ห้องเรียนในป่า บ้านบนต้นไม้
เมื่อเช้ารีบออกไปประชุมที่ ไตเทียม รพ.สุรินทร์ แวะทานอาหารเช้าที่ร้านใกล้ๆ พบ ท่านผู้อำนวยการโรงเรียน 3 ท่าน 2 ใน 3 ท่านนี้ ฉันรู้จัก
โดยท่านแรก เป็น ผอ.โรงเรียนบ้านปราสาท-ตราด ต.ตาอ็อง เมือง สุรินทร์ รู้จักเด็กรักป่า มานาน ครั้งที่ เราไปเล่นละครเร่ คัดค้านการก่อสร้างที่ทิ้งขยะ ให้กับ บ้านปราสาท เราประทับใจอาจารย์มาก ดูแลเราและ ช่วยเหลือชาวบ้านเป็นอย่างดี
เมื่อมีกิจกรรมเด็กครั้งใด เราก็จะนึกถึงท่านเสมอ อยากให้เด็กๆได้มีโอกาส ได้สัมผัส ได้เรียนรู้ หลายๆแบบ อย่างปีที่ผ่านมา มีเพื่อนที่ต้องการจัดวันเกิดให้ลูก จากการที่ต้องใช้เงินไปจัดงานวันเกิด ก็นำเงินก้อนนั้นมาเป็นการให้การศึกษากับเด็กๆในชนบทแทน
มีงบมาเราก็นำมาเป็นค่าอาหาร ค่าใช้จ่ายในค่าย ให้กับเด็กๆ หลายๆโรงเรียนรอบๆนี้ โรงเรียนแต่ละโรงในชนบท ล้วนแต่ต้องการการสนับสนุนจากชุมชน ท้องถิ่นและ องค์กรภายนอก บางโรงเรียน ก็มีแหล่งที่ติดต่อได้ ติดต่อเป็น บางโรงเรียนก็ขาดงบประมาณ หลายโรงเรียนเป็นเช่นนี้
ผอ.อีกท่าน เราก็จัดค่ายร่วมกับโรงเรียน ไปแล้วครั้งหนึ่ง ...การที่เด็กๆได้มีโอกาสออกค่ายหลายๆแนว นับว่าเป็นประสบการณ์ หรือ เป็นความประทับใจเล็กๆ ที่จะอยู่ในใจเขาไปจนโตและเราเชื่อว่า ทุกประสบการณ์ที่เขาผ่านมา มันจักเป็นประโยชน์
เหมือนกับที่ฉันเรียนระดับ มหาวิทยาลัย ฉันออกค่ายกับมหาวิทยาลัยที่ตัวเองอยู่ และไปร่วมค่ายกับเพื่อนต่างสถาบัน ทั่วสารทิศ ฉันไม่คิดว่า การออกค่าย จะมาช่วยการเรียนของฉันได้ หรือพัฒนาตัวฉันได้ ยิ่งเรียนก็ยิ่งเบื่อ มีแต่พัฒนาอารมณ์นี้ให้มากขึ้น นับเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีเท่าไหร่
แต่สิ่งที่ฉันได้ คือ “ มุมมอง “ ของเพื่อนต่างเอก ต่างคณะ ต่างสาขา ต่างสถาบัน และมิตรภาพ จากทั่วสารทิศ
การมองเห็น ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน....เป็นเรื่องสนุก และน่าสนใจมาก ฉันฟัง และคิด
ทดลองปฏิบัติ ...บางครั้งดี บางครั้งสนุก บางครั้งล้มเหลว แต่ก็ถือว่า “ ได้ “ ทั้งสิ้น..............
ท่านผอ.บ้านปราสาท-ตราด แนะนำ ท่าน ผอ. รร. แถว ต. สวาย ให้รู้จักเรา และคุยเรื่องออกค่ายที่เด็กรักป่า ว่า เด็กๆ น่าจะได้ลองมามีประสบการณ์ที่นี่ดูบ้าง....ห้องเรียนในป่า พบกับบ้านบนต้นไม้ และเกมที่เด็กๆจะดื้อไม่หยุด......
ความเห็น (7)
แวะมาทักทายค่ะคุณดอกแก้ว
อยู่สุรินทร์ใกล้ๆ กันแค่นี้เอง เมื่อไหร่จะแวะมาทักทายที่พัฒนาที่ดินบุรีรัมย์มั่งค่ะ ..สู้..สู้
คะ น้องหนูนิด
ช่วงนี้ ไม่รู้งานอะไรต่ออะไร ทุกวันเลยคะ แต่ว่าจะแอบวางแผนในใจคะ....
- มาทักทาย
- วันก่อนไปที่บ้านเม็กดำ ไม่ทราบว่าผ่านแถวๆนั้นไหม
- ผมกลับมาทางสุรินทร์ ไปบ้านครูบาสุทธินันท์ต่อครับผม
- อยากชวนมาทักทายพ่อครูบาที่บุรีรัมย์
บ้านเม็กดำอยู่ สารคาม หรือ คะ ก็ต้องมาทางร้อยเอ็ด สุวรรณภูมิ ท่าตูม ไปบ้านครูบา นี่ ไม่ต้องเข้าสุรินทร์ เลี้ยวขวา ไป อ.สตึก เลย ครูบา อยู่สตึก บุรีรัมย์ ใช่มั้ยคะ
เด็กรักป่า ก็ต้องผ่านตัวเมือง ออกไปทาง ลำดวน -สังขะ คะ ไม่ไกลคะ คุณขจิต ทัวร์มาใกล้เด็กรักป่า แล้วคะ
ต้องมีโอกาสแน่นอนคะ
หรือไม่ก็จัด Meeting ที่บ้านครูบาก็ได้คะ ครูบา ลูกศิษย์เยอะ
- บันทึกนี้มาตรงกับการทำงานของวันนี้ของผมมาก
- นั่นก็คือ ผมนั่งประมวลทัศนะของนิสิตจำนวน 50 คน..คัดย่อและเรียบเรียงทัศนะของพวกเขาเพื่อนำแสดงในวันเชิดชุนักกิจกรรม
- พร้อมทั้งเตรียมนำมาเผยแพร่ใน G2K
- บันทึกนี้ช่วยย้ำให้สุขใจในการทำงานของตนเองมากขึ้นอย่างมากมายก่ายกอง
- ขอบคุณครับ
คะ " สุขใจ " เป็นคำที่ดีมากเลยคะ
ทัศนะ / ประสบการณ์ของนักศึกษา หรือคะ น่าสนใจมากเลยคะ......ดิฉันชอบฟัง คนในวงค่าย
เวลาสรุปงาน....มีหลากอารมณ์ และหลากคำพูด
และสดมาก เป็นการสรุปการเรียนรู้ของตัวคนๆนั้น ซึ่ง เวลาดิฉันฟังแล้ว บางที ร้อง โอโฮ้ ในใจ เลยคะ
พูดอะไรที ...คำนี้ ความรู้สึกนี้ ไม่มีใครเหมือน ไม่มีใครพูด...ดิฉันจดแทบไม่ทันเลยคะ....
สด จริงๆ นำไปใช้ได้จริงๆ.....
คะ แลกเปลี่ยนอีกนิดนะคะ
ที่ผ่านมา เราจัดค่ายจบ พี่เลี้ยง สรุปกับสมาชิกค่ายทุกคนในวงใหญ่ มีพี่เลี้ยงเยาวชนคนหนึ่ง ซึ่งก็ธรรมดาๆ ไม่ได้มีบุลคลิกเป็นผู้นำของกลุ่มเท่าไหร่นัก ....คำพูดของเขาทำให้เราเห็นพัฒนาการ
การเรียนรู้ และการเพิ่มจิตสาธารณะ
เขา พูดว่า
" ผมอยากขอบคุณน้องๆ ที่แสดงออกในค่ายละครนี้อย่างเต็มที่...."
จ ริงๆ คำพูดเรื่อง ขอบคุณ น่าจะเป็นเจ้าภาพ พูด
แต่
เยาวชน อายุ 17 ปี มีความรู้สึก เป็นเจ้าภาพ เป็นเจ้าของค่าย มีส่วนร่วมทุกกระบวนการ ต้องการเห็นพัฒนาการของน้องๆ และภูมิใจ
ที่มีส่วนร่วม ในการดูแล รับผิดชอบทุกความรู้สึกของสมาชิกค่าย
และความรู้สึกขอบคุณ ...มันเป็นความอ่อนน้อม
ที่เขา อยากมอบให้กับ น้องๆ......คนเรา กับความอ่อนน้อม กับการภูมิใจที่ได้ดูแลคนอื่น
มันยิ่งใหญ่มากคะ และนี่ เขาอายุแคนี้เอง
ดิฉันฟัง แล้ว รู้สึก..รู้สึก ....โอโฮ้....เยี่ยม...