ห้องสมุดนักบริหาร


บริหารงาน บริหารอารมณ์

......โอ้ ..... พ่อเจ้าประคุณลุนช่องเอ่ย........อะไรจะใช้อำนาจหน้าที่ อวดศักดิ์ศรี บารมีกันเข้าไป

........เรื่องมีอยู่ว่า ระรินดูแลกิจการให้ที่บ้าน ....... มีเอกสารจาก อบต. ส่งมาให้ถึงที่ แจ้งให้ทราบว่าจะขอเข้ามาตรวจพื้นที่กิจการเพื่อประเมินภาษี ภาษีนั้น ภาษีนี้ วัดกันเข้าไป คูณ คำนวนกันเข้าไป กิจการพื้นที่แค่ 4 ไร สนุกประเมินไป ประเมินมา ปรากฏว่า ภาษีอาคารที่กิจการของระรินต้องจ่ายคือประมาณ33,ึุึ750 + 36,000 บาท นี้ยังไม่ร่วมภาษีป้ายกล่องไฟที่นับกันเป็นด้านๆละ400บาท เจ้าหน้าที่บอกว่าเป็นภาษีรายปี ที่กิจการห้องพัก ต้องจ่ายให้ อบต.ที่ดูแลรับผิดชอบต้องได้รับ

.......หากเป็นเมื่อสัก1หรือ2ปีที่แล้ว ระริน วีนแตกแน่ เพราะมองเห็นความไม่ชอบธรรม อารมณ์มั่วนิ่มของเจ้าหน้าที่ แต่เดี๋ยวนี้ม้ายหล่ะ ไม่ทำอย่างนั้นเพราะเจอ เจ้าหน้าที่ของรัฐทำแบบนี้มาประมาณนึงแล้ว  (ไม่ใช่ว่าระรินจะมองข้าราชการไม่ดีนะคะ) จะว่าไป ทางบ้านของระริน รับราชการกันเกือบทั้งตระกูล และพอจะทราบว่า สิ่งที่เปิดเผย และสิ่งที่ถูกปิดหูปิดตา มันเป็น หรือต่างกันอย่างไร

........ที่หน้าตลกที่สุดก็คือ เจ้าหน้าที่เหล่านั้นไม่ทราบเลยว่าผู้บังคับในหน่วยในสายงานของเข้ากับที่บ้านของระรินสนิทกัน เราจึงทราบดีว่าในฐานะผู้ประกอบการอย่างเราต้องปฏิบัติอย่างไรบ้าง

.........นั้นหมายความว่าวันนี้ ระรินและพนักงานที่บ้านเลยได้ดูตลก ระหว่างวัน   แต่หากจะมองกันให้ลึก ระรินว่า การปฏิบัติงานอย่างไม่  เหมาุะสม การอวดอ้าง การกันโช การใช้อำนาจบาทใหญ่แบบนี้มันแย่ที่สุด ถ้า ระรินกับครอบครัวเป็นเพียง ชาวบ้าน ตาสี ตาสา หาเช้ากินค่ำ ตรากตร่ำทำงานหนักแต่ก็ยังแทบไม่มีข้าวประทังครอบครัว จะเป็นยังไง

........หลังจากเจ้าหน้าที่ อบต.? กลับไป ระริน ก็ูโทรรายงานคุณป๋าตามหน้าที่ความเป็นผู้จัดการ ..... เลยได้รับคำชมที่ทำให้รู้สึกดีที่วันนี้เราไม่เปิดเผยอะไรเลย ปล่อยให้เขาพรามอยู่ฝ่ายเดียว

.......ป่ะป๊าหัวเราะในโทรศัพท์และพูดอย่างอารมณ์ดีว่า ..... ขงจื้อว่าไว้

*** คนดีพูดจา ราบเรียบ

***คนใจร้อน พูดมาก

***คนแอบอ้างเป็นคนดี พูดจาเลื่อนลอย

......ระรินฟังแล้วเลยแน่ใจแล้วว่า ถ้าจะเป็นนักธุรกิจที่ดี หรือเก่งกว่านี้ ปัญหาที่เจอวันนี้ หรือแม้แต่คติ คำสอนของป่ะป๊ะ มันชั่งเป็นกระจกบานเล็กๆ แต่แจ่มชัดในการใช่ส่องสะท้อนได้ดี

.......เลยหยอกคุณป๊าไปเบาๆก่อนจะว่างสายว่า ข้าน้อย คลาดเคลา เบาปัญญา สมควรได้รับการชี้แนะยิ่งแล้ว อิ อิ..

หมายเลขบันทึก: 79750เขียนเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2007 23:07 น. ()แก้ไขเมื่อ 10 พฤษภาคม 2012 12:01 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (11)

สวัสดีค่ะ คุณระริน

  • เดี๋ยวนี้ถึงเป็นผู้ประกอบการ ถ้าตามเกมส์เค้าไม่ทันก็แย่เอาเหมือนกันนะคะ ถ้าเป็นตาสีตาสา คงแย่อย่างที่คุณระรินว่าค่ะ
  • บางทีเงียบไว้ก็ดีครับ
  • บางที่สุดทน
  • อดทนไว้ก็ดี
  • อดทนไว้ครับ
  • มาให้กำลังใจ
  • ครั้งก่อนไปขอนแก่น ไม่ได้พบเสียดาย
  • ว่างๆไปขอนแก่นจะไปทักทายครับ ขออนุญาตนำเข้าแพลนเนตครับผม
  • แวะมาเยี่ยมค่ะ
  • วันนี้เจ้านางน้อย ทำงานได้สมบทบาทนะคะ
  • ฝึกไปอีกหน่อยค่ะ ประสบการณ์จะทำให้ระรินเก่งขึ้น
  • ป๊ะป๋า เป็นอาจารย์ที่ดีนะคะ
  • carry on untill tomorrow ค่ะ
  • มายิ้มๆๆว่าเปลี่ยนรูปใหม่
  • จำไม่ได้
  • ฮ่าๆๆๆ
  • ก๊อก ก๊อก แวะมาทวงบันทึกตอนใหม่ค่ะ
  • งานยุ่งเหรอจ๊ะ
  • นอนหลับฝันดีค่ะ

ดีนะค่ะ..ที่เจอคนเก่งอย่งคุณระริน

ถ้าเป็นตาสีตาสาก็แย่นะค่ะ

ถ้าเกิดเหตุการณ์เช่นนี้

Bright Lily

เข้ามาตามหาน้องระริน

หายตัวไปไหนเอ่ย

คิดถึงนะคะ

เข้าตำรา นิ่งไป 2 ไพเบี้ย

นิ่งเสียตำลึงทอง

 ผมเป็นคนที่เบื่องานระบบราชการไทยมากที่สุดครับ

เอาเปรียนคนทั่วไป

 โดยใช้กฎหมายเป็นเครื่องมือ เซงอย่างแรงครับ

 

ชุมชนคนรีสอร์ท...

ให้กำลังใจครับ...

...นี่แหละก้าวแรกของนักบริหาร...ก้าวต่อไปคือมืออาชีพ.....ครับ..

สวัสดีครับคุณระริน

                เขามาทำหน้าที่ แต่ในใจเขาคิดอะไรเราไม่รู้ครับ เงียบดูท่าทีก่อนก็ดีครับ

                ขออนุญาตนำเข้าแพลนเนตครับ

                                       ขอบคุณครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท