ระทึกกับการกลับบ้านคนเดียวตอนห้าทุ่มครึ่ง

ทั้งกลัว..ทั้งกล้า..หากมีอะไรเกิดขึ้น..ใครล่ะจะรับผิดชอบ ครูอ้อยเดินอย่างเร็ว แต่ไม่ได้วิ่ง

คืนนี้เหตุการณ์ที่ผ่านมาได้ 1 ชั่วโมง 

หลังจากที่หัวใจยังเต้นระทึก  เพราะความกลัว.....

ครูอ้อยกลับมาจากงานผ้าป่าสามัคคีที่นำไปทอดที่วัดกุดสวาย  อำเภอโชคชัย  จังหวัดนครราชสีมา 

ครูอ้อยมีภารกิจที่ต้องทำที่กรุงเทพฯในตอนเช้าวันพฤหัสฯ  จึงต้องกลับบ้านคนเดียว 

ครูอ้อยมาถึงทางเข้าบ้าน  เมื่อเวลา  ห้าทุ่มพอดี  ไม่มีรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่คิวเลย 

ครูอ้อยคิดว่า  เดิน...จะเป็นหนทางที่ดีกว่ายืนรอ..และก็จริงด้วยที่ตัดสินใจแบบนี้  เพราะในขณะที่เดินมานั้น  ไม่มีรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างผ่านมาเลย 

ครูอ้อยเดินไปก็คิดไป  คิดอยู่เรื่องเดียวคือ   ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับชีวิตของครูอ้อย  ใครล่ะจะรับผิดชอบ 

ในระหว่างทางนั้น  ระยะทางประมาณ  เกือบ 1 กิโลเมตรได้    ต้องเดินผ่านสำนักงานของการรถไฟ  บ้านพัก  เป็นระยะ  และผ่านต้นไม้ใหญ่ 

และที่ผิดสังเกตมากคือ  สุนัขไม่เห่าครูอ้อยเลยค่ะ   ครูอ้อยดีใจที่สุนัขไม่สนใจครูอ้อย  เพราะกลัวถูกกัดมาก   ระยะนี้ต้องเก็บตัวดีๆ  เพราะจะมีงานมงคลของลูกรัก  ครูอ้อยคิดไปถึงความสุขของลูก 

เดินไปได้ระยะหนึ่ง  ประมาณ 1 ใน สามของเส้นทาง  มีรถมอเตอร์ไซค์สวนทางมา  ครูอ้อยไม่เรียกค่ะ  ตัดสินใจเดินต่อไป 

มองไปข้างหน้าต้องผ่านอะไรๆอีกเยอะ   เปรียบกับชีวิตของคนเรา  ที่ต้องผ่านอุปสรรคขวากหนาม   แต่หนทางของครูอ้อยนั้น  ไม่มีขวากหนามเลย   มีแต่ความยากและความไม่เข้าใจเท่านั้นเอง 

ครูอ้อยเดินเขย่าเงิน 15 บาทในมือ  ดีใจจังที่ไม่ต้องจ่ายไป  เอาไว้กินก๋วยเตี๋ยวที่โรงเรียนพรุ่งนี้ 

เดินมาถึงตึกแฟลตของครูอ้อย  เพิ่งจะได้ยินสุนัขมันเห่าค่ะ  มันเห่าครูอ้อย  แสดงความดีใจ  ครูอ้อยทักทาย  และเดินขึ้นชั้นห้า  รู้สึกอีกแล้วว่า....มีใครเดินตามหลังมา

 เดินไปจนถึงบ้าน  เรียกลูกสาวคนเล็กให้เปิดประตู  เปิดเครื่องคอมพิวเตอร์   เปลี่ยนเสื้อผ้า  และมาทักทาย....คุณบอน  และอาบน้ำ  ดื่มน้ำอุ่น  และปฏิบัติกิจกรรมเหมือนปกติ

[บีเวอร์]

• ระทึกมากครับครูอ้อย
• ดีใจครับที่ครูอ้อยปลอดภัย ยินดีครับ
• คราวหน้าหาคนไปรับจะดีกว่านะครับครูอ้อย

ปล.ยืนยันว่าระทึกครับ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะน้องปืน  บีเวอร์

• ในขณะที่เขียนยังระทึกใจอยู่เลยค่ะ
• ความที่ครูอ้อยเป็นคนชอบสนุก..ตอนที่อาบน้ำยังคิดว่า...ทำไมครูอ้อยไม่เปิดกระเป๋า...เอากล้องถ่ายรูปมาบันทึกภาพความวังเวง..และไม่มีใครเป็นเพื่อนเลยค่ะ

[แผ่นดิน]

• อันที่จริงอ่านบันทึกนี้ตอนตี 2  นะครับ...เข้ามาอ่านราวกับต้องการเป็น รปภ. เดินไปส่งครูอ้อยให้ถึงบ้าน
• แต่ก็ดีใจครับ...ที่ปลอดภัยทุกประการ
• เช้านี้สดชื่นนะครับ...

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

อรุณสวัสดิ์ค่ะ..คุณแผ่นดิน

• ครูอ้อยนอนไม่หลับ  อาจจะเพราะไม่มีคนอยู่ข้างๆ  อิอิ  ขำขำ
• ขอบคุณค่ะที่เป็น รปภ.  ไปส่งครูอ้อยถึงบ้าน
• มิน่าเล่า  รู้สึกเหมือนมีใครเดินมาด้วย  เพราะสุนัขไม่เห่าเลยค่ะ  รู้สึกคนมาส่งจะเป็นกลุ่มใหญ่ด้วย  เพราะสุนัข  นอกจากจะไม่เห่า  ยังทำท่าเหมือน  หงอ 

คิดสนุกค่ะ

[นม.]

• น่ากลัวครับคุณครู เหอๆๆ
• ลองอ่านข่าววันที่ ที่นครศรีฯดูสิครับ เหอๆๆ
• ทุกครั้งที่อยู่คนเดียว แต่เหมือนมีใครอยู่ด้วย ก็จะเป็นใครล่ะถ้าไม่ใช่เรา ฮาๆๆ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

• ก็ตัวเราสิคะ  จะเป็นใคร..อิอิ
• ไอตัวของเราเอง....เคยไหมล่ะคะ
• น่ากลัวมากค่ะ  คงจะเป็นครั้งเดียว  และไม่มีอีกแล้ว  ต้องรอบคอบมากกว่านี้ค่ะ

ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย

[นายบอน@kalasin]

งก ไม่ยอมอุดหนุนมอเตอร์ไซต์รับจ้างเสีัยอีก

ทางไปตึกแฟลตของครูอ้อย เอามาสร้างหนังผีได้อย่างสบายๆเลย

ไม่ยอมให้ลูกสาวคนเล็กไปด้วยเสียอีกให้เฝ้าแฟลตคนเดียวหรือครับ

 

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

• ต่อว่าเป็นฉากเชียวนะ  โดยไม่มีเหตุผล
• ไม่เอาน้องขวัญไป  เพราะน้องขวัญต้องสอบ N.T.
• ไม่อุดหนุนมอเตอร์ไซค์รับจ้าง เพราะเขาไม่จอดรับครูอ้อยเอง
• แต่เมื่อคืนนี้..ยังสยองอยู่เลยค่ะ

[นายบอน@kalasin]

ความจริงแค่เพียงยกมือโบก เค้าก็จอดรับแล้ว ใครจะไปเดาใจครูอ้อยถูกล่ะ บางที เห็นเดินงุดๆๆ อาจจะกำลังเดินหาอะไรที่ทำตกอยู่ก็ได้

สยองแล้วเก็บเอาไปฝันด้วยรึเปล่าน่ะ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

• ยกมือโบกแล้ว......เขายิ่งเร่งเครื่องหนีไปเลย...เสียจรรยาบรรณรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างเลย
• แล้วยิ่งกลางดึก...ต้องเห็นใจเขานะ..เขาอาจจะกลัวเหมือนกันค่ะ

ไม่เห็นฝันเลย..หลับนิดนึง..ตื่นขึ้นมาทำงานต่อได้อีก