พบหมอศัลยกรรม...2
8 โมง ฉันไปนั่งรอที่หน้าห้องหมอศัลย์ฯ มีคนไข้ที่รอพอประมาณ พยาบาลคุ้นหน้าฉันบ้าง เพราะมาบ่อย ก็ทักทายว่า ฉันดูเหมือนไม่ป่วยแล้ว ดีขึ้นแล้ว....แต่วันนี้มาทำอะไร
หมอ มาเร็วมาก ฉันถูกเรียกไปในห้องตรวจเป็นคนที่สอง พบกับหมอผู้หญิง ฉันรู้สึก ..ดีจังหมอผู้หญิง
คุยกันนิดหน่อยว่า เนื้องอก จากนั้น หมอก็ชี้ไปที่เตียง ฉันก็แบบรู้งาน ดึงผ้าม่าน ขึ้นเตียง ถอดเสื้อชั้นนอก ชั้นใน แบบไม่อายแล้ว ทำตัวเป็นเด็กๆไง ว่านอนสอนง่าย...
หมอผู้หญิง คลำที่หน้าอกซ้ายล่าง ไม่เจอ ฉันว่า หมอต้องมีสมาธิมากกว่านี้หน่อย ฉันพยายามหาจุดที่เป็นเนื้องอกให้หมอกับพอดีที่หมอ
ใหญ่ เข้ามาช่วยดู หมอหาเจอแฮะ....ก้อนแข็งๆเท่าเหรียญบาท ( เล็ก )
หมอใหญ่ รู้จักฉัน ใน ฐานะที่ทำงาน ที่ เด็กรักป่า หมอไม่เคยมาที่เด็กรักป่าหรอก แต่หมอเคยช่วยซื้อสมุดบันทึก ช่วยหน่อยเปลี่ยนไต ...และกลุ่มพยาบาลในห้องผ่าตัดบางคนรู้จักฉันบ้าง
“ รู้จักมั้ย นี่เขาทำงานที่กลุ่มเด็กรักป่านะ “
หมอใหญ่ บอก หมอผู้หญิง หมอทำหน้างงๆ
“ ตอนนี้ยังทานยา ไฃคลอสปอริน อยู่ ใช่มั้ย “ หมอถาม
“ ช่วง เดือนหน้า ค่ายเยอะล่ะ ซิ ...ผ่าตัด อาทิตย์นี้เลยมั้ย ผมว่าง “
ฉันนึก หมอรู้ได้ไงว่าฉันมีค่ายเยอะ
“ วันศุกร์ มั้ย ผมว่าง “ หมอก้มดูตารางงาน
“ วันศุกร์ เตรียมค่ายคะหมอ “ ฉันก็นึกตารางฉันเหมือนกัน
“ งั้นผ่าตัด พรุ่งนี้ บ่าย 3 นี้ admit ก็แล้วกันนะ “ หมอสรุปง่ายๆ
ฉันได้แต่พยักหน้าช้าๆ ...หันมาย้ำถามหมอผู้หญิง อีก ว่า
สรุปว่า นอน รพ. คืนนี้ พรุ่งนี้ผ่าตัดเลย....อ้อ
ฉันรีบไปประชุมต่อที่ ตชด. ห่างออกไปจากเมือง 4 กิโลไปพบท่านหัวหน้า ระดับ พันโท แต่ ผอ.รร. ตชด. ท่านอื่นยังไม่มา ฉันคุยแนะนำตัว แนะนำองค์กร เล่าเรื่องกิจกรรม และทุนสนับสนุนจากการบริจาค
ท่านก็ให้ข้อมูลเรื่อง รร.ตชด. คร่าวๆ เพื่อว่า มีงานสิ่งใด ที่เป็นโปรแกรม ด้านศิลปะ ที่เด็กรักป่า ช่วยได้ ฉันก็ยินดี เพราะ แม่ชี จะเชียร์ให้ฉัน มาช่วยที่นี่ หรือไม่ก็ชวนไปร่วมงาน เลี้ยงอาหารกลางวันเด็กๆ ตามรร.ชายแดนเสมอ แต่ฉันก็ไม่ค่อยว่างสักที
บ่าย 3 นี้ ฉันต้องกลับมารายงานตัว admit ที่ โรงพยาบาล
คืนนี้ ฉันเป็น คนไข้ไร้ญาติ เพราะไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนเลย ต้องอด น้ำ อาหาร หลังเที่ยงคืน อันนี้สบาย และรอผ่าตัด งานหลักของฉัน ในเช้าพรุ่งนี้ และนอนที่นี่ รวม น่าจะ 2 คืน .....
ฉันไม่ได้ โทร.บอกที่บ้านแม่ กลัวแม่เป็นห่วงและต้องส่งพี่ๆมาดูแลฉันอีก จากร้อยเอ็ด สุรินทร์ ก็ 2 ชั่วโมงกว่า และทุกคนก็มีงานกันทั้งนั้น
ฉันว่าจะหาหนังสือไปอ่านเล่น หรือไม่ก็ฝึกทำสมาธิบนเตียงคนไข้ ดูลมหายใจ อยู่นิ่งๆ เล่นละครแบบในหนัง หรือไม่ก็ฝึกวิทยายุทธ ท่าใหม่ๆจากพลังลมปราณ...ว่าเข้าไปนั่น...หรือไม่ก็หนี
พยาบาล ไปเล่นเนท หน้า โรงพยาบาล....แล้วก็จะไม่นึกสงสารตัวเอง จนร้องไห้ หรอกน่า...ฮื่อ.....
ความเห็น (14)
เป็นกำลังใจให้คุณดอกแก้วเสมอค่ะ ขอชื่นชมในความเข้มแข็งนะค่ะ
- เป็นการปรับสมดุลย์อีกครั้งนะคะ
- เป็นกำลังใจให้ค่ะ
แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
หาอ่านสืออ่านเล่นสักหน่อยคงจะดีนะค่ะ ไม่ต้องคิดอะไรมาก ทำใจให้สบายนะค่ะ
แล้วหนูจะแวะมาเยี่ยมนะค่ะ
ขอให้ความดีคุ้มครองคุณดอกแก้ว
ขอให้มั่นใจในสิ่งที่ตัดสินใจและลงมือทำนะครับ
คะ ปรับสมดุลย์จริงๆแหละคะ โทรไปคุยกับพี่พยาบาล
คนหนึ่ง พี่ก็บอกว่า วัย อายุแบบนี้ ก็ ฮอร์โมน แบบนี้
ต ้องปรับไปเรื่อยๆ แถมยังกินยาเยอะอีก
คะ พี่ก็เอา หนังสือ สารคดี ล่าสุดไปอ่านด้วยบนเตียงคนไข้
อ่านคอลัมภ์ " ความลับของนางระบำหน้าท้อง "
อ ่านแล้วทึ่งมาก ถ้าไม่ป่วย พี่ต้องตะกายไปเรียน แน่นอน ขนาดคนอ้วนสุดๆ ยังเต้นได้เลย เต้นด้วยจิตวิณญาณ ไม่ใช่เต้นเพื่อโชว์ เพื่ออวด
แต่เต้นเพื่อค้นพบ....นี่ ลองไปอ่านดูก่อนก็ได้ สารคดี
แต่ พี่จะไปเล่าใน blog ด้วย ผู้หญิงต้องอ่าน
กลับมาแล้วคะ ด้วยความปลอดภัย
ไปอยู่ ห้องศัลยกรรมเด็กคะ 2 คืน
คนไข้ตัวเล็กๆ น่ารักดีคะ
คนไข้เด็กๆ นี่ไม่ร้องโวยวาย งอแงมากเลยคะ
ตัวเล็กหน่อยก็ ร้องตอนพยาบาลจะมาดูแผล เปิดแผล
น่ะคะ ช่วงอื่นก็ เล่น กิน สนุก กับพ่อ แม่
เด็กโตหน่อยนี่ เรียบร้อยดีคะ รู้งาน ถูกให้น้ำเกลือ
ก็นอนนิ่งบ้าง นั่งบ้าง ไปเงียบๆ เหมือนกับรอวัน
ออกไปวิ่งเล่น ทำนองนั้น
เด็กๆ นี่ หายเร็วด้วยคะ เตียงว่างเยอะเลย หรือเป็นช่วงสอบ....
คะ ขอบคุณ คุณราณีคะ ....ไป นอน รพ. นี่ เจอคนที่เข้มแข็ง กว่าดิฉันเยอะเลยคะ
มีคุนยาย เตียงข้างๆ แก เข้าเช้า ดิฉันเข้า บ่ายวันเดียวกัน
ดิฉัน ออกจาก รพ. วันนี้ คุณยายยังรอผ่าตัด พรุ่งนี้คะ
น ่าจะได้ ออก อาทิตย์หน้า แต่ คุณยายเป็นโรคเบาหวาน และความดันสูงมากด้วย
และยังมาแขนบวม มาก ไม่รู้เป็นอะไร....
หวัดดี วิทย์
อย่าพูดเรื่องมีดเดะ....พูดแล้วเจ็บแผลน่ะ....
แต่ตอนนี้ก็โอเคแล้ว รอตัดไหม วันพุธหน้า...
จบค่ายแรก พอดี...เห็นมั้ย หมอ ช่วยวางแผนงานให้เสร็จเลย
แต่ค่ายน้องแคมป์ หน่อยมาดูๆ ทั้งวันไม่ค่อยได้
ก ลัวเหงื่อออกซึม แล้วมันจะคันน่ะ