มีกำลังใจจริงๆ
วันนี้เป็นวันที่ 3 หำหรับการใช้ Blog ซึ่งความรู้สึกก็อยากที่จะให้มีวันอื่นๆ ต่อไปอีกเช่นกัน
คิดถึงวันแรกที่อบรมการใช้ Blog มีความคิดอยางหนึ่งว่าการที่มีสมาชิกเยอะและมีเรื่องราวต่างๆเขามามากมายและอย่างรวดเร็วนั้น เรื่องของเราที่เราบันทึกจะมีคนอ่านหรือเปล่า
แต่วันนั้น อาจารย์ท่านหนึ่งบอกว่า " ถ้าบันทึกของพวกท่าน ไม่มีคนอ่านไม่มีคนแสดงความคิดเห็นก็จะทำให้ท่าน ไม่มีกำลังใจในการเขีบน แต่ไม่ต้องกลัวว่าบันทึกท่านจะไม่มีใครอ่าน เพราะอย่างน้อย ก็จะมีผม คนหนึ่งที่จะเข้าไปอ่านบันทึกของท่านทุกวัน ซึ่งอย่างน้อยก็จะเป็นกำลังใจให้ท่านในการบันทึกต่อๆไป "
และก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ เพราะท่านเข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นในบันทึกนี้ทุกวัน ถึงแม้ว่าท่านจะต้องจัดเวลาในการอ่านบันทึกแต่ละวันมากมาย
เพียงแค่ประโยคข้อความสั้นๆที่ได้รับจากอาจารย์และเพื่อนใหม่ที่กำลังมีเพียงไม่กี่คนมันเป็น "กำลังใจ" ได้จริงๆค่ะ
ขอบพระคุณอาจารย์มากค่ะ
อาจารย์ พิชัย กรรณกุลสุนทร
ความเห็น (2)
มาให้กำลังใจและตรวจการบ้านครับ
ผมจะแวะมาดูตลอดว่า หนูก้าวไปข้างหน้ามากน้อยขนาดไหน หากมีแฟนมากแล้ว ผมถึงบ๊ายบายไปครับ