นอกกรอบ

        วันนี้ฉันนั่งทำข้อมูลเกี่ยวกับกรมคุมประพฤติ ทำให้ฉันคิดถึงตอนที่ฉันเข้าไปเรือนจำกลางที่ปัตตานี ช่วงที่ทำกิจกรรมร่วมกับกรมคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพ ฉันรู้สึกว่าชีวิตของคนเหล่านั้นมีกำแพงกั้นอยู่จึงไม่สามารถถ่ายทอดอะไรได้เลยนอกจากฝาผนังที่ปิดกั้นจินตนาการของพวกเขา ทุกคนที่อยู่ข้าในมีกรอบปิดกั้นความคิด และจินตนาการ แต่จากที่ได้ไปสัมผัสและรับรู้ถึงควมรู้สึก ทุกคนสำนึกดีอยากออกมาจากกรอบที่ถูกปิดกั้นเอาไว้

         ใช่ พวกเขาสำนึกได้ว่าเขาทำผิดไป และอยากจะให้สังคมยกโทษให้พวกเขาด้วย แต่เมื่อพวกเขาออกมาจากกรอบแห่งความผิดพลาดแล้ว เขากับเจอกำแพงชั้นที่สอง ที่รุนแรงมากกว่าเดิม คือ กำแพงจากสังคมภายนอที่ตราหน้าว่าเป็นคนคุก และไม่มีการยอมรับจากสังคม แล้วอย่างนี้ อยากจะให้พวกเขาออกมาอยู่นอกกำแพงคุกทำไม?