หลังนำเสนอจบ หมอหน่อยได้นำเรียนที่ประชุมว่า กรรมการบริหารหลายท่านได้เข้าไปแจม ไปร่วมให้กำลังใจแก่ผู้ปฏิบัติงาน ในเวทีมาแล้ว
เช่น คุณหมอพัชรี คุณหมอสุภัค คุณหมอป้อม คุณหมอประเสริฐ รองบริหาร และรองแพทย์
ขอคนที่มีประสบการณ์ เคยเข้าฟังช่วยเล่าให้เข้าใจมากขึ้น
เหลียวมองรอบๆ
ขอคุณหมอป้อม ศิรินิภาแล้วกัน ให้เธอช่วยเพิ่มเติม
เธอเดินตรงมานั่งข้างๆ รับไมล์ต่อทันที ราวกับเตี้ยมกันไว้
แล้วเล่าให้กรรมการบริหารฟัง อย่างกระชับและครอบคลุมความว่า ฟังจากการประชุมกก ครั้งก่อนก็ไม่เข้าใจ ไม่เห็นภาพ ว่า Moving Theater เป็นอะไร
ตอนแรกที่ได้รับทาบทาม ให้เป็นเจ้าภาพ Moving Theater
ก็ไม่แน่ใจ ขอถามทีมขณะประชุมแผนก ก่อน
เขาจะมาฟังเรื่องดีๆ ที่เรา ไม่ได้มาเยี่ยมสำรวจ ตรวจสอบนะ เรา OK ไหม
รับรองไม่เครียด เหมือนเราประชุมกันนี่แหละ
(สืบรู้มาว่า เธอเปิดบล็อกให้ทีมดูก่อนตัดสินใจด้วยว่าเขามีเวที Moving Theater ที่ ห้องแลป และ ทันตกรรมกันอย่างไร)
ทีมตอบว่า ลองดูก็ได้
ตอนมีเวทีจริงๆ ในช่วงแรกของเวที เจ้าหน้าที่ก็ยังไม่เล่า พอเริ่มได้เท่านั้นทีนี้ ก็เล่าไม่หยุดจนหมดเวลาค่ะ เวลาไม่พอเล่า
พอเยี่ยมเสร็จอีกวัน พากันไปเปิด website ดูในบล็อก ดูกันทุกคนตั้งแต่เวรเปลถึงเจ้าหน้าที่ ไปดู กันใหญ่เลย
อยากรู้ ว่าเขา มองเราอย่างไร เขาฟังเราแล้ว เขาเล่าว่าอย่างไรกัน
เวรเปลกายภาพที่ทำ safety belt ติดเปล บอกว่า
“ทำอะไรดีๆ ไม่เคยมีใครรู้ คราวนี้ได้เล่า มีความสุขมาก”
หมอป้อมสรุปตอนท้ายว่าเจ้าหน้าที่ของเธอได้
ความสุขทางจิตวิญญาณ ค่ะ
รับคำทักทายจากคุณ ก็มีสุข
ขอบคุณค่ะ