อนุสนธิจากความบางตอนในบันทึกของ อ. Beeman เรื่อง จับฉ่าย...ความหลายหลายทางความคิดของ blogger..GotoKnow ดังนี้....
ต่อไปนี้เป็นความหลากหลายทางความคิดของ blogger ใน GotoKnow นะครับ..ในการที่จะเขียนบันทึก
จากที่กล่าวมา...บันทึก..ควรมีความหลากหลายที่พอดี ลงตัว เหมือนคนทำ"จับฉ่าย"ที่เก่ง เอาผักหลายอย่างมารวมกัน..รสชาติจะกลมกลืนและกลมกล่อมกันเป็นอย่างดี
การเขียนบันทึกที่ดี..ต้องมีความลงตัวที่พอดี ของศาสตร์และศิลป์ ไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไป และที่สำคัญที่สุด "ใส่ความเป็นตัวตนของตนเองลงไปด้วย"
ดิฉันทำจับฉ่ายไม่เป็น แต่ชอบรับประทาน วันนี้คิดเหิมเกริมจะปรุงจับฉ่ายที่ อ. Beeman ทำมาแล้ว ให้มีรสชาติใหม่ ดังนี้นะคะ.....
จากที่กล่าวมา...บันทึก..ควรมีความหลากหลาย เหมือน "จับฉ่าย" โดยความพอดีและความอร่อย ขึ้นอยู่กับผู้กิน ว่าอุปนิสัยที่เคยชิน ชอบรสอะไร คนที่ไม่ติดกับรสเท่านั้น ที่จะทานได้อร่อยเสมอ แม้ใครจะปรุงก็ตาม
การอ่านบันทึกที่ดี..ต้องมีความลงตัวที่พอดี ของสติและปัญญา ไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไป และที่สำคัญที่สุด "ไม่ต้องใส่ตัวตนของตนเองลงไปด้วย "
เยี่ยม ครับ เยี่ยม
นับถือ ครับ นับถือ
ผมมองว่าแม้แต่ในตัวเราเองก็ยังจับฉ่ายเลย ที่เห็นๆ ก็อาจารย์ไง ครับ วิชาการก็ได้ เจ้าระเบียบก็ได้ ศิลปก็ได้ ร้องเพลงก็ (เคย)ได้
ความหลายหลากเป็นสัจธรรมครับ ถ้าเราฝืนต้องการระเบียบเราจะทุกข์ เพราะโลกเรามันไม่ได้มีระเบียบ มันบ้าๆ บอๆ
อาจารย์คะ
อ่านแล้วรู้สึกปิติยินดี ...ขอเลือกจับฉ่ายสูตรนี้ค่ะ...
บันทึกของอาจารย์ ทำให้เรียนรู้ว่า จงมีความสุขที่ได้เป็นตัวของตัวเองในการตั้งใจบันทึกเพื่อสาธารณะใน G2K ที่เปิดกว้างอิสระทางความคิดแห่งนี้
กราบงามๆ ให้อาจารย์ค่ะ
ต้องเรียกบันทึก นี้ว่า
ยาบรรเทา แก้ผึ้งต่อยค่ะ
ขออภัย อ Beeman ด้วยค่ะ แซวเล่น ขอ อำไพ
ดิฉันอยากขออภัย หากบันทึกนี้ ทำให้กัลยาณมิตรที่รักยิ่งของดิฉัน คือ อ. Beeman ไม่สบายใจ (ได้โปรด...ดิฉันไม่เคยเห็น อ. Beeman โกรธเลยสักครั้ง)
ดิฉันชื่นชอบความคิดเห็นของ อ.Beeman เท่าๆ กับของ อ.จันทวรรณ ของอ.ดร.แสวง ของน้องโอ๋-อโณ ของคุณหมอมาโนช ของคุณหมอสกล-phoenix ตลอดรวมถึงของดิฉันเอง เพราะมันเป็นจับฉ่ายที่อร่อยมาก
ดิฉันขอขอบคุณเป็นอย่างสูง สำหรับข้อคิดเห็นเพิ่มเติม คำชมและกำลังใจจาก คุณหมอชอบวิ่ง คุณหมอมาโนช น้องโอ๋-อโณ คุณจันทรรัตน์ และคุณหมอรวิรรณ
และจะดีใจมาก...ถ้าหากว่า เราๆ ท่านๆ จะดำเนินชีวิตอย่างมีอิสระ มีความสุขและสบายใจในบ้าน G2k แห่งนี้ ตลอดไป....
