กั๊กความรู้


กั๊กได้ กั๊กไป

สัปดาห์ที่แล้ว ได้ออกไปเยี่ยมองค์กรในโครงการวิจัย  ในกลุ่มที่เราสนทนากัน เกี่ยวกับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้    บางแห่งมีการหวงวิชากัน บอกว่าคนไทยมีนิสัยหวงวิชา   ไม่จริง 100 เปอร์เซ็นต์หรอกค่ะ ชาติอื่นก็มีการหวงวิชาเหมือนกัน

      เดิมเราต้องหวงวิชาเอาไว้ทำมาหากิน  เพราะเคยได้รับคำสอนว่า "มีวิชาเหมือนมีทรัพย์อยู่นับแสน"  เอาไปใช้ทำมาหากินได้ชั่วลูกชั่วหลาน

      แต่ท่านลองคิดดูว่า อะไรเกิดขึ้นกับขนมสุดอร่อย ที่ผู้คนเดินตามกลิ่นไป แล้วก็เข้าคิวยาวหลายร้อยเมตรเพื่อ ซื้อขนมนี้  เดี๋ยวนี้เป็นอย่างไร   คิวหายไปไหน  เห็นไหมคะว่าวิชานี้หวงไว้ได้ไหม เอามาหากินได้นานเท่าไร

       อีกตัวอย่างหนึ่งคือ ความรู้เรื่องคอมพิวเตอร์ เราเพิ่งจะเรียนเข้าใจวิธีทำ power point ได้ไม่เท่าไร  เดี๋ยวนี้ใครๆก็ทำเป็น เมื่อไม่นานมานี้เราได้ช่วยสอนเพื่อนให้รู้จักวิธีทำ ตอนนี้เพื่อนก็มาสอนเราทำสิ่งใหม่เป็นการตอบแทน

       นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความรู้เดี๋ยวนี้มันมีมากมายเหลือคณานับ เราต้องแบ่งให้เพื่อนก่อน  ในอนาคตเพื่อนถึงจะแบ่งให้เรา  อย่างกั๊กอะไรไว้ เดี๋ยวจะเก๊กซิมนะ

 

คำสำคัญ (Tags): #edkm
หมายเลขบันทึก: 79508เขียนเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2007 17:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 พฤษภาคม 2012 12:36 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

ไม่รู้ว่าอคติหรือเปล่าแต่ฝรั่งบางชาติเขากั๊กไว้เพราะรู้ว่าสามารถนำมาแต่งเป็นตำรามาขายต่อเป็นคอร์สฝึกอบรมหรือหนังสือภาคต่อๆไปให้กับคนไทยได้..เคยทำงานอยู่โปรเจ็คหนึ่งเราทึ่งมากเขามีไม่ถึงยี่สิบเคสแต่เขาแต่งตำรากว่าร้อยๆหน้าได้ตั้งสี่ห้าชุด(แล้วเอามาขายให้เราซื้อต่อได้)ในขณะที่เรามีเคสมากกว่าร้อยๆเคสแต่หาฟุลเปปเปอร์สักเล่มนี้ย้าก..ยาก..ส่วนใหญ่ชอบแค่เป็นText....

เป็นความจริงอย่างยิ่งค่ะ

    ก็คงจะต้องชั่งใจ และใช้วิจารณญานค่ะว่าอะไรปันกันได้  อะไรปันไม่ได้   คงจะแบ่งกันทุกอย่างทุกประการไม่ได้ ใช่ไหมคะ

    ขอบคุณค่ะที่อ่าน

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท