rucha
nuch รุจิราพร โชคพิพัฒน์พร

บันทึกประจำวันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2550


วันนี้ของฉัน มีคนสอนฉัน มีคนติงฉัน มีคนนึกถึงฉัน ฉันมีเพื่อน ฉันมีสิ่งต่างๆมากมาย

บันทึกประจำวันอังคารที่  20  กุมภาพันธ์  2550

ก่อนที่จะได้มานั่งเขียนบันทึกนี้  เป็นเวลารุ่งสางของอีกวันเข้าไปแล้ว  เพราะฉันยังไม่ได้นอนเลย  .
เพราะอะไรละ  อืม  ก็เพราะว่ามีเพื่อนของฉันคนหนึ่งชวนฉันออกไปพบในเวลาตอนตี 1นะสิ ........

เป็นเพื่อนที่ฉันไม่ได้คิดว่าจะมีโอกาสได้พบและพูดคุยกันได้ในลักษณะแบบธรรมชาติ...อืม …และเพราะเราไม่ได้คุยกันอย่างนี้มากว่า 6-7 ปีด้วย  ฉันทนการขยั้นขยอของเพื่อนไม่ได้  และฉันก็ไปพบ
และมันทำฉันให้รู้สึกว่าดีจัง...ที่ได้ออกมาทำให้รู้สึกว่าได้พักความคิด  ในช่วงหนึ่งของห้วงแห่งเวลา  ถึงแม้จะทำให้ฉันอดนอนในคืนนี้ก็ตาม  จนเวลาผ่านเลยจนกระทั่ง   04.49  น.
 
ฉันคิดว่าฉันจะกลับมานอน  แต่ก็ต้องขอจดบันทึกก่อน  เพราะความจำของฉันมันสั้นนัก  และด้วยเหตุผลอีกอย่างของฉันคือ  ฉันจะเสียดายจริงๆถ้าฉันไม่ได้จดบันทึกของวันนี้เอาไว้.....
เพราะวันนี้ของฉัน  มีคนสอนฉัน  มีคนติงฉัน  มีคนนึกถึงฉัน  ฉันมีเพื่อน  ฉันมีสิ่งต่างๆมากมาย

• พี่หนอน  คุณสุรพงษ์  กองจันทึก 
พี่หนอนได้แวะเข้ามาหาเราที่ สนค. เราจึงได้สนทนากันในเรื่องของ  “จอบิ”  เรารับฟัแต่โดยดี  และเราพยายามสื่อสารสิ่งที่คิดกับพี่เขา  เราได้ข้อคิดหลายประเด็น  (แต่ไม่สามารถบันทึกได้ ณ ตอนนี้  ทั้งที่เป็นประเด็นสำคัญมากมาย และฉันก็ง่วงด้วย) 

ในเรื่องของจอบิ  นุชคิดในใจสั้นได้แต่เพียงว่า  นุชอยากลงไปเจอตัวจริงๆของจอบิ  และกับผู้นำชนเผ่าในพื้นที่ป่าแก่งกระจาน  ณ บัดเดี๋ยวนี้เลย  ......(อยู่ในความนึกคิดของฉัน)

• น้องแมว ...เจ้าหน้าที่อำเภอแก่งกระจาน
หลังจากที่นุชได้สนทนากับพี่หนอน  นุชคิดว่าลองโทรไปถามความคืบหน้าเรื่องจอบิ  กับน้องคนนี้ดูหน่อยสักนิด  ว่าสถานการณ์ ณ วันนี้ใครคิดเห็นอย่างไรแบบคร่าวๆบ้าง......

ในความที่คุ้นเคยกันกับน้องแมว  เราก็ได้พูดคุยกันถึงเรื่องงานต่างๆ และในเรื่องส่วนตัว  น้องเขาก็ปรึกษาเรื่องของพี่อีกคนหนึ่ง  ถึงการให้นุชช่วยเหลือน้องเขาในการสื่อสารประเด็นเงินๆๆทองๆที่มีคนเอาตังค์ไปแล้วไม่ได้คืน  ประมาณนั้น  ..... (อันนี้ก็น่าสนใจอยากเขียน แต่คงไม่ได้เขียนวันนี้)  

• โทรศัพท์ไปหาผิดคน 
คุณๆเคยไหมนะ  ที่เราจะโทรศัพท์หาคนหนึ่งแต่ไปติดกับอีกคนหนึ่ง  เพียงเพราะความเกียจคร้านของเราในขณะที่เราบันทึกชื่อลงในโทรศัพท์  และเพราะชื่อของคนที่เราติดต่อนั้น  เป็นชื่อเดียวกันที่เหมือนกัน  .................  แต่ก็ทำให้การสื่อสารของการที่เราไม่ได้ติดต่อกันมานาน   เป็นความคุ้นเคยถึงอดีตที่เราพบกันจนทำให้เราคุ้นเคยและสนุกกับเวลานั้นอีกครั้งไปด้วยจนวันนี้  และทำให้ได้ประโยชน์แห่งการคุยกันเป็นผลประโยชน์เพื่อส่วนรวมต่อๆไปได้อีกด้วย

• รับช่วงต่อปริ้นงานจากเตือน  :   แต่ติดปัญหาที่ระบบของคอมพิวเตอร์  เตือนฝากให้นุชช่วยดูงานสรุปวิจัยที่ได้สั่งปริ้นทิ้งไว้ ประมาณ 2 ร้อยกว่าหน้า  อืม........อยากรู้เทคนิคแก้ปัญหาไอทีจัง   ทำให้คิดว่าการที่ได้เรียนรู้มาจากตอนทำงานที่มูลนิธิกระจกเงา  ทำไมนะ  เราไม่เรียนรู้ให้มันชัดเจนมากกว่านี้จะได้แก้ปัญหากับมันได้  โดยไม่ต้องเสียเวลา ....... วันนี้ต้องไม่สายเกินไป

• มูลนิธิโตโยต้า  :  ฉันได้ตัดสินใจ  อย่างที่คิดเอาเองคนเดียวว่าต้องทดลองส่ง  งานโครงการฯไปเพื่อขอรับบริจาครถกระบะยานยนต์ ที่ใช้งานแล้ว  เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานในพื้นที่ ในโครงการฯ ....และอีกสัก 2 วันฉันจะต้องโทรไปติดตามดู ..... หวั่นเกรงนิดๆว่าจะได้รับการตอบรับที่ปฏิเสธหรืออื่นใดๆ  คิดเอาเองคนเดียว  เพราะอะไรนะรึ  ก็ฉันไม่เคยรู้จักกับใครเลยที่มูลนิธินะสิ  อืม................ช่วยเป็นกำลังใจคอยลุ้นให้ฉันด้วยนะ

• แสกนรูป  :  หลังจากที่ได้มีการทดลองใช้ไอทีในการทำงาน  โดยผ่านเครื่องพิมพ์ในสำนักงาน FACE  ที่ไม่เป็นผลสำเร็จสำหรับเครื่องที่ฉันใช้งานอยู่  จนเตือนเข้ามา  จึงได้ใช้โน้ทบุคของน้องเตือนในการต่อเชื่อมกับเครื่องพิมพ์เครื่องนั้น  ผลปรากฏก็ใช้งานได้ปกติ   .....และฉันก็ได้แสกนภาพลงเก็บไว้อย่างเรียบร้อย  แต่ติดแค่ตรงเสียเวลาต่อรูปประมาณ 1รูป: 45 วินาที  เพราะฉันต้องแสกนกว่า  100  ภาพทีเดียว 

• พี่ตุ๊ก  สุดารัตน์
วันนี้ได้รับคำแนะนำ  ตักเตือน จากพี่ตุ๊กเพื่อการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาตนเองอีกครั้งในการทำงานและการประสานงานสื่อสารกับคนอื่น จักต้องชัดเจนเป็นระบบคิดอย่างไร   อืม......เป็นครั้งที่เท่าไรแล้วไม่รู้เหมือนกัน   แต่ทุกครั้งฉันก็ได้คำสอนเพื่อแก้ไขสิ่งนั้นได้ทุกทีเสียน่า.............
ช่วยแรง  จัดสำนักงาน  พี่ตุ๊กเกิดไอเดีย  นุชก็ได้มีส่วนช่วยแรงกายยก และเคลื่อนที่สิ่งของต่างๆภายในสำนักงาน …………..และแล้วสิ่งของที่คิดว่าไม่น่าจะลงตัว  ก็ลงตัวได้ อย่างเป็นระเบียบ

• ประสานงานทีมงาน 
กับณรงค์  ถึงเรื่องให้ช่วยประสานกับพี่แหม่มอีกที  เพียงเพราะตังค์ในโทรศัพท์ของเราโทรออกไม่ได้แล้ว  พี่แหม่มก็บอกว่าได้อ่านงานโครงการฯที่ได้เสนอไปแล้ว  จะต้องหาเวลาคุยกับแม่แอ๋วอีกครั้งหนึ่ง  ........รอ  รอ  ณรงค์  นาพัว  รายงาน

• พี่น้อย  มูลนิธิอาสาสมัครเพื่อสังคม (จำชื่อจริงพี่เขาไม่ได้  หุหุ)
ฉันกับพี่น้อย  จะว่าไปเกือบทุกครั้งที่ฉันได้คุยกับพี่เขา  จะต้องพูดคุยเป็นเวลากว่า 1 ชั่วโมงเป็นอย่างต่ำเลยทีเดียวก็ว่าได้    .............  และเป็นสิ่งที่ฉันคิดได้ว่า   ก็เพราะพี่น้อยเป็นผู้รับฟังที่ดี  และฉันเองก็ช่างที่จะถนัดเล่าเรื่องราวของฉันให้กับพี่น้อยรับฟัง  มากมายเสียเหลือเกิน  สิน่า ;  และพี่น้อยก็ตบท้ายทุกครั้งกับฉันว่า  เป็นแรงใจให้  และเมื่อเราขอให้ช่วยลุ้น  สิ่งที่เราเสนอไป  พี่น้อยก็ไม่เคยปฏิเสธน้ำใจจากฉันเลยสักครั้งเดียว

• เอี๋ยง  เพื่อนกลุ่มอนุรักษ์รามคำแหง รุ่น 41  :  จากที่ได้เอ่ยบันทึกในย่อหน้าที่หนึ่ง  ฉันจะลงบันทึกอีกครั้งแน่นอน  เพราะมีเรื่องของเอี๋ยงที่เขาเขียน  เรื่องสั้นของเขาที่ชวนติดตามตัวตนของเพื่อนคนนี้จริงๆ 

หมายเลขบันทึก: 79916เขียนเมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2007 17:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:30 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท