ตอนเป็นหมอ (ตอนนี้เป็นรองนายกเทศมนตรี) โดยเฉพาะตอนอยู่โรงเรียนแพทย์ ก็จะคุ้นกับการพูดภาษาไทยปนอังกฤษ (โดยเฉพาะศัพท์เทคนิค) เวลาคุยกับชาวบ้านก็จะคุยไม่ค่อยรู้เรื่อง (คนละเรื่องกับพูดไม่เข้าหูคนนะครับ)
พอมาทำงานที่เทศบาลนครพิษณุโลก ต้องพาพนักงานเทศบาลออกทำงานร่วมกับประชาชน ต้องปรับตัวให้พูดกับชาวบ้านรู้เรื่อง ไม่งั้นคงไม่ได้รับความร่วมมือ ใครจะร่วมมือล่ะครับ พูดกันยังไม่รู้เรื่องเลย
คุณครูทางการบริหารสอนว่า ที่ญี่ปุ่นเจริญและประสบความสำเร็จเพราะเขาทำเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่าย เรื่องที่ซับซ้อนทำให้เป็นเรื่องธรรมดาที่สามารถเข้าใจได้โดยง่าย แต่พวกเราถนัดในการทำเรื่องง่ายๆให้เป็นเรื่องยาก เรื่องธรรมดาๆ เวลาออกมาทำความเข้าใจกับประชาชน ยิ่งสับสนกันไปใหญ่
เคยมีประสบการณ์ร่วมในการทำแผนของหลายหน่วยงาน วิทยากรมีความรู้ดี ผ่านการอบรมเป็นวิทยากรในการทำแผนมาอย่างดี พอมาทำจริงกับชาวบ้าน ก็จะมาบรรยายละเอียดเหมือนกับจะให้ชาวบ้านหรือประชาคมไปเป็นวิทยากรได้ นั่งอธิบายและเถียงกันเรื่องคำนิยามของศัพท์ที่ใช้ เช่น วิสัยทัศน์ พันธกิจ วัตถุประสงค์ เป้าประสงค์ ยุทธศาสตร์ กลยุทธ์....... เสียเวลาไปมาก เหลือเวลาระดมสมองน้อยมาก ไม่มีเวลาได้นำเสนอ อภิปรายแสดงความคิดเห็น แล้วก็ได้แผนที่ไม่ค่อยจะสมบูรณ์ ดูเสมือนหนึ่งประชาชนมีส่วนร่วม
ในการอบรมสัมนา เรื่องการป้องกันไข้เลือดออก หรือการจัดการขยะมูลฝอย ต้องการให้ชาวบ้านเข้าใจและมีส่วนร่วมในการทำงาน วิทยากรทุกท่านมีความรู้ความสามารถดี สอนปริญญาโท ปริญญาเอกได้สบายๆ แต่พอจบการอบรมสัมนาแล้ว ทำไมประชาชนไม่ค่อยให้ความร่วมมือในการปฏิบัติ อาจเป็นเพราะพูดกันไม่รู้เรื่อง วิทยากรพูดในเรื่องที่ชาวบ้านไม่อยากฟัง ไม่อยากรู้ เรื่องที่ชาวบ้านควรรู้และปฏิบัติก็พูดน้อยหรือไม่ได้พูด
blog ที่เขียนจะเขียนให้ชาวบ้านอ่านรู้เรื่อง ไม่แน่ใจตรงกับที่อยากอ่านกันหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ ตรงกับที่อยากเขียน ค้องการให้เกิดการเรียนรู้ มีการเปลี่ยนแปลงทางความคิด พฤติกรรม สามารถนำไปปฏิบัติ เกิดการพัฒนา ถ้าต้องการรายละเอียดเพิ่มเติมก็หาอ่านเอาเอง