....วันนี้เข้ามาใน G2K คลิกอ่านโน่นอ่านนี่มากมาย เข้าไปแจมคอมเม้นต์มั่ง ไม่ได้แจมมั่ง จนไม่รู้จะไปไหน ดังนั้นมานั่งจ่อปลายนิ้วกับคีย์บอร์ด ในใจมีเรื่องหลายเรื่องอยากจะเขียนลงบันทึก แต่ถึงแม้จะมี "เนื้อเรื่อง" อยู่ในใจแล้ว ทว่าพลังของแรงบันดาลใจที่มี ยังไม่มากพอที่จะเหนี่ยวนำความคิดและอารมณ์ ให้เรียบเรียงออกมาเป็นบทความในบันทึกได้ จนกระทั่งเข้าไปใน Google ลองพิมพ์คำว่า "ชูจัง" ซึ่งเป็นชื่อลูกสาวสุดสวาทของ k-jira
แล้วก็ได้เรื่องเลยค่ะ Google ได้เก็บเอาเวบเพจเก่าๆ ที่เคยทำไว้ของชูจัง ตั้งแต่เค้ายังเอ๊าะๆ ไว้เยอะแยะเชียว อ่านแล้วคิดถึงความหลัง แรงบันดาลใจที่จะเขียนบันทึก จึงพลุ่งขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เหนี่ยวนำจิตใจจนบังเกิดปฏิกิริยา กลายเป็นบันทึกเรื่องนี้ขึ้นมา ....
วันนี้อยู่ๆก็เข้าไปในเวบบอร์ดเก่าของ k-jira และเห็นเรื่องราวของชูจัง ที่เคยโพสต์ไว้ ตั้งแต่วันที่ 3 มกราคม 2546 นั่นคือเมื่อ 4 ปีที่แล้วโน่น ตอนนั้นชูจังอายุประมาณ 6 ขวบ ยังอ้วนกลม แถมมอมแมมอีกต่างหาก เพราะชอบเลียเท้าตัวเอง จนเท้า 4 ข้างเปลี่ยนสีเป็นสีน้ำตาล
ไม่พูดพล่ามทำเพลงดีกว่า... เอามาเก็บลงบันทึกนี้ไว้ดีกว่า เพื่อย้อนนึกถึงอดีตของเค้าเนอะ ^__^
รูปชูจัง ตอนยังอ้วน ขนเกรียนปุย เหมือนลูกแกะเลย
.........................
บันทึกเมื่อ 3/1/46
วันสิ้นปีนั่งอัปเดทโฮมเพจให้ที่ทำงานจนเกือบสิงทุ่ม + ลืมกินข้าวเย็นไปเลย ต้องออกไปแวะห้างโลตัสที่หน้าโรงพยาบาลซื้อไก่ย่างกับซูชิ มานั่งกินฉลองปีใหม่กับเจ้าชูจัง แต่ก่อนสิ้นปี ได้ไปเที่ยวแหลมสมิหลาพร้อมกับกินอาหารทะเลกับน้อง (น้องมาเยี่ยม) เลยถือโอกาสติดรถน้องกลับบ้านไปนอนบ้าน 1 คืน
อ้อ... เจ้าจังฝากเอารูปมาให้ดูด้วยแหล่ะ...
รูปนี้กำลังเถียงกับน้าติ่ง
ชูจัง : ....หอมจัง.. ขอกินบ้างฮี่
น้าติ่ง :.... เดี๋ยว.. คนกินก่อน...หมาทีหลัง
ชูจัง : ... เอ๊ะ.. ไม่ยุติธรรมนะ.. หมาก็สิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่ง ที่มีความรู้สึกเหมือนกันนะ
น้าติ่ง : ...กินไม่ได้.. ไก่พวกนี้ไม่ใช่ไก่ทอดธรรมดานะ หมากินแล้วท้องเสีย
ชูจัง :... น้าติ่งขี้จุ๊.. ไม่อยากให้จังกินใช่มั้ยล่า..
