สรุปว่า blog ที่ผมเขียน เขียนเพื่อให้ชาวบ้านธรรมดาๆ อ่าน คนที่ไม่ธรรมดาจะอ่านก็ได้ ไม่ว่ากัน เป็นการเขียนเล่าประสบการณ์ที่ทำเองจริงๆ ไม่ได้เขียนเป็นตำราทางวิชาการ ต้องการให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในแนวคิด มีการนำไปปฏิบัติจริง เกิดการแลกเปลี่ยนเรียนรู้และการพัฒนา
เวลาเขียนก็มักจะเขียนตอนมีเวลาว่างขณะเดินทาง เวลาอ่านก็เหมือนอ่านหนังสือที่มีลำดับขั้นตอนการเขียน ไม่เหมือนอ่านสมุดบันทึกที่บันทึกไปเรื่อยๆ ตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หรือตามที่จะคิดขึ้นมาได้
ถ้าอ่านแล้วไม่เข้าใจก็สอบถามมาได้นะครับ ยินดีตอบ หรืออ่านแล้วคิดว่ามีเรื่องที่ไม่ได้เขียนเอาไว้ อาจจะเป็นเพราะลืมเขียนหรือคิดว่าไม่น่าเขียนเพราะไม่น่าสนใจ ช่วยแจ้งเข้ามาด้วย จะได้เขียนเพิ่มเติมให้สมบูรณ์ จะว่าเขียนแบบผู้อ่านเป็นศูนย์กลางก็ได้ สังเกตดู ไม่ค่อยมีข้อเสนอแนะหรือมีการสอบถามเข้ามาเลย คงจะเขียนเก่ง อ่านแล้วเข้าใจหมด ไม่มีข้อสงสัยเลยก็ได้ (ขี้โม้อีกแล้ว)
ยินดีรับฟังความคิดเห็น ข้อเสนอแนะ คำติชมและแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับเพื่อนๆ ถ้ามีข้อความหรือข้อมูลใดที่ไม่ถูกต้อง กรุณาทักท้วง ชี้แนะมา พร้อมที่จะตรวจสอบและแก้ไขให้ถูกต้อง
มีความสุขที่ได้เขียน blog ใน gotoknow ได้เขียนเรื่องที่อยากเขียน ในแนวที่อยากทำ มีสิทธิ์ที่จะเลือกอ่าน blog ของเพื่อนๆ ที่ชอบ ได้ทั้งสาระและความบันเทิง มีเพื่อนมากขึ้น ทั้งที่ได้มีโอกาสเจอตัวเป็นๆ และที่ยังเป็นแบบเสมือนจริงอยู่ ได้เห็นตัวอย่างดีๆ ทำให้มองโลกในแง่ดีมากขึ้นและมีกำลังใจที่จะทำสิ่งดีๆ ให้สังคม ประเทศชาติ และโลกที่สวยงามใบนี้มากขึ้น
ขึ้นทะเบียนDSS@MSU ( หนิง ) เป็นแฟนประจำตั้งนานแล้วครับ
ตามลูกหว้ามาติด ๆ ค่ะ มาให้กำลังใจคุณหมอค่ะ ไม่รู้จะนำ blog เข้าแพลนเน็ต อย่างไรค่ะ
เรียนคุณหมอ
โอ้โหยากขนาดตัวต่อตัวเลยหรือค่ะ ยินยอมค่ะราณีเลี้ยงได้อยู่แล้วกาแฟ อยากกินร้านไหนบอกได้นะคะ หรือจะกินกาแฟโบราณก็ได้ค่ะ