ลูกวัยรุ่น
ข้อความต่อไปนี้เป็นการเขียน Blog ครั้งแรกของชีวิต
แต่ไปฝากไว้ใน Blog beyound KM ของท่านอาจารย์ ประพนธ์
เป็นความโชคดีของชีวิตที่ได้พบ แล้วติดใจblogแรก และทำให้ติดตามอ่าน gotoknowต่อเนื่อง กลายเป็นแฟนพันธ์แท้อีกหลายๆ Blog ขอบคุณ อ ประพนธ์มาณ ที่นี้ค่ะ
รวิวรรณ เป็นแม่ลูก 3 ค่ะ มีหลายครั้งที่มีโอกาสและเวลาคุยกันตอนสบายๆและต่างไม่คาดหวังซึ่งกันและกันกับลูก ทั้ง 3 คน ได้อะไรเยอะ นอกจากความเป็นแม่ที่ได้ฝึกวินัยให้เขาได้รู้จักรับผิดชอบตัวเองและทำตามกฎเกณฑ์ซึ่งบางครั้งหย่อนยานไปบ้างด้วยความรัก
ยังได้เรียนรู้การมีอุเบกขาระวังไม่ให้เกิดผลข้างเคียงของการเลี้ยงดูที่เกิดจากความเมตตา กรุณา มุทิตามากเกินไป
การเลี้ยงลูกเป็นสิ่งดีๆที่เกิดขึ้นในชีวิตจริงๆ ลูกๆ ตอนก่อนเข้าวัยรุ่นและวัยรุ่น บางทีเขาต่อว่าแม่ ว่าไม่รักเขา บางทีก็เป็นว่าแม่รักลูกไม่เท่ากันหลายครั้ง ส่วนใหญ่เราจะสวนว่าไม่จริง
แต่กลับมาคิดแล้วชักไม่แน่ใจ โดนทักหลายครั้งก็ชักสงสัย ว่า เอถ้าจะใช่ พอคุยกันกับพ่อเขาบ้าง กับลูก และย้อนอดีตตอนที่รอ ว่าเมื่อไรจะท้องสักที ผิดหวังทุกเดือนอยู่เป็นปี หรือตอน คลอดแต่ละคนนั้นเราดีใจกันอย่างไร
สรุปในใจเราได้ว่ารักไม่มีทางเท่ากัน ในบางโอกาสและเวลารักบางคนมากกว่าจริงๆ การแสดงออกของเราไม่สามารถแสดงให้ลูกได้ทราบในตอนนั้น แล้วเล่าให้เขาฟัง เขาชอบฟังค่ะ ทีหลังมาก็ ไม่ต่อว่า เรื่องรักไม่เท่ากันแล้ว
โดยเฉพาะตอนนี้ เขาชอบฟังว่าตอนพ่อแม่จีบกันทำอย่างไร เปิ่นก็เล่า ตลกก็เอาไว้เผา หัวเราะกันกิ๊กกั๊ก และก็ชอบเล่าอะไรที่เป็นส่วนตั๊ว ส่วนตัวของเขาให้เราฟังบ้าง
เราก็อยากรู้นะคะ คอยถามเขาเรื่อยว่านายชัดเจน(แฟนลูกสาว)เป็นไง แป้ง(แฟนลูกชาย)เป็นไง( ที่บ้านดูบางรักซอย 9 ซึ่งแป้งเป็นนางเอก และชัดเจนเป็นพระเอก ) เขาก็เขินนะคะ แต่ก็เล่านิดหน่อย
บางทีเราก็เขินเองนะที่ซอกแซกถาม ก็ต้องบอกว่าพ่อและแม่ก็อยากติดตาม เหมือนดูหนังดูละคอน จบตอน ก็อยากทราบตอนต่อไป สนุกดี ขอผู้กำกับคัดตัดตอนมาเล่าหน่อย
วันหนึ่งนานมาแล้ว ลูกสาวคนเล็กกลับจากรร มารอแม่ที่รพ เพื่อกลับบ้านพร้อมกัน หน้าตาไม่ค่อยดี ก็ถามว่ามีอะไรหรือเปล่า เขาก็ไม่พูด