น้าติ่ง :... กินไม่ได้จริงๆ.. เอ๊ะ.. หมานี่ ไม่เชื่อฟังเลย.. บอกแล้วว่ากินแล้วเดี๋ยวท้องเสีย
ชูจัง :... ไม่เชื่อหร๊อก.. น้าติ่งขี้จุ๊... น้าติ่งขี้หก
(น้าวีนั่งอยู่แถวนั้น.. กวักมือเรียกจังไปป้อน ไก่ไม่มีกระดูกให้กิน )
ชูจังเลยเริงร่า..วันนั้นกินไก่ไปหลายชิ้น
แล้ว..อีกวันต่อมา.. คำสาปแช่งของน้าติ่งก็เป็นผล ชูจังถ่ายเล็กถ่ายน้อย จนถ่ายเป็นมูก... (แต่ยังซ่าและตะกละเหมือนเดิม)
จากนั้นวันสิ้นปีพอดี.. นายก็อุ้มจังตุเลงไปหาหมอ.. ฝ่ารถฝูงชนที่มาเที่ยวปีใหม่ อ้อมรอบนอกตัวเมือง เพราะถนนไปร้านหมอในตัวเมืองหาดใหญ่ เขาปิดถนนเพื่อเตรียมจัดงานเคาน์ดาวน์ ให้นักท่องเที่ยว
สุดท้าย.. จังโดนหมอเอาปรอทจิ้มก้น ร้องจ๊ากซะดังลั่น แล้วโดนฉีดยา 1 เข็ม พร้อมเอายากลับมากิน 2 ถุง
ฮึ.. สมน้ำหน้านังชูจัง... อยาากร่ำร้องกินไก่เคเอฟซีนัก (น้าติ่งพอรู้..หัวเราะกิ๊กๆสะใจ)
......
" ....อิ๊ อิ๊.. นั่งท้ายรถกะบะ กินลมชมวิว สนุกจังเลยค่า รูปนี้มาแวะที่ตลาดเกาะยอ นายแวะซื้อปลาหมึกแห้ง ปลาหวานและกุ้งแห้ง ไปฝากคุณตาที่บ้านน่ะค่ะ "
เบื้องหลังรูปนี้..กว่าจะถ่ายได้ เหมือนจับปูใส่กระด้ง เจ้าจังไม่ยอมอยู่บนหลังกะบะตัวเดียว วิ่งพล่านไปมา เป็นหมาขี้สงสัย ว่าทำไมนายไม่ยอมขึ้นมานั่งด้วยกัน แต่พอนายเคาะที่ท้ายกะบะบอกให้ยืน บอกให้ยิ้ม เค้าก็ยอมทำตามโดยดี มีคนอื่นช่วยลุ้นอยู่หลังกล้องหลายคน เห็นพอนายเรียกให้จังยืน ก็เคาะเรียกมั่ง...
แต่..อิ..อิ.. เสียใจนะ.. ชูจังยอมทำตามคำสั่งของนายคนเดียวจ้า ^___________^
ปล. โปรดสังเกตว่า เท้าชูจัง ดำปี๋มาก ความจริงเป็นสีน้ำตาลค่ะ เกิดจากการโกรกสี ด้วยน้ำลายของเจ้าตัวเค้าค่ะ โกรกทุ๊กวัน..เลยเปลี่ยนจากสีขาวเป็นสีน้ำตาลเข้มเลย
.................
" อาหย่อยมั้ยน้าแตง... ไข่ปิ้ง น่ะไข่ปิ้ง "
รูปนี้ถ่ายที่แหลมสมิหลาค่ะ ..ขาที่เห็นคือขาของน้าแตง กำลังนั่งกินไข่ปิ้งกัน แบบว่ามีแม่ค้าหาบไข่ปิ้งมาขาย ตอนแรกก็ขายไม่ออกหรอก แต่พวกเราเวียนไปซื้อกันสองสามรอบ คนรอบข้างเห็นพวกเรากินกันอย่างสนุกสนาน คงเกิดอาการสงสัย และอยากกินมั่ง เลยแวะเข้าไปซื้อมาลองกิน
สุดท้าย.. แม่ค้าใข่ปิ้งขายดีเป็นเทน้ำเทท่า
แต่งานนี้.. ชูจังไม่ได้กินหรอกนะใข่ปิ้ง จึงได้แต่นั่งยิ้มมองพวกนายๆกินไข่ปิ้ง...
(จังบอกว่า.. งานนี้จังต้องเป็นนางแบบ กินไข่ปิ้ง ประเดี๋ยวไข่ติดจะฟัน ยิ้มไม่สวย อิอิ)
.......................
" อิอิ.. ลมเย็นซาบาย.. ดีนะที่ขนสั้น
ถ้ายาวกว่านี้ คงได้เห็นขนจังพลิ้วไสวเป็นแน่ "
รูปนี้.. นายจับให้นั่งถ่ายรูปบนโขดหิน
ชูจังเกร็งนิดหน่อย.. เพราะหวาดเสียวตกน้ำ
แต่ถ่ายออกมายังยิ้มได้เกือบทุกรูปเชียวล่ะ
......................
" ยื่นหน้ายิ้มแผล่..ให้ถ่ายแบบโพสต์ใกล้..
เป็นไงมั่งคะ จังยิ้มฉวยมั้ย "
รูปนี้.. นายยังนั่งบนโขดหินที่เดิน ไกลไปทางซ้ายมือราวหนึ่งร้อยเมตร เป็นรูปนางเงือกสลายผมล่ะ ความจริงนายก็อยากจะไปถ่ายตรงนั้นนะ แต่มีคนเยอะ แย่งกันถ่ายกับนางเงือก นายก็เลยขี้เกียจ
ปล. รูปนี้จังหน้าดำมากเลย... อิมเมจของเค้าเปลี่ยนไปได้ทุกปีจริงๆ นี่ถ้าใครถามว่าชูจังพันธุ์อะไร นายคงตอบลำบาก เพราะว่ามันเพี้ยนไปจากมอลทีสเรื่อยๆเลย
....................
" ฮ้า... นั่งยืดอกตรง พร้อมกับเอียงคอหันมองเฉียงๆ
โพสต์ท่าแบบนางแบบเปี๊ยบเยย "
รูปนี้.. นายอยากให้เห็นทะเลข้างหลังหน่อยนึงน่ะ
กล้องที่ถ่ายเป็นกล้องดิจิตอลราคาถูกของน้องสาวน่ะค่ะ.. ความละเอียดและเม็ดสียังน้อย ภาพที่ออกมาเลยอาจจะไม่ค่อยชัดและสีสันไม่สดใสเท่าที่ควร กำลังเก็บตังส์เล็งๆกล้องตัวหนึ่งไว้ กะว่าจะซื้ออเป็นของขวัญวันเกิดให้ตัวเองปีนี้ ตอนนี้เลยเอากล้องน้องมาฝึกถ่ายให้มันชินมือไปพลางๆ
.......................
" กรุณาอย่ารบกวน..กำลังทำอารมณ์ซึ้งๆกับทะเลอยู่ค่ะ "
รูปนี้.. ถ่ายข้างๆรูปอนุสาวรีย์หนูกับแมวค่ะ ที่เห็นตัวโตๆนั่นคือแมวนะ ส่วนหนูอยู่ทางซ้ายมือของชูจัง (มองไม่เห็นในภาพ) แล้วที่เห็นเกาะเล็กๆไกลลิบๆนั่น ก็คือเกาะหนูเกาะแมวน่ะค่ะ
.................
" เริ่มคอตกนิดหน่อย..เพราะนางแบบชักจะเหนื่อยแล้ว "
เอารูปที่เห็นก้นแมวชัดๆมาให้ดูอีกมุมหนึ่งค่ะ นึกขำชูจังตอนถ่ายรูปนี้มาก (ถ่ายมุมนี้ไปหลายรูปเลย) คือวางเค้าบนโขดหิน แล้วชี้นิ้วสั่งให้เขานั่งนิ่งๆ
"นั่งนิ่งๆ..ยิ้มหน่อยๆ"
คนเดินผ่านไปมาก็หยุดมอง
"เอ๊ะ.. หมานี่ก็แปลกดี สั่งให้นั่งนิ่งๆก็ได้ด้วย"
แต่เค้านั่งนิ่งๆตามคำสั่งจริงๆล่ะค่ะ ตอนแรกก็ดิ้นจะลง.. แต่พอเจอประกาศิตจากนาย ก็ยอมนั่ง แล้วก็นั่งอยู่ตรงนั้น...ไม่ยอมลงจนถ่ายเสร็จ..แล้วให้เราอุ้มลงมา
ทั้งๆที่โขดหินตรงนั้นนั่น.. เตี้ยๆนิดเดียว
(แหม..ก็นายสั่งซะเสียงดัง.. จังจะกล้าขัดคำสั่งนายได้ไงล่า )
...........
หมดแล้วค่า.. สุดท้ายขอตามด้วยรูปหมาน้อยวนิพก ที่นายถ่ายออกมาแล้ว ใครเห็นต้องเข้ามาแซวชูจัง เพราะว่าท่าทางของมันตลกจริงๆ ^^
โปรดทำบุญทำทานหมาตาบอดด้วยค่า อิอิ
^_____^