เมื่อได้รับมอบหมายงานยาก
ประชุมคณะกรรมการอำนวยการพัฒนาบุคลากรมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์....ซึ่งปกติจะมีการประชุมปีละ 2 ครั้ง....ครั้งแรกเป็นการให้นโยบาย...กรอบแนวทางก่อนขึ้นปีงบประมาณใหม่ รายงานแผนผลการดำเนินงาน อีกครั้งพอทำไปได้ 6 เดือนก็จะมีการทบทวน คุยกันระหว่างทาง...กรรมการชุดนี้จะเป็นทีมบริหารและผู้ทรงคุณวุฒิด้านการพัฒนาบุคลากร คณะกรรมการชุดใหม่ให้โจทย์จากการประชุมเมื่อ 2 เดือนก่อนนี้ นัดประชุมทุก 2 เดือน โจทย์การประชุมครั้งหน้า ทำให้หัวหน้างานตัวน้อยอย่างดิฉั้นเกิดอาการกังวลได้พอควร
1.ให้ประมวลภาพการพัฒนาบุคลากรนำเสนอให้เห็นภาพรวมของทั้งมหาวิทยาลัย ทำไงก็ได้ให้เห็นเป็นจิกซอร์ต่อกันทั้งมหาวิทยาลัย2.จากการประมวล บอกให้ได้ว่าแต่ละเรื่องแต่ละประเด็นที่แยกย้ายกันทำในมหาวิทยาลัย ตอบสนองกลยุทธ์อะไรขององค์กร 3.ส่วนที่งานคุณทำอยู่....อยู่ตรงไหนของภาพใหญ่ และหากเป็นไปได้ให้4.ชวนคนที่รับผิดชอบจิกซอร์เหล่านั้นมาเล่าให้ฟังว่า...เขานำกลยุทธ์ต่างๆสู่การปฏิบัติได้อย่างไร (เขาทำไปถึงไหนกันแล้ว)
สองเดือนที่ผ่านมามีอุปสรรคในการทำงานที่ได้รับมอบหมายข้างต้น คือมีงานเข้ามาไม่เว้นแต่ละวันเป็นงานเฉพาะหน้าที่ต้องบริหารจัดการ..มีงานด่วนงานเร่ง..งานหาเช้ากินค่ำ...(ปกติทำงานไม่ค่อยทันกับเวลาอยู่แล้ว)
แต่ด้วยเลือดนักสู้ดิฉั้นก็ไม่เคยปล่อยให้โอกาส (ที่ดิฉั้นจะได้นำเสนอประเด็นให้ที่ประชุมผู้บริหารฟัง)ที่ผู้หลักผู้ใหญ่ต้องนิ่งฟังดิฉั้นนำเสนอ ดิฉั้นคิดทุกที่ว่าจะทำงานชิ้นนี้ให้ดีได้อย่างไร มันเป็นงานยากในความรู้สึกของดิฉั้น หากจะประเมินตัวเองให้เห็นภาพเป็นเสมือนไก่ที่ก้มจิกกินแต่เมล็ดข้าวตรงหน้า........วันหนึ่งถูกบอกให้บินขึ้นไปดูให้ได้เหมือนนก ...ไก่จะไม่กลุ้มใจได้อย่างไรแต่ไก่มีแรงฮึดสู้...ไม่จำนนต้องทำได้ซิน่า...พยายามเตรียมการประชุมแบบตั้งใจ...ทุกวันไก่จะตื่นขึ้นมานั่งดร้าฟความคิดอ่านเอกสารที่พอจะช่วยให้เห็นภาพรวมได้ คุยกับผู้เกี่ยวข้อง... เก็บทำวันละนิด จนประมวลเป็นรูปเป็นร่างได้งานนี้เสร็จด้วยความภูมิใจเขยิบเข้าใกล้ความหมายที่การจัดการความรู้ที่ขึ้นต้นจากการจัดการตัวเอง มั่นใจในความสามารถของตน ....ลองทำ...ทำได้....ทำให้ได้...
ความเห็น (22)
ขอเอาใจช่วยคุณเมตตา
ถือว่าคุณเมตตาได้รับงานที่ยิ่งใหญ่ต่อองค์กร และ สังคม เพราะ การจัดการความรู้เป็นสิ่งใหม่ที่สำคัญต่อสังคม ณ วันนี้..... วันหนึ่งคุณเมตตาจะเป็นเหยี่ยวที่บินแล้วมองเห็นสรรพสิ่งในปฐพีนี้ สามารถมุ่งตรงไปสู่เป้าหมายอย่างรวดเร็ว แม่นยำ .... เพราะได้ใช้การจัดความรู้เป็นเครื่องมือในการพัฒนาจากไก่ ไป เป็น เหยี่ยว
พวกเราชาวเครือข่ายประชาสังคม คาดหวัง ว่า มอ. จะเป็นแหล่งขุมความรู้ของภาคใต้ และ คุณเมตตาคือ คน คน หนึ่ง ที่จะสร้างให้ มอ. เป็นดังที่หว้ง ..... เอาใจช่วย สู้ ๆ
คุณเมตตาคะ ... อนาคตไม่ไกล เราก็จะได้เห็นไก่บินได้เหมือนนกสิคะเนี่ยะ ... วันนั้นมาถึงเมื่อไรบอกด้วยนะคะ ... จะตามไปเก็บข่าวค่ะ
... เอาใจช่วยสุด สุด ด้วยคนนะคะเนี่ยะ
นั่นไง...คุณจิ๊บของครูอ้อย ต้องเก่งนะคะ ต้องทำได้ ครูอ้อยเอาใจช่วย สู้..สู้
คุณจิ๊บ ....สู้สู้
- เพียงเพราะมนุษย์มิได้เกิดมาเพื่อจำยอมต่ออุปสรรค...หลายบันทึกของ อ.เมตตา ก็สื่อความหมายในทำนองนี้อย่างชัดเจน
- ประเมินตัวเองให้เห็นภาพเป็นเสมือนไก่ที่ก้มจิกกินแต่เมล็ดข้าวตรงหน้า........วันหนึ่งถูกบอกให้บินขึ้นไปดูให้ได้เหมือนนก ...ไก่จะไม่กลุ้มใจได้อย่างไร ผมชื่นชอบการวิเคราะห์และเปรียบเปรยนี้มาก เพราะเป็นการหยั่งคิดในตนเองได้อย่างลึกซึ้ง รู้ตนและประมาณตนได้ชัดเจน จนสามารถที่จะกำหนดวิถีการเดินของตนเองได้อย่างเป็นรูปเป็นร่าง
- ท้ายที่สุด KM ก็เป็นเสมือนการมองสะท้อนศักยภาพของตนเอง สังเคราะห์กลั่นกรองและนำพาไปสู่การเผยแพร่ไปสู่สาธารณชน เสมือนที่ อาจารย์มักเรียกว่า "ขายไอเดีย" (ประมาณนี้) ประโยชน์ก็ตกอยู่กับตัวเรา และองค์กร
- ขอบคุณครับ....
