Service Mind : บริการด้วยใจ
คลิ๊กจ๊ะ http://www.salathaila.com/kakormirter.html บ๊าย บายค่ะ
สวัสดีค่ะพี่
อ่านแล้วยิ้มตามไปด้วยเลยค่ะ โดยเฉพาะรูปแรก ดอกไม้ส้วย สวย ชอบมากเลยค่ะ ศิลปินคนโปรดของราณีด้วยค่ะ
โชคดีจังเลยคะ ถ้าเป็นนิว ๆ สงสัยนิวร้องไห้ขี้มูกโป่ง แล้วคะ... อิอิ..ล้อเล่น ๆ คะ
ชมเชยที่แก้ไขสถานการณ์ได้ดีคะ....
.....แต่ละวันผ่านไปดูชั่งสนุกจังค่ะ
.....ไม่ว่าจะยุ่งแค่ไหน
......พี่ก็ยังเห็นความเคลื่อนไหวของทุกสิ่งอย่างรอบข้าง
......ระรินมั่นใจว่าพี่ไม่ได้ใช้เพียงสายตามอง หรือเพียงปากชม
......แต่พี่มองและชมทุกสิ่งอย่างจากกายทิพย์ภายใน
.......ใช้จิตใจละเอียดอ่อนสัมผัสทุกอย่าง
.......ระรินจะคอยอ่านเรื่องราวต่างๆ ผ่านการมองการสัมผัสที่ละเอียดอ่อนแผ่วเบาของพี่นะคะ
พี่อร ค่ะ
แวะมาอ่านเหตุการณ์ประจำวันนี้ของพี่อรค่ะ เห็นภาพแรกสวยมาก ๆ เหมาะกับบันทึกนี้จังเลย
ปล. แอบเตือนว่ารูปดารา นักร้องที่นำมาแสดง ต้องแจ้งเตือนก่อนว่าต้องระวังเรื่องลิขสิทธิ์ด้วยนะค่ะ เขียนที่มาของภาพไว้หน่อย ก็ดีนะค่ะ ^-^
แวะมาฟังเพลงได้หลายเพลงเลยครับ
....ขอขยายสีสันอันน้อยนิด ในชีวิตของ ระรินให้พี่Bright Lily ได้อ่านเพลิน ๆ นะคะ
....นามแฝงที่แสนจะหลงใหล.....ระริน มันมีความหมายพอสังเขปว่า ทางน้ำไหล เรื่อยๆ เอื่อยๆ ไม่ขาดสาย พอได้รู้ความหมายก็....รักเลย
....ชื่อจริง...นางสาวนะคะนางสาว...ริณรณีญ์ มีความหมายประหนึ่งว่า ....นารีผู้มีลักษณะสุขุมเยือกเย็นดุจธารน้ำไหล
....นามสกุล....เสนีย์วาสน์ ....เป็นของคุณพ่อค่ะ แต่เดิมนั้นเป็น เสนีย์วงค์ ณ สงขลา รับพระราชทานมาช่วง ร.5 - ร.6 เนื่องจากบรรพบุรุษและลูกหลานส่วนใหญ่ รับใช่ใ้ต้เบื้องยุคลบาทมาโดยตลอด
....กาลเวลาล่วงไปหลายสิบปี มีการขอแยกสกุลเพิ่มเติมออกมา อิท่าไหนไม่แน่ใน เลยได้ใช่สกุลฝั่งสาแหรก เสนีย์วาสน์ ซะงั้นเลย
....ชื่อเล่นจริง ๆ ยังมี 2 ชื่อเลยค่ะ ที่ป๊ากับคุณแม่ตั้งให้ คือ ลูกหวาย หมายถึงลูกตะกร้อค่ะ ท่านรักการเล่นกีฬ่าชนิดนี้มาก แต่สงสัยจะเรียกยาก ตอนเด็กๆ เพื่อนๆ กับซิสเตอร์เลยเรีียกว่า น้องน้ำหวานกันทั้งคอนแวน เลยค่ะ
......ส่วนเรื่องการใช้ภาษา หรืองานศิลป์ นั้น น่าจะเป็นอิทธิพลจากครอบครัวและเครือญาติ เวลาได้สัมผัสงานศิลป์ในรูปแบบต่างๆ วรรณกรรมต่าง ๆ เพื่อนฝูงรุ่นเดียวกันมักจะบอกว่า เฮ่...เธอ In เกินไปรึเปล่า
....เสียใจลึก ๆ ยังไงไม่ทราบค่ะ รู้สึกมีปมด่อย รู้สึกตัวเองคร่ำครึก ทึนทึก ยังไงชอบกล แต่หลังจากได้รู้จักเพื่อนรุ่นพี่หลายๆท่าน ซึ่งบางท่านก็อยู่ใน Club Go 2 Khow พี่ ๆ เขาให้กำลังใจว่า ถ้าคนอย่างเธอ หรือหากคนอย่างฉัน ไม่รัก ไม่หลงใหล ไม่รักษา ภาษา และงานศิลป์ไว้ ก็อย่าเรียกตัวเองว่าคนไทยเลยจะดีกว่า จงเชื่อมั่นหน่อยซิว่า พวกเราปกติดี...
...ขอสารภาพตามตรงนะคะว่า หาคำตอบไม่ได้ว่าทำไมถึงประทับใจพี่ทั้งที่เราไม่รู้จักกันด้วยภาษากายเลยแม้แต่น้อย มีเพียงถ้อยแถลงอักษรที่ส่งผ่านช่องทางอิเล็กทรอนิกส์ มีเพียงภาพถ่ายนิ่ง ๆ ที่พอจะทำให้นึกถึงกันได้ แต่ที่ระรินสัมผัสได้คือ ตัวเองจะ รีบคลิกดูโดยเร็วเวลาเห็นชื่อพี่ขึ้นที่หน้าฺBlog และกว่าจะรู้ตัวขณะอ่าน ระรินก็ยิ้มมุมปากไปแล้ว
....ขอบคุณนะค่ะที่ทำให้ความเครียดตลอดวันของระริน มันจางลงไปอย่างมาก รูปพี่ช่วยได้เยอะเลยค่ะ
พี่อรคะ อ่านบันทึกพี่อรครั้งไหนมีความสุขกลับไปทุกทีคะ อยากจะร้องว่า โอ โอ้ จริงๆ คงมีหลายคนที่ได้รับความช่วยเหลือเช่นนี้ แต่ จะมีซักกี่คนที่ได้รับความช่วยเหลือแล้วทำหนังสือขอบคุณไปขนาดนี้ น้องนับถือในความละเอียดอ่อน และ ความมีจิตใจ ที่เห็นคุณค่าของบุคคลรอบข้างของพี่จริงๆ คะ อย่างนี้คนทำดี ก็มีกำลังใจขึ้นเยอะเชียว ดีใจด้วยกับทุกคน ที่ได้สัมผัสกับพี่
สวัสดี...คุณ Bright Lily
เข้ามาเพราะความระลึกถึง หลายครั้งหลายคราที่ใจอยากจะโทรหาด้วยเพราะความอ่อนล้าที่สลัดไม่หลุด เฝ้าเพียรถามตัวเอง "ดี>>>ร้าย" หรือไรสิ่งที่ทำไปในแต่ละวัน
อยากจะขอโทษ คุณ Bright Lily ที่ชีวิตยังวนเวียนอยู่จุดเดิม อยากแท้ที่จะเริ่มต้นใหม่ ด้วยเพราะหัวใจได้ให้ไปหมดแล้ว...คิดจะโบยบินจากไปก็หลายครา แต่ด้วยเพราะความพันผูกที่ผูกพันธ์ คำว่า "เรา>>>รัก" จึงคงอยู่
อยากจะขอโทษสักพันครั้ง---------------->>>>>>
เพราะเขาและเราต่างก็ไม่เคยให้โอกาสกับหัวใจ
ได้โบยบิน >>>>>>>>จึงยังคงอยู่ตราบเท่าทุกวันนี้
ผิดหรือไร?>>>>>มากใช่ใหม? คุณ Bright Lily
จะโกรธหรือโทษ...ใจนี้ก็น้อมรับ>>>>ด้วยจิตที่สำนึก
ระลึกถึงเสมอคุณ Bright Lily
เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งที่คุณ BL มองเห็นคุณ"ความดี" เป็นสรณะ นับว่าคุณ "ประเสริฐ" เลิศ หรู มากๆ พลอย"ยินดี" และรู้สึกซาบซึ้งจริงๆ ขอเป็นสาวกที่ดีร่วมด้วยครับ (มีเรื่องดีๆอย่าเก็บไว้)
ขอบคุณครับ
ดีจังค่ะคนทำความดีควรได้รับการสนับสนุนยกย่อง ให้ความสำคัญกับคนที่ทำดีถูกต้องแล้ว
นายฐินนะ เหลี่ยมจงกล
"ชีวิต...ด่าง" |
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยตามรอยโคจรของดวงดาวที่ให้แสงสว่างและความมืด ประกอบกับเย็นนี้ผมออกไปปั่นจักรยานเช่นเคยเพื่อรับส่งอาทิตย์ยามอัศดงลงขอบเขาซึ่งมีไฟป่าลุกโชติช่วงแข่งกับแสงที่ลาลับยามเย็น แม้แสงจากดวงอาทิตย์จะลาลับล่วงแต่แสงไฟที่โชติช่วงเผาผิวโลกยังมิคลายลง เมื่อไรหนอ?โลกเราจะเย็นลงและถูกห่อหุ้มด้วยคุณความดี..มากขึ้นๆๆ
มิเพียงแค่ป่าแสงไฟ..แต่การเผาไหม้จากเครื่องยนต์ก็ทำให้โลกหม่นหมองเช่นกัน
รักษ์ โลก โกรธ หลง
tinnaliamchongkon
คนดีต้องมีเยอะๆๆๆ๐_๐
ในประเทศไทย
^^
:P