บันทึกนี้ ผมโดน Tag จากคุณสมพร ครุ่นคิดอยู่พอสมควร ว่า wallpaper สำหรับตัวเราคือ อะไร ผมเลือกภาพที่ผมจะรู้สึก IN กับมันได้ง่าย โดยเฉพาะภาพที่ผมเห็นแล้วอดน้ำตาซึมไม่ได้ ผมนำภาพจากงานปัจฉิมของคณะที่เพิ่งผ่านมายังสด ๆ ร้อน ๆ ผมไม่ได้อยู่ในงานครับ เพียงแต่เห็นภาพแล้วผมก็รู้สึก IN กับเหตุการณ์เหล่านี้
ผมชอบภาพเหตุการณ์ทำนองนี้ครับ เมื่อเห็นแล้วทำให้ผมรู้สึกมีพลังที่จะสร้างสรรค์มากขึ้นครับ หวนคิดทบทวนว่าเมื่อวันหนึ่งที่เราจะก้าวออกไปจากที่ไหนก็ตาม อดีตที่ผ่านมาที่เป็นข้อบกพร่องเราไม่อาจแก้ไขได้ ปัจจุบันเราควรทำให้ดีที่สุด
ชีวิตเคยเป็นครูอัตราจ้างกศน. วันที่สอนนักเรียน (หลากหลายวัยครับ)
จบ นักเรียนนำผลไม้จากบ้าน ดอกไม้มามอบให้ ผมยังรู้สึกตื้นตันกับภาพเหล่านี้ครับ
งานปัจฉิมนิเทศนี้ ผมได้รับผิดชอบให้ไปรับพระที่วัดหนองบัว (พระอาจารย์สิทธิพร) กับคุณเกษม พนักงานขับรถของคณะสหเวชศาสตร์ ระหว่างทางคุณเกษมได้ถามพระว่า ปิดทองฝังลูกนิมิตนี้จะต้องปิดให้ครบ 9 วัดภายในปีนั้นหรือเปล่าครับพระอาจารย์ พระอาจารย์นั่งนิ่งไปครู่หนึ่ง ท่านบอกว่าปิดทองฝังลูกนิมิต ไม่ได้ลบล้างความชั่วได้ สมัยก่อนการเดินทางมันลำบากไม่เหมือนสมัยนี้ เหมือนกับการไปทำบุญ 9 วัด เที่ยวไปไหว้พระตามวัดต่าง ๆ แต่ไม่เคยไหว้พระที่บ้าน (คุณพ่อคุณแม่)
ฟังท่านแล้วทำให้ระลึกได้ว่า ชีวิตเราควรจะอยู่กับปัจจุบันให้ได้มากที่สุด อดีตแก้ไขอะไรไม่ได้ อนาคตยังมาไม่ถึง มีสติอยู่กับปัจจุบัน ชีวิตจะได้พบกับความสุข
|
|
ขอให้นิสิตของคณะสหเวชศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร พึงเป็นบัณฑิตที่มีคุณธรรมนำความรู้ เป็นพลังสำคัญในการพัฒนาชาติครับ
บอย สหเวช
23 ก.พ. 50
เท่าที่ตามอ่านบันทึกมาโดยตลอด ผมรู้สึกว่าคุณบอย เป็นที่อ่อนไหว แต่เข้มแข็ง มีพลังที่ดีๆในตัวเองมากมายครับ
ให้กำลังใจครับ
เข้ามาเยื่ยมชมกิจกรรมดีครับ