ให้ความเห็นที่ อบต.ระวิง ผ่าน Boradband Satellite *ipstar (ขณะที่มาออกหน่วย Mobile Unit)
ต้องเรียกบันทึกนี้ ของท่านอาจารย์มาลินีว่าเป็น "ยาบรรเทา แก้ผึ้งต่อยค่ะ " แบบที่ อ.หมอรวิวรรณ กล่าวถึงจริงๆ
ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้าไปให้ความเห็นในบันทึกของผม และบันทึกของท่านอาจารย์มาลินีนะครับ
ด้วยจิตคารวะ...beeman
เรียน อ.มาลินี ค่ะ
อ่านแล้วขนลุกเลยค่ะ บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร รู้เพียงว่า ใช่เลย ถูกต้องเลยค่ะ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวเราทั้งสิ้น
เลือกที่จะถ่ายทอด เลือกที่จะเสพ ทุกอย่างจะเกิดการลงตัวของมันเอง ค่ะ
ขอบคุณค่ะ สำหรับสิ่งดี ๆ และข้อคิดดี ๆ ที่อาจารย์นำมาแลกเปลี่ยนเสมอ ๆ
อ้าวๆ อาจารย์ Handy คะ เพิ่งบอกหยกๆ ว่าดีทั้งน้านไม่ต้องเปรียบเทียบกัน แล้วไหงตั้งคำถามว่า " ตะไคร้ กับ ต้นสัก .. อะไรดีกว่ากัน ? " ดิฉันจะตอบว่ายังงัยดีละค่ะเนี่ย ?? สงสัยมีความนัยแอบแฝง รีบเฉลยโดยไวค่ะ ยอมแล้ว!! ยอมแพ้แล้ว!! เฉลยให้ฟังหน่อยซิคะ
คุณแผ่นดิน ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ ทบทวนยังงัยๆ ก็ไม่สามารถทำได้ถูกใจไปได้ทุกๆ คน (อ้าว ! นี่ปลอบใจกันรึปล่าวเนี่ย) คือ ดิฉันอยากจะบอกว่า คุณแผ่นดิน ทำดีที่ซู้ดแล้ว เพราะคุณแผ่นดินเสนอแต่สิ่งดีดีที่ออกจากใจทุกครั้งงัยค่ะ.....
ดีใจจัง อ. beeman ส่งข่าวมา แม้อยู่ห่างไกล ในถิ่นทุรกันดารแค่ไหน ก็ไม่เคยขาดสายใยติดต่อ ว่าแล้ว....อ. Beeman มีใจใส ซื่อ บริสุทธิ์ ดุจน้ำผึ้งเดือนห้า ดิฉันจึงกล้ากระเซ้าเธอได้ตลอดเวลางัยคะ
คุณรัตติยาคะ จับฉ่ายสูตรนี้ดิฉันแอบใส่ยาเสน่ห์ลงไปด้วยค่ะ... บางท่านทานแล้วอาจมีอาการขนลุกซู่.....แต่บางท่านก็อาจขนลุกสู้....
ดิฉันก็คิดเช่นเดียวกับคุณแก่นจังนะคะ ม่ายงั้น คงไม่ตกแต่ง Blog ด้วยดอกทิวลิปซะเบอเริ่มเทิ่ม แถมสีชมพู้ ชมพู...เรียกร้องความสนใจละซิเรา....
แอบมาอ่าน บันทึกของอาจารย์แล้ว
ไม่ค่อยกล้า เป็นคนปรุึงเลยครับ
รอชิมอย่างเดียว ดีกว่าครับ
สวัสดีค่ะ อาจารย์