ไม่ไกลเกินหัวใจจักพยายาม


เพียงเพราะวันพรุ่งนี้ยังมีอยู่..ชีวิตจึงยังต้องดำเนินไปอย่างมีจุดหมายปลายฝัน

เพราะเชื่อว่า วันพรุ่งนี้ยังมีอยู่ ...  นี่คือบทสนทนาหลัก ๆ ที่ผมเอ่ยกับนิสิตกลุ่มหนึ่งในวันนี้  ผมและพวกเขาปลีกวิเวกไปคุยกันในสถานที่แห่งหนึ่งอันไกลโพ้นจากมหาวิทยาลัย   เราพูดคุยสรุปผลการก้าวเดินด้านการจัดกิจกรรมขององค์กรนิสิตในรอบปีที่ผ่านมา  โดยน้องนิสิตส่วนใหญ่สะท้อนปัญหาเรื่องต่าง ๆ นานาประการ รวมถึงความสิ้นหวัง สิ้นพลังในการขับเคลื่อนกิจกรรม 

  

เป็นธรรมดาเมื่อเดินทางไปนอกสถานที่ผมมักจะสะพายย่ามเสมอ  และในย่ามนั้นก็จะมีสมุดบันทึก ปากกา หนังสืออ่านเล่น รวมถึงหนังสือทำมืออยู่ในนั้นด้วย

  

ผมอ่านบทกวีที่เคยได้ร่วมกับเพื่อนเขียนไว้เอยังหนุ่มแน่น  และจัดพิมพ์ไว้ในหนังสือทำมือชื่อหวานเล่มหนึ่ง  คือ  "ห้วงยามแห่งความรัก"  โดยอ่านให้พวกเขาฟัง  เผื่อว่าจะเป็นเสมือนกำลังใจที่ส่งถึงพวกเขา  ..  ให้พวกเขามีความสุขที่จะพักเหนื่อย  และมีความสุขที่จะลุกขึ้นมาก้าวเดินไปข้างหน้าอีกครั้ง

  

ทั้งที่ชีวิตต้องลุกขึ้นเดิน

 

เพื่อเผชิญกับปัญหา

 

หลายครั้งอ่อนล้า

 

แต่ยังต้องฟันฝ่าก้าวไป

 

เพราะชีวิตต้องยืนหยัด

 

เพื่อร้อยรัดฝันยิ่งใหญ่

 

ทางข้างหน้าที่แสนไกล

 

ยังต้องทุ่มใจก้าวเดิน

 

ทั้งที่ชีวิตมีอุปสรรค

 

ก็ยังรักการสู้เผชิญ

 

เพราะกำลังใจที่ไม่ห่างเหิน

 

ทุกสิ่งจึงไม่เกิน พยายาม

  
หมายเลขบันทึก: 79333เขียนเมื่อ 18 กุมภาพันธ์ 2007 21:02 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:27 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)
โอโฮ้...บทกวี  เยี่ยมคะ......ให้คะแนนเต็ม 10....จริงๆนะคะ  เวลาอ่าน ดิฉันออกเสียง ทำแบบเหมือนอยู่บนเวที ด้วย....ซ้อมอ่าน น่ะคะ
  • ขอบคุณครับคุณ ดอกแก้ว
  • ดีใจมากครับที่ได้คะแนนเต็ม 10 เพราะในชีวิตแต่งกลอนแล้วไม่เคยได้เต็มสักที
  • ของให้คุณดอกแก้วมีแรงพยายามอย่างเต็มล้นในการทำงานเพื่อสังคมและเด็ก ๆ ต่อไปนะครับ
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น ค่ะ....เป็นสุภาษิต ที่จำใส่ใจตลอดมาตั้งแต่เด็กๆ ค่ะ....พี่ก็เชื่อว่าคุณแผ่นดิน ก็พยายามตลอดมา เพื่อนิสิต ตลอดมา....เป็นกำลังให้นิสิตของคุณแผ่นดินด้วยค่ะ...สู้ สู้ ค่ะ

การเพาะปัญญามนุษย์นั้นให้เริ่มต้นที่โคลงกลอน

เพิ่มความสมบูรณ์ของชีวิตด้วยดนตรี

สร้างความมั่นคงของชีวิตด้วยพิธีกรรม

ที่อาจารย์แผ่นดินเพียรกระทำมา  ถูกต้องแล้วครับ+++

  • สวัสดีตอนดึกครับ
    P
    อ. paew
  • ขอบคุณในกำลังใจที่ท่านอาจารย์แวะเวียนมาเติมให้เต็มอยู่เสมอ
  • ทุกวันนี้ก็ยังทำงานและพยายามอย่างหนัก..
  • เช่นเดียวกันนะครับ...เป็นกำลังใจให้กับท่านอาจารย์ เสมอไป
  • สวัสดีครับ
    P
  • การเพาะปัญญามนุษย์นั้นให้เริ่มต้นที่โคลงกลอน

    เพิ่มความสมบูรณ์ของชีวิตด้วยดนตรี

    สร้างความมั่นคงของชีวิตด้วยพิธีกรรม

  • เป็นวรรคทองที่ผมต้องท่องจำให้ขึ้นใจ

  • ขอบคุณครับ


พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท