ความรู้สึกตัว
ถ้าพูดถึงความรู้สึกตัวทุกคนจะมีประสบการณ์ในเรื่องนี้กันแล้วทั้งนั้น จึงขอแบ่งความรู้สึกตัวใว้ 3 แบบดังนี้
- ความรู้สึกตัวทั่วไปไร้รูปแบบ บางครั้งก็มีอาการใจลอยไปตามเรื่องที่คิด บางครั้งก็ตั้งใจ จดจ่อกับสิ่งที่ทำเมื่อสิ่งนั้นสำคัญและยาก บางครั้งก็หลงตามสิ่งที่ปรากฏกับเรา ถ้าพบของชอบก็อยากให้เกิดความรู้สึกนานๆ เจอของไม่ชอบก็อยากให้ความรู้สึกนั้นไปให้พ้นๆ มีทั้งข่ม ทั้งบังคับก็มี คงไม่มีใครปฏิเสธสิ่งเหล่านี้ว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นประจำทั่วไป
- รู้สึกตัวแบบตั้งใจ จะเกิดจากการพยายามคุมความรู้สึกให้อยู่กับกาย ใจ ของตนแบบจดจ่อ เพื่อให้เห็นสิ่งที่เกิดกับกาย ใจ ของเรา จะมีอาการเกิดความรู้สึกอึดอัด มึนตื่อๆ และ หนักๆ
- รู้สึกตัวแบบธรรมชาติ เพียงรู้สึกว่ารู้ กับสิ่งที่กำลังปรากฏ ทางกาย ใจ แบบไม่ตั้งใจจะรู้ เป็นความรู้สึกที่โล่ง สบาย ไร้ภาระ เบาๆ
ถ้าเราต้องการใช้ความรู้สึกตัวเพื่อการมีสติในการรู้ตัวเพื่อให้เกิดปัญญา แบบเมื่อรู้ก็ไม่ปรุงแต่ง หรือหลงตามสิ่งที่ปรากฏนั้น เป็นเพียงสักแค่รู้ก็เท่านั้น ไม่มีการเพ่ง ไม่มีการกำกับ ไม่มีการบังคับสิ่งที่ปรากฏนั้น จนเห็นจริงว่าสิ่งนั้นๆว่าเกิดขึ้นจากเหตุและดับจากเหตุไปเองจริงๆตามเหตุและปัจจัยของมัน เนื่องจากสิ่งที่ปรากฏทั้งหลายก็เป็นเพียงรูป นาม และเป็นสิ่งที่ต้องรู้ โดยไม่ต้องละ ให้มันละไปด้วยตัวของมันเองและก็ต้องใช้ความรู้สึกแบบที่ 3 ครับ ซึ่งจัดว่าเป็นความรู้สึกที่เหมาะในการทำให้เกิดปัญญานั่นเองครับ....
ความเห็น (2)
ขอบคุณท่าน DR.SU สำหรับคำสอนที่ดีๆ เช่นนี้ ....ผมเองมักจะ "เผลอ" แทบทั้งวัน ไม่รู้กาย รู้ใจอะไรเลย ครั้นพอเริ่มฝึกสติก็หันกลับมา "เพ่ง" ซะนี่ ทำอย่างนี้อยู่หลายปี กว่าจะรู้ว่าเรานั้น swing จาก "เผลอมาเป็นเพ่ง" โดยที่ไม่ได้เดิน "สายกลาง" อย่างที่ DR.SU เรียกว่าเป็นการรู้ตัวแบบธรรมชาติ นั่นแหละครับ แต่ยอมรับครับว่าทำยากเพราะยังคงเผลออยู่บ่อยๆ คงเป็นเพราะชั่วโมงบิน(ฝึก)ยังน้อย แต่รับรองว่าจะไม่ท้อถอยครับ ....จะคอยตามอ่านคำแนะนำดีๆ ใน blog นี้อีกครับ
