Blog tag:ความลับของ พญ รวิวรรณย้ายไปที่ http://gotoknow.org/blog/Rawiwanlife/80288
กลัวมากว่าจะโดน tag เพราะไม่รู้จะเขียนอะไรค่ะ
ต้องขอบพระคุณครูอ้อย ที่ tag แต่ขอสารภาพ ว่า ที่ช้าไม่ได้ทำสักทีเพราะ กังวล คิดถึงก็ป่วนท้องทุกครั้ง คล้ายเป็นหนี้แล้วไม่ได้จ่าย อ่านบล็อก ของครูอ้อย ที่เคยให้การบ้านไว้ ทีไร ก็เหมือนเจอเจ้าหนี้ทั้งที่เขาไม่ได้ทวง อานของครูอ้อยทับถมหนี้เรื่อยๆ
วันนี้จ่ายหนี้แล้วนะคะ
ถามเจ้านน 3 ว่าแม่เขียนความลับอะไรดีที่คนยังไม่รู้ เขาว่า แม่เขียนเรื่องที่มึคนถามว่าทำไมชอบใส่เสื้อมีโบว์ ก็ได้นะ แฮ่ม เรื่องนี้เป็นความลับของรูมเมท เดี๋ยวจะเป็นข้อ 5 ค่ะ
กัดฟัน ทำใจกล้าแล้วก็เล่าเลยว่า
1 กลัวแมลงสาบ ขึ้นสมอง
เห็นทีไหนเป็นสติแตก สมาธิหลุด ของในมือ ทิ้งหมด กระโดดหยองแหยงแล้ววิ่ง คนไข้ที่มาตรวจและผู้ช่วยต้องช่วยตีแทนเพราะหมอกำลังตรวจอยู่ วิ่งหนีไปเลย ผู้ช่วยไปตามหัวเราะเยาะแล้ว บอกว่าตายแล้วค่ะ จึงจะได้สติเข้าห้องตรวจทำงานต่อได้
เจ้ากรรม เจอเมื่อไหร่เป็นอันต้องมาไต่บนตัว คิดถึงเป็นอันต้องเจอ ดูโฆษณา ในทีวียังต้องเปลี่ยนช่อง พูดหรือพิมพ์ยังขนลุกเลย
เมื่อก่อนเป็นนักศึกษาแพทย์ มีเพื่อนชื่อหน่อยเหมือนกัน เราจะสลับกันไปดูห้องน้ำ ถ้ามีจิ้งจก เพื่อนเราต้องอั้น ถ้ามีเจ้าตัวนั้น เราต้องอั้น เลือกห้องส้วมกันแบบ ซิมไบโอซิส
2 ประหยัดน้ำสุดฤทธิ์
ก๊อกน้ำหยดน้ำรั่วเป็นไม่ยอม ก๊อกที่ไหนก็ตาม ต้องเดือดร้อนไปปิด
ที่บ้านตวงน้ำที่อาบ น้ำซักผ้าไว้ใช้ราดส้วมต่อ
น้ำซักผ้าเข็นไป รดต้นไม้ ยกขึ้นยกลงจนหมอนกระดูกสันหลังเคลื่อนบ่อย ต้องห้ามตัวเอง ไม่ให้รักประหยัดน้ำ จนลืมรักหลัง
3 จอมเจ้าระเบียบ
ชอบจัดแล้วจัดอีก ไม่ค่อยยอมง่ายๆ เป็นโรคจิตชนิดย้ำคิดย้ำทำ ทำแล้วทำอีกทำละไม่เสร็จสักที งานอะไรที่รับมาทำจะเสร็จเผาขนเพราะแก้แล้วแก้อีกจนวินาทีสุดท้าย ข้อนี้เบื่อตัวเอง ว่าทำไมต้องเห็นจุดผิดอยู่เรื่อย ทำไม้คนอื่นไม่เห็น
4 บ่อน้ำตาตื้นค่ะ
ดูหนังโศก คนไข้ตาย โดนตำหนินิดเดียว น้อยใจรูมเมทไม่ตามใจ เป็นต่อมน้ำตาแตก อันนี้อายนะคะ ไม่ค่อยอยากร้องให้ใครเห็น อั้นไว้จนไม่ไหวก็เข้าห้องน้ำ แตกคนเดียวดีกว่าแตกหน้าธารกำนัล
5 ข้อสุดท้ายที่ลูกสาวถาม ทำไมชอบซื้อเสื้อมีโบว์
ตอนนั้นตอบเขาไปทันทีว่า เพราะมีสามีที่ชอบแกะของขวัญค่ะ เขาพูดสวนว่า แม่อ่ะ น่าเกลียด แต่ตอนหลังมาบอกให้เขียนลงบล็อก จั๊กกะจี้ผสมคลื่นไส้ดีใช่ไหมล่ะ
มะรู้จะ tagใคร ขอ 1 คนก่อนค่ะ อีก 4 คนเราเก็บเป็นเจ้าหนี้ไว้ก่อน
อ JJ ค่ะ
ใน เวทีสัญจร รพเชียงรายฯ Moving theater Chiang Rai hospital
ความเห็น (4)
- สวัสดีครับ
- แวะมาบอกว่า ข้อ 1 นั้นผมก็ตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกัน
- ส่วนข้อ 5 จั๊กกะจี้ ดีครับ
- ราตรีสวัสดิ์ นะครับ
- กลัวข้อ 1 เหมือนครูอ้อยค่ะ ตั้งแต่มันไต่ไปบนขาของครูอ้อย เข้าไปถึงหลังค่ะ ครูอ้อยกรี๊ดจนคนอื่นตกใจ กระโดดหยองแหยงเหมือนกันค่ะ จนมัน..ตัวต้นเหตุ..หล่นออกมา วิ่งจู๊ดหายไปค่ะ
- ข้อสองนั้น..ครูอ้อยไม่ได้ทำแบบนั้นหรอกค่ะ แต่จะบ่นลูกๆเสมอว่า..พวกเธอไม่ได้แบกหามน้ำ ไม่รู้หรอกว่า..ความยากลำบากเป็นอย่างไร
- เจ้าระเบียบ...ต้องไปถามนักเรียนของครูอ้อยค่ะ อิอิ ..แต่สิ่งที่นักเรียนได้ติดตัวไปนั้น..เป็นสิ่งที่ดีนะคะ
- เมื่อก่อนนี้ครูอ้อยก็ตื้นค่ะ..แต่ตอนนี้..บ่อแห่งความสุขจะใหญ่โตมากกว่า.. บ่อน้ำตาจึงชิดซ้ายไปค่ะ
- น่ารักดีค่ะ
คุณหมอ..จริงๆแล้ว..มีบุคลิกที่น่ารัก ผสมกับความจู้จี้มีระเบียบ แต่ถ้ารู้จักแบบลึกๆแล้ว..จะรักและคิดถึงเสมอ..แบบครูอ้อยรักคุณหมอค่ะ
คุณแผ่นดินคะ
ขอบคุณค่ะ ที่มาติดตาม
มีบางอย่างชอบเหมือนกัน เช่นชอบบล็อก
มีบางอย่างที่กลัวเหมือนกัน อื๋ยย์
คนคอเดียวกันค่ะ
ครูอ้อยขา
ไม่แปลกใจว่าทำไมครูอ้อยมีความลับที่ทำให้คนอื่นอิจฉาเรื่อยเลย
คนมีเสน่ห์ ซะอย่าง
ทำคนอ่านตกหลุมรักครูอ้อย
เปิด net ไม่เห็นเขียน ไม่ได้ข่าว
คิดถึง
ชอบtag ที่ครูอ้อยเปิดความลับ ทุกบล็อก เลย มีทุกรสชาติ
น่ารัก โรแมนติก น่าอิจฉา น่ากลัวตอนเล่า tag สุดท้าย อ่านกลางคืน ขนลุก เลยปิดไฟ ไปนอนดีก่า กัว
วันนี้ทายซิคะ หมอหน่อยมีนัดบอดกับชายที่ไม่ใช่รูมเมท เคย เจอกันแต่ในบล็อก วันนี้เธอโทรมา
นัดเวลา 2 ทุ่มค่ะ ใครเอ่ย ให้ทาย
ไม่ถูก ๆ ๆ ครูอ้อย ไม่แม่นๆ ๆ ๆ
แล้วจะเฉลย และเล่าให้ฟังนะคะ