เราก็ตั้งสติว่าวันนี้จะต้องฟังเขา ฟังอย่างตั้งใจ เรื่องเรา งานเราทีหลัง
ตอนไปถึงรถก็ถามเขาอีกที เขาเริ่มร้องไห้ และร้องตลอดขณะที่เล่าซึ่งก็จำไม่ได้แล้วว่าเขาทุกข์เรื่องอะไร แต่ส่งกระดาษ เช็ดหน้า ให้ซับน้ำตาและนั่งฟังอย่างตั้งใจ
จนเขาเล่าจบแล้วหยุดร้องไห้ และพูดประโยคเด็ดมาก(ที่ทำให้แม่มีความสุขไปอีกนาน )ว่า
เวลาหนูมีอะไรไม่สบายใจ หนูชอบเล่าให้แม่ฟัง เพราะเล่าแล้วสบายใจดี
Win ทั้งคู่เลยค่ะ กลับบ้านอารมณ์ดี Win ต่อถึงลูกคนอื่นๆ และสามีด้วย
ได้บทเรียนว่า
การเป็นผู้ฟังที่ดี นั่งฟังอย่างตั้งใจ แก้ทุกข์ให้เขาได้
เอาลูกไว้ปรึกษาเวลาพบทางตันของเราเอง ก็มักจะได้คำตอบดีๆหลายครั้งค่ะเขาไม่ Bias เพราะอยู่นอกวงการ งานเรา
เล่าให้คนอื่นฟัง เพื่อนๆมักบอกว่าเขาไม่เคยคิดว่าจะปรึกษาลูกได้
บอกได้แต่ว่า
ลองทำดูซิ
โดย พญ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล บล็อก (สมุด) เวทีสัญจร รพเชียงรายฯ Moving theater Chiang Rai hospital
ลิงค์ที่อยู่ถาวร ข้อคิดเห็น (2) อ่าน: 102
สร้าง: ศ. 04 ส.ค. 2549 @ 05:18 แก้ไข: ศ. 04 ส.ค. 2549 @ 13:31
ลิงค์ที่อยู่ถาวร ข้อคิดเห็น (2) อ่าน: 102
สร้าง: ศ. 04 ส.ค. 2549 @ 05:18 แก้ไข: ศ. 04 ส.ค. 2549 @ 13:31
ความเห็น (16)
สวัสดีค่ะคุณหมอหน่อย พญ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล
- คุณแม่ที่น่ารักแบบนี้ ใครได้เป็นลูก ถือว่าโชคดีและมีความสุขค่ะ
- บันทึกนี้สอนใจผู้ที่เป็นแม่ และกำลังจะเป็นแม่ในอนาคตได้อย่างดี ต้องฟังลูกให้มากๆ บางที เราผู้เป็นแม่ มองว่า นี่ไม่ใช่ปัญหา แต่ตรงกันข้าม..มัน...ใหญ่หลวงสำหรับลูกมาก
- บันทึกดีมีประโยชน์ค่ะ
ตรูอ้อยขา
ขอบคุณนะคะ ทำไมน่ารักอย่างนี้
พอดีจัด 5 ส แล้วไม่รู้จะย้ายblog อย่างไร เสียดาย ที่เขียนไว้
แต่จะทำ Moving Theater ให้เป็นของกลาง
เลย copy blog เดิม ย้ายมาที่ใหม่
ไม่อยากให้เป็นชื่อ Rawiwan life แต่เป็น Moving Theater ของโรงพยาบาล
ไว้ดูสักช่วงจะลบจากบล็อกนู้น ออกไปค่ะ
เลยได้ การทักทายจาก ครูอ้อยที่รัก ใหม่
ขอบคุณค่ะ
คุณหมอหน่อยคะ
- สงสัยว่า...ครูอ้อยจะเขียนผิดมั้งคะ...
- คุณแม่ที่น่ารักอย่างนี้ ใครได้เป็นแม่...ค่ะ
- มาอ่านอีกครั้ง ขำขำตัวเองค่ะ
ขยันจัง ทำ 5 ส กับบล็อก ก็มีด้วย
จริงด้วย
เห็นไม้ บอกแล้วว่า คุณนายระเบียบรัตน์ตัวจริง
 |
อ่านแต่บล็อกงาน ของ อโอ๋ ไม่ได้สังเกตุ ว่ามีดีๆซ่อนอยู่อีก
ได้บล็อกดี ของอาจารย์ ไว้เรียนรู้ อ่านต่อ
ขอบคุณค่ะ
เปิดอ่านแล้วถึงรู้ว่าอ่านอยู่แล้ว แต่ลืมสมัครสมาชิก
เลยไม่ได้อ่านที่Update
ขอบคุณนะคะ
ไว้ลูกของน้อง..(ขอเป็นน้องเลยแล้วกันค่ะ) โตเป็นวัยรุ่น จะต้องตามมาพูดคุยถามเทคนิคให้ลูก พูดว่า
เวลาหนูมีอะไรไม่สบายใจ หนูชอบเล่าให้แม่ฟัง เพราะเล่าแล้วสบายใจดี
ให้ได้บ้าง
ตอนนี้ ตอนสิบขวบแหม่บ ๆ ก็ยังเล่า ถามเราอยู่หลาย ๆ เรื่องอยู่
เกรงว่าวัยรุ่นแล้ว...จะเงียบลงหรือเปล่าหนอ...ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณ คุณ หมอ น้องเล็ก
มากๆ ด้วยค่ะ ที่มาชวนให้ทบทวน มาอ่านซ้ำ เรื่องแรก และครั้งแรกที่มาบันทึกใน G2K
อ่านซ้ำ ที่เขียนไว้ในบล็อก บางประโยค บางบรรทัด ก็ ไม่ชัดเจน
ทำให้ทราบว่า ตอนนี้ เราเขียนดีขึ้นกว่า สมัยก่อนค่ะ (รึเปล่านะ)
ตามมายิ้มกับบันทึกน่ารักๆนี้อีกรอบด้วยคนค่ะ แถมด้วยยิ้มกว้างกับความเห็นในคำตอบสุดท้ายของพี่หมอหน่อย คิดว่าพี่หมอหน่อยเขียนเหมือนคุยดีออกค่ะ ในบันทึกนี้ อ่านแล้วเหมือนกำลังดูละคร"ครอบครัว" อยู่เลยค่ะ สำหรับโอ๋แล้ว พี่หมอหน่อยเขียนดีตลอดเลยค่ะ สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจริงใจตลอดเวลาไม่ว่าจะเขียนเรื่องอะไร นี่แหละค่ะเสน่ห์สุดยอดแล้ว
แอบยิ้ม รับคำชม ภูมิใจเล็กๆ
เกาะโต๊ะไว้หน่อย เดี๋ยวลอยไปไกล
แต่ที่สงสัยคือ โอ๋ ทราบได้ไง ว่าเขาคุยกันอยู่ กระจุ๋งกระจิ๋งที่นี่
อือ เก่งจัง เลยมาด้วย แจมได้
เกิน คาด ค่ะ ไม่คิดว่าจะเป็นโอ๋ที่มาเมนท์
สวัสดีครับคุณ หมอ
สังคมแห่งการเรียนรู้รับ ฟังเข้าใจให้โอกาส เอื้อเฟื้อ แบ่งปัน เริ่มเรียนจากที่บ้านครับหมอ
ขอบคุณมากๆ ค่ะ อาจารย์ บังหีม
อรุณสวัสดิ์ ด้วย สบายดี นะคะ
สวัสดีค่ะ คุณหมอค่ะ
- ครูปูยังไม่มีครอบครัวค่ะ
- จึงจะขออนุญาตนำไปปรับใช้กับน้อง ๆ ที่ทำงานค่ะ
- เพราะปัจจุบันก็พยายามอยู่แล้วค่ะ กับน้องสาว น้องชายของตนเองค่ะ
- เป็นกำลังใจให้คุณหมอ กับการเป็นคุณแม่ที่เติบโตไปพร้อม ๆ กันกับลูกนะคะ ^_^
อิๆ ครูปู เข้าใจใช้คำ นะคะ
คุณแม่ เติบโต จริงๆ
เติบโตทางปัญญา และ ประสบการณ์ ค่ะ
ต้องน่ารักเหมือนคุณแม่ ใจเย็น เหมือนคุณพ่อแน่เลยค่ะ ของคุณหมอแหม่มเนี่ย
ขอบคุณเป็นลายลักษณ์ อักษร อีกครั้งค่ะ คุณหมอแหม่ม