รับปริญญา (ซ้อมใหญ่)

• ผมได้รับคำสั่งให้ทำหน้าที่เป็นผู้ ๑. การขานนามบัณฑิต ๒.จัดเรียงปริญญาบัตร ๓.ฝึกซ้อมบัณฑิต โดยร่วมกับสมาชิกอีกหลายท่าน แต่สิ่งที่รองอธิการบดี โดยให้ความเห็นว่า อธิการบดีให้ความเห็นชอบที่จะให้ผมไปช่วยเหลือในกลุ่มผู้กำกับบัณฑิตบนเวที ผมเรียกหน้าที่นี้ว่า "ฝ่ายกระซิบ"
• ฝ่ายกระซิบ ต้องดูว่าบัณฑิตที่จะเข้ารับปริญญาบัตรนั้นยืนอยู่ที่จุดที่ ๑๓ แล้วหรือยัง และเป็นเพศหญิงหรือเพศชาย พร้อมกับกระซิบที่ข้างหูผู้ขานนามบัณฑิตว่า นาย หรือ นาง (เพื่อนบางคนบอกว่า เบาเกินก็ไม่ได้ ดังเกินก็ไม่ได้ เบาเกินไม่ได้ยิน ดังเกินเสียงจะเข้าไมค์ เขาก็เลยแซวว่า เอาคางไปเกยที่บ่าของผู้กระซิบซะเลย หากเหนื่อยก็เอาลิ้นเลียหู ฮา....) เพราะหากขานมั่วหรือไม่ตรง จะเข้าทำนองว่า พูดไม่จริง
• หลายคนที่รับหน้าที่ขานนาม โดยเฉพาะเพื่อนของผมท่านหนึ่งบอกว่า เมื่อคืนลิ้นแข็ง เป็นตะคริวเลย ผมก็บอกว่า โห... อะไรขนาดนั้น แต่ก็คงจะเป็นจริง เพราะแต่ละคนในบางคนยังไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้ จึงต้องหาประสบการณ์ด้วยการฝึกฝนและทดลองปฏิบัติ
• เมื่อวานเป็นวันซ่อม ผมอยู่ในห้องประชุมซ้อมรวมและคอยกระซิบอยู่ข้างหลังผู้ขานนาม บางคนเสียงไม่สั่น แต่กระดาษรายนามบัณฑิตนั้น สั่นระริก ผมมองดูชายเสื้อของบางคนก็สั่นระริกเหมือนกัน บางคนขานนามเร็ว ถึงกับได้ยินเสียงปรบมือจากเหล่าบัณฑิต พร้อมกับเสียง โห.......... ในทำนองว่า โอ้โห สุดยอด แต่พวกผมเดินกันไม่ทัน อะไรประมาณนี้ เพื่อนของผมมาสารภาพให้ฟังว่า ตรงอื่นๆ ไม่มีอาการสั่น แต่ที่สั่นระริกคือ ขา (เพื่อนผู้ชาย) คล้ายกับจะหมดแรงให้ได้ ผมก็เลยคิดว่า นี่ขนาดซ้อมนะ หากเป็นวันจริงจะเป็นอย่างไร ส่วนตัวผม ผมรู้สึกเฉยๆ อธิการเข้ามาใกล้ผมและวางมือไว้ที่หน้าอก ดูว่าผมตื่นเต้นหรือไม่ แต่...... หมดความตื่นเต้นไปนานแล้ว นี่หากได้ขานนามบัณฑิตตามคำสั่ง ไม่แน่อาจ "อุมมตฺติโกสิ" ก็เป็นได้ บัณฑิตหลายคนถูกเรียกไปซ้อมใหม่ เพราะทราบมาว่า พลาดไม่ได้ พลาดโดน...
• วันนี้เป็นวันซ้อมใหญ่ของชุด A ผมเห็นคนขายดอกไม้เยอะแยะ ดอกไม้บ้าง ตุ๊กตาบ้าง สีแดง ขาว เขียว ฟ้า ฯลฯ สวยสดทีเดียว เห็นบัณฑิตแต่งชุดครุยเพื่อซ้อมจริง แต่ละคนเตรียมกล้องเก็บภาพมาถ่าย หลายคนแต่งหน้าสีแดง ชมพู บานเย็น ฯลฯ สิ่งที่ผมสะดุดและเป็นจุดเขียนคือ "ดอกไม้รับปริญญา" อยากเสนอแนะบัณฑิตว่า แม้จะไม่มีดอกไม้ ก็ไม่ได้หมายความว่าเราไม่ใช่บัณฑิต