คุณธรรมนำความรู้

สังคมดี ๆ ต้องอาศัยความร่วมมือจากทุกฝ่าย

ถ้าพูดถึงคุณธรรม ถือว่าเป็นเรื่องที่อยู่ในสายเลือดหรือวิถีชีวิตของคนไทยมาตั้งแต่กำเนิด คุณธรรมที่จะสร้างให้เกิดขึ้นในสังคม ต้องเริ่มต้นที่ครอบครอบและโรงเรียนที่นำไปสู่การสร้างนิสัยที่ดีให้กับเด็กและเยาวชน ในฐานะที่เป็นครูผู้สอนเด็กเล็กๆ สิ่งที่พบและเป็นเชิงประจักษ์ก็คือ การไม่นิ่งดูดาย การไม่เมินเฉยในพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ที่เด็กแสดงออก ครูต้องเข้าไปตักเตือน ให้ข้อเสนอแนะ ชี้นำในทางที่ถูก อย่าปล่อยว่าไม่ใช่หน้าที่ ไม่ใช่ชั้นหรือห้องที่รับผิดชอบ ครูต้องรับผิดชอบเด็กทุกคนในโรงเรียน ไม่ใช่รับผิดชอบเฉพาะเด็กในชั้นที่สอนเท่านั้น ไม่ใช่เช่นนั้นเด็กจะไม่เข้าใจในพฤติรรมที่เขาแสดงออก เช่น พฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ที่แสดงออกต่อหน้าครูคนหนึ่ง ที่ไม่มีจิตวิญญาณของความเป็นครู ครูคนนั้นก็จะไม่ใส่ใจ ธุระไม่ใช่  เด็กก็คิดว่าทำถูกต้องทำดีเพราะครูคนดังกล่าวไม่ตำหนิหรือว่ากล่าวตักเตือน แต่ถ้าครูทุกคนคิดว่าเป็นธุระ เป็นหน้าที่ เป็นความรับผิดชอบเด็กก็จะไม่แสดงออกซึ่งพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ เพราะจะถูกควบคุมพฤติกรรมโดยความร่วมมือของครูทุกคน รวมทั้งความร่วมมือที่เกิดที่บ้านด้วย ถ้าทุกคนร่วมมือ ร่วมใจให้ความสำคัญกับคุณธรรม ควบคุมพฤติกรรมที่ไม่ดี และชื่นชมคนทำดี ก็จะทำให้สังคมมีแต่คนดี ๆ

[นาย ยืนยง ราชวงษ์]

เห็นด้วยอย่างยิ่ง คุณธรรม จริยธรรม ความดีงาม ทุกคนไม่ควรนิ่งดูดาย ควรให้ความร่วมมือกันทำอย่างจริงจัง กำจัดพฤติกรรม ความชั่ว ขยายพฤติกรรมความดีให้เกิดขึ้นจนเป็นนิสัยหรืออยู่ในสายเลือดทุก ๆ คน ครับ