
พ่อครูฯ ค่ะ
ก่อนไปบ้านพ่อครูฯ จะต้องห้ดร้องเพลง "ดีใจที่มีวันนี้" ให้ได้เลยค่ะ
ส่วนเรื่องร้องไห้นั้น ไม่แน่ใจ แต่ที่แน่ ๆ เจอหน้าพ่อครูฯ ครั้งแรก หนูเป็นต้องเป่าปี่ แน่ ๆ เลยค่ะ
(แค่เขียน ยังน้ำตาคลอเลยค่ะ)
ไปเที่ยวนี้ ขอหนูไปฝึกหุงข้าวกับหม้อดิน ด้วยคนนะคะ
พ่อครูบาคนดี
คืนนี้พ่อจะนอนที่ไหน
ลูก ๆ ทั้งหลายจะได้ไป
ปูเสื่อ หาหมอนหนุน ห่มผ้าให้อุ่นกายา
หนูแป๊ดจะกระซิบบอกดวงดาวที่พราวฟ้า
หนูอ๊อบจะขับกล่อมด้วยเสียงเฮฮาจนฟ้าใส(แล้วพ่อจะได้นอนไหมเนี่ย)
ดร.ขจิต จะเกาหลังพ่อ เพราะจองไว้ก่อนใคร
หนูหนิง จะบรรเลงให้ด้วยเสียงเพลง
แล้วพ่อแน่ใจหรือว่าอ.แป๋ว
จะเล่นกีต้าร์เป็นเด็กแนวกล่อมพ่อได้
เอาหน้าสวย ๆ ของลูกหว้ามาเป็นกำลังใจ
อ.ราณีอีกคนที่สวยใสและใจงาม
ถึงคิวน้องแผ่นดินมาตีกลองกล่อม
อ.บางทรายหว่านล้อมธรรมชาติใส ๆ
กวักมือเรียกน้องจิณงนภามาไว ๆ
มาร่วมกล่อมความสุนทรีย์ให้แด่พ่อครู
ว่าแต่ อ.จันทรรัตน์ จะเลือกกล่อมแบบไหน
แบบเสียงนุ่ม ๆ เหมือนน้ำฝนชะโลมใจ
กล่อมแบบไหน พ่อก็นอน ด้วยใจเป็นสุข ทุกคืนวัน
คืนนี้หนูจะหนีไปเที่ยวนะพ่อนะ
แควน ๆ เรียกร้อง
พี่ไพศาล "บางทราย" เป็นรุ่นพี่ผมเองครับ
และก็ได้รู้จักพี่ไพศาลผ่านทาง Blog สัมผัสได้ถึงมิตรไมตรีที่ตรงไปตรงมาของพี่
พี่ผ่านอะไรมามาก ผมเองผู้น้อยก็คงต้องขอเรียนรู้ประสบการณ์จากพี่ท่านนะครับ (ผมรับหนังสือจากพี่แล้ว)
ผมดีใจที่พี่บางทรายเป็นหนึ่งของญาติพ่อครูบา
หากถือเป็นครอบครัว...พี่บางทรายก็คงเป็นลูกชายคนโต ผมคงลูกชายคนเล็กที่ยังซนๆไม่ประสาบ้าง
แนะ สงสัย พี่อึ่งฯ แอบหนีเที่ยว
รีบจนลืมเข้า log in เลย
ฮา
sompornp
มาเป็นชุดเหมือนปืนกล ตั้งใจเขียนแซวแบบเอาจริงเอาจัง เป็นแม่แบบการแซวอีกลักษณะหนึ่ง ที่ต้องมีความพยายามสูง หรือไม่ก็มีความสุขในการแซว
อ่านแล้วลืมยิ้ม เพราะไล่เรียงตามรายชื่อต่างๆ
ครูบาขาขอบพระคุณ ในความรักและความคิดถึงค่ะ
ด้วยความยินดีและเป็นเกียรติอย่างสูงที่ครูบาจะให้ช่วยดูแลลูกศิษย์โข่งของครูบาค่ะ...หากเรื่องใดที่ให้คำปรึกษาได้ก็ยินดีค่ะ หากเรื่องใดไม่ถนัด หรือมีความรู้พอก็จะแนะนำอาจารย์ท่านผู้รู้ในเรื่องนั้นช่วยเหลือค่ะ.....หากเป็นไปได้อยากพูดคุยกันในรายละเอียดเพื่อจะทราบได้ว่า จะช่วยดูแลตรงไหนได้บ้างค่ะ...ยิ้มแล้วค่ะ....ยิ้ม ยิ้ม....
วันนี้ชาวบล็อกครึกครื้นกันมากนะค่ะ ...ยินดีเป็นสมาชิกในวงค่ะร้องเพลงกล่อมครูบาให้นอนหลับฝันดีค่ะ...แต่เล่นกีร์ต้า ม่ายเป็นค่ะ....ขอร้องเพลงปลุกดีกว่านะค่ะ....ตื่นเถิดชาวไทยอย่ามัวหลับไหลลุ่มหลง.......
เชื่อมากๆ เลยค่ะว่าครูบาคิดถึง....เรียกชื่อคุณแป๊ด เป็น แป๋ว...อิอิอิอิ
คุณอิ่งอ๊อบ สามารถจริงๆค่ะ มาไปชุดๆๆๆ แล้วก็ไป กำหนดหน้าที่ให้ทุกคนเสร็จสรรพ ยังงี้ น่าจะตั้งเป็นผู้จัดการก๊วน มั้ยค่ะ
รายการทัวร์อิสาน สงสัย ว่า 2 วัน ไม่น่าจะพอนะค่ะ...
ขอเพิ่มเมนู หมกเห็ด อ.อุทัยนะค่ะ
ขอชื่นชม คุณบางทรายด้วยค่ะ ถ้ามีคนดูแลป่า รักป่า อย่างนี้ มากๆ ภูเขาเมืองไทยจะได้ไม่โล้นนะค่ะ.......รอชิมแกงหวายจากดงหลวงค่ะ
เมื่อคืนวันที่ 27 กุมภาพันธ์ ที่ขอนแก่นฝนตกหนักมากๆค่ะ ลมแรงด้วยค่ะ เป็นพายุฤดูร้อน สงสัยที่ไปตกบ้าครูบา คงเป็นฝนที่ไปจากขอนแก่นแน่ๆ ค่ะ
ชอบกลิ่นดิน หลังฝนแรก ค่ะ หอมมากๆๆ
ทบทวนรายการกิจกรรมบล็อกทัวร์
ชอบกลอนพี่สมพรค่ะ... ดีใจจังให้หนูร่วมก๊วนด้วย...เสียดายที่ไปร่วมงานด้วยไม่ได้ แต่ก็ขอติดตามงานสำคัญครั้งนี้ด้วยตลอด...นะจ๊ะพ่อใหญ่
เรียน พ่อครูฯ ค่ะ
งานนี้ มีคุณเมตตา กับก๊วนลูก ๆ 2 คน ติดตามไปด้วยค่ะ
ขอเพิ่มรายการค่ะ
สามกิจกรรมแรก สำหรับเด็ก ๆ ค่ะ
ขอคุณพระเจ้า ! ที่ประทานความคิดดีๆให้แป๊ด