สวรรค์บนดอยของนักวิจัยเพื่อท้องถิ่น

ได้รับจดหมายเชิญ - อีเมลล์พร้อมคำเชิญชวนแบบย้ำๆทางโทรศัพท์จากคุณธนันชัย มุ่งจิต ผู้ประสานงาน ศูนย์ประสานงานวิจัยเพื่อท้องถิ่นแม่ฮ่องสอน เรื่อง การเชิญเข้าร่วมเวทีเสวนาชุมชนวิจัย โซนเหนือแม่ฮ่องสอน เพราะผมเอง อยู่ที่อำเภอปาย ซึ่งก็ถือว่าเป็นโซนเหนือเช่นเดียวกัน…ที่เน้นย้ำเพราะ ผมเองไปๆมาๆระหว่างเชียงใหม่ และแม่ฮ่องสอน เหมือนไม่ค่อยมีเวลาว่าง...

แต่งานนี้ไม่พลาดแน่นอนครับ เพราะเราได้ออกแบบเวทีไว้อย่างน่าสนใจทีเดียวครับ เราไปจัดเวทีกลางป่า กลางสวนไม้ผลเมืองหนาวในพื้นที่วิจัยกันเลย...ที่บ้านผาเจริญ ต.ปางมะผ้า อ.ปางมะผ้า จ.แม่ฮ่องสอน เป็นหมู่บ้านลาหู่ มีอาชีพทำการเกษตร ปลูกไม้ผลเมืองหนาวเป็นรายได้หลักของที่นี่

เวทีเสวนาท่ามกลางดงดอกไม้ที่บานสะพรั่งทั่วหุบเขา

  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> นั่น…ทำให้ผมจินตนาการว่าได้นั่งในสวนผลไม้เมืองหนาว เชิงดอย มีต้นไม้เขียวขจี มีเสียงนกร้อง และนั่งคุยกันประสาคนทำงานวิจัยเพื่อท้องถิ่น  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">บรรยากาศสบายๆในเวทีเสวนา</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมออกเดินทางจากเชียงใหม่ ไปพักที่บ้านปาย ๑ คืนก่อนที่จะเดินทางต่อไปที่บ้านผาเจริญ แวะรับสาวสวย ครู กศน.(น้องสาวของเพื่อน) ที่ อ.ปางมะผ้า ติดรถไปเข้าร่วมเวทีด้วย การที่มีสาวสวยๆนั่งคุยเป็นเพื่อนระหว่างการเดินทาง ทำให้เพลิดเพลินดีครับ</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ดอกลูกไหนที่สวยงามเหมือนซากุระ</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ไปถึงบ้านผาเจริญ เราก็ได้ทักทายกับ ดอกพลับสีขาวเล็กน่าดูชม กำลังผลิดอกตูมๆ แทบไม่เชื่อในสายตาว่า ทั้งต้นบ้วย ต้นท้อ และต้นลูกไหน ต่างก็แข่งกันผลิดอกที่สวยงาม ตามกิ่งที่แตกแขนง พราวไปทั่วทั้งดงดอย ..</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ดอกสวยๆของไม้ผลเมืองหนาวที่สะพรั่ง งดงาม</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมอยากให้สาวๆใน Blog เห็นบรรยากาศแบบนั้นจังครับ คงชอบกันมาก</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">และในจินตนาการที่ผมคิดไว้ก็ไม่ผิด น้องแสนสะอาด (นักวิจัยหนุ่มลาหู่) บอกว่า ลานที่เราจะนั่งพูดคุยกันอยู่ในม่านดงต้นท้อ เชิงเขา กลางสวนผลไม้เมืองหนาวที่ออกดอกพราวไปทั่ว อากาศเย็นสบายทำให้ผมรู้สึกรื่นรมย์ ผ่อนคