เฮฮาประสาคนทำงาน - จิตแพทย์ (ภาค 2)

บ้าแน่ๆ แต่…

รถของสมชายขับมาดีๆ ดันเกิดเสียหน้าโรงพยาบาลโรคจิต เขาพยายามแก้ไขอยู่นาน แต่ก็ไม่สำเร็จ

ชายคนหนึ่งท่าทางแปลกๆ เดินออกจากโรงพยาบาล เข้ามาด้อมๆ มองๆ แล้วเข้ามาช่วย สักพักรถก็สตาร์ทได้เป็นปกติ

“ขอบคุณครับ…เอ่อ…แต่น้องรักษาตัวอยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอ?” สมชายถาม

“ใช่ ผมอยู่ที่นี่มานานแล้ว” ชายผู้นั้นตอบ

“แล้วน้องซ่อมรถพี่ได้ยังไงเนี่ย” สมชายสงสัย

ชายผู้นั้นมองหน้าสมชาย แล้วพูดว่า

“พี่ๆ ถึงผมจะบ้า…แต่ก็ไม่ได้โง่นะ”

เอาคืน

ชายหนุ่มท่าทางขี้อายนั่งจิบเบียร์อยู่ในบาร์ พลันสายตาเหลือบไปเห็นสาวน้อยนางหนึ่งหน้าตาถูกสเป็ค จึงค่อยๆ เข้าไปหาเธอแล้วพูดเบาๆ ว่า

“จะรังเกียจไหมครับ ถ้าผมนั่งคุยด้วยสักครู่”

หญิงสาวคนนั้นหันขวับ ตะโกนใส่หน้าเขาเสียงดังลั่น

“ไม่มีทาง คืนนี้ฉันไม่ไปนอนกับคุณแน่!”

ทุกคนหันมาจ้องทั้งคู่ ชายหนุ่มจึงค่อยๆ เดินคอตกกลับไปที่โต๊ะของเขา

เมื่อเหตุการณ์ปกติ หญิงสาวจึงเดินมาหาชายหนุ่มและกล่าวขอโทษ พร้อมกับอธิบายว่า

“ต้องขอโทษจริงๆ ค่ะ ดิฉันเป็นนักศึกษาปริญญาโทด้านจิตวิทยา

ดิฉันกำลังเก็บข้อมูลทำวิทยานิพนธ์ในหัวข้อที่ว่า

คนเราจะมีพฤติกรรมอย่างไรหากตกอยู่ในสภาวะที่อึดอัดและน่าละอายใจ”

ชายหนุ่มจ้องตาหญิงสาว แล้วตะโกนสุดเสียงว่า

“อะไรกัน…คิดตั้ง 5,000 เชียวรึ!”

ระบบอัตโนมัติอัจฉริยะ

ระบบอัตโนมัติสายด่วนของคลินิกจิตเวชแห่งหนึ่ง...

หากคุณเป็นคนย้ำคิด-ย้ำทำ โปรดกด 1 ซ้ำหลายๆ ครั้ง
หากคุณเป็นคนที่ต้องพึ่งพาคนอื่นอยู่เสมอ โปรดให้คนอื่นช่วยกด 2
หากคุณมีหลายบุคลิกภาพ โปรดกด 3, 4, 5, 6 และ 7
หากคุณเป็นโรคจิตเภท โปรดตั้งใจฟัง เดี๋ยวสักพักจะมีเสียงกระซิบเบาๆ บอกหมายเลขที่คุณต้องกดเอง