จริยธรรมกับงานบริการวิชาการ

 

          หนังสือพิมพ์บางกอกโพสต์   ฉบับวันที่ ๒๔ ก.พ. ๕๐   ลงข่าวหน้า ๒   "Survey team may have helped King Power"   ระบุว่า สถาบันทรัพย์สินทางปัญญาแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ยอมรับว่า survey team  ของสถาบัน   อาจจงใจระบุวงเงินลงทุนของบริษัท คิงพาวเวอร์ ที่สนามบินสุวรรณภูมิให้ต่ำกว่าความเป็นจริง   เพื่อช่วยให้คิง พาวเวอร์ และการท่าอากาศยานแห่งประเทศไทย หลีกเลี่ยงการปฏิบัติตามกฎการร่วมลงทุนของภาคเอกชน  ที่จะต้องผ่านการพิจารณาเพิ่มขึ้นอีกหลายขั้นตอนหากเงินลงทุนถึง ๑,๐๐๐ ล้านบาท
 
          ข่าวบอกว่าหัวหน้าทีมวิจัยของสถาบันทรัพย์สินทางปัญญาฯ คือ อ.สิงหเทพ   เทพกาญจนา   น้องชายของอดีตรมต. พงษ์เทพ   เทพกาญจนา   แห่งพรรคไทยรักไทย   การวิจัยนี้ทำเมื่อ ๓ ปีที่แล้ว

          นี่คือตัวอย่างเรื่องจริยธรรมกับงานวิชาการ   หากผลงานอยู่บนฐานของข้อมูลหลักฐานที่แม่นยำครบถ้วน   สถาบันวิชาการและนักวิชาการก็ไม่จำเป็นต้องหวั่นไหวไปกับข้อสงสัยของสังคม

          แต่ถ้ามีการจงใจใช้ข้อมูลที่ไม่ครบถ้วน   เพื่อให้ผลการวิจัยสรุปออกมาในทางที่ช่วยเหลือฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง   นั่นคือการขาดจริยธรรมทางวิชาการ

วิจารณ์   พานิช
๒๖ ก.พ. ๕๐

 

          

[वीर]

ผมหวังให้สังคมตรวจสอบ มากกว่าหวังให้คนบางกลุ่มมีจริยธรรมขึ้นมาเอง แต่ว่าตอนนี้ตรวจสอบยากเหลือเกิน รัฐธรรมนูญเก่าว่า ประชาชนมีสิทธิรู้เรื่องในหน่วยงานของรัฐ แต่พอไปขอจริงๆก็ยากเย็นมากๆ สุดท้ายก็ต้องไปศาล? ไปศาลทุกเรื่องคงไม่ไหว ... แต่ผมก็นึกไม่ออกว่าจะทำอย่างไรให้ตรวจสอบง่ายกว่านี้

[นายวรเดช]

คงเป็นประเด็นที่ต้องช่วยกันสร้าง  "จริยธรรม"  ให้คงอยู่คู่กับสังคมคณาจารย์ในมหาลัย  ให้เป็นที่ยอมรับอย่างไม่ต้องเคลือบแคลงสงสัยในสังคมไทยให้ได้ 

ให้เหมือนกับจริยธรรมของศาลยุติธรรม  ที่ไม่ต้องมีใครมาสงสัยหรือเคลือบแคลงใจ 

ผมเชื่อมั่นในความเป็นผู้มีจริยธรรมของคณาจารย์ในมหาลัยครับ 

และหวังให้สังคมไทย  เชื่อมั่นในจริยธรรม  ในความเป็นอาจารย์ของคณาจารย์ทุกท่านด้วยครับ

เรามาช่วยกันสร้างจริยธรรมกันเถอะครับ