ทดลองตอบโจษย์นะคะ
ข้อ 1 น่าจะรวบรวมการจัด Km ของ มอ ทั้งที่ เป็นเจ้าภาพ UKM และ จัดย่อยในมอ เท่าที่รวบรวมได้
ข้อ 2 นำหัวข้อเรื่องที่จัด กลุ่มผู้เข้าร่วมการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ แต่ละครั้งมาเทียบกับกลยุทธ์ของ มอ.
ข้อ 3 คุณเมตตาน่าจะเป็น ฝ่ายสนับสนุนให้เกิดการพัฒนาบุคลากร
ข้อ 4 จัด Km รวมดาว อาจจะเป็นกลุ่ม เช่น สายสนับสนุนด้วยกัน นักวิจัยด้วยกัน เป็นต้น
โอย ช่วยอะไรได้ไหมเนี่ย เป็นกำลังใจค่ะ
อยู่แล้ว...
กระบวนการนั้นเป็นการทำในกลุ่มผู้บริหารระดับสูง....แจกงานกันไปหลายหน่วยหลายกอง ตั้งแต่รองอธิการบดีฝ่ายต่างๆ จนไปถึงกอง...คณะที่รับผิดชอบ
งานพัฒนาบุคลากร มาทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางในการรวบรวมผลการดำเนินงาน....ของคนโน้นคนนี้....นำมาโยงให้เห็นภาพรวมของทั้งมหาวิทยาลัยที่ว่ายากคือ....ผิดจากธรรมชาติเดิมที่ทำและรู้แต่งานของตน..ในพื้นที่รับผิดชอบ....แต่มาครานี้ถูกออกแบบให้ตามงานจากคนอื่นมารายงานในที่ประชุมใหญ่ เชิญผู้รับผิดชอบอื่นๆ มาแถลงมาเล่า...งาน...ให้กรรมการฟัง...มันเหมือนเป็นศูนย์กลางอะไรสักอย่างที่ 100 % เราทำเพียง 7 % แต่ต้องเอาผลงานอีก 93 % มาให้เห็นเป็นภาพด้วย
ขอบคุณค่ะ....คุณเมตตาจะหาเรื่อง BSC มานั่งอ่านทำความเข้าใจค่ะ... และจะเป็นประเด็นที่เราจะคุยแลกเปลี่ยนกันต่อไปค่ะ
ไม่ขึ้นที่สูงจะรู้ได้อย่างไรว่า
ท้องฟ้า ปุยเมฆ สวยงามอย่างไร
ไม่ลงลึกในหุบเขา จะรู้ได้อย่างไรว่า
ใต้พื้นแผ่นดินชุ่มชื่นอย่างไร
ไม่ต่อสู้อุปสรรค จะรู้ได้อย่างไรว่า
ความสำเร็จเป็นเช่นไร
ความสำเร็จ เกิดจากความเข็มแข็ง
เกิดจากการเรียนรู้
และการต่อสู้อย่างถึงที่สุด
นำภาพพระอาทิตย์เช้านี้ (ตื่นไปตักบาตร) มาฝากเป็นกำลังใจค่ะ
คุณใบบุญ คะ...ดีใจค่ะที่เจอพี่ที่บันทึกนี้ ขอบคุณนะคะคำแนะนำที่มีประโยชน์ จะลองทำตาม 4 ข้อที่พี่แนะนำค่ะ แล้วจะเอาผลมารายงานให้ทราบ....จะบอกความลับให้ว่า....(งาน KM ที่หนูทำไม่ได้ถูกนับเป็น KPI หรอกค่ะ...เป็นงานฝาก) ส่วน KPI ที่นับได้คืองานพัฒนาบุคลากรค่ะ.... ระยะหลังเพื่อให้ตัวเองมีความสุขขึ้น จึงมีความคิดดังบันทึกนี้ค่ะ
วิไลพรรณ ลีลามานิตย์
ถึง พี่เมตตา
เข้ามาติดตามและเป็นกำลังใจให้นะครับ
กัมปนาท (มมส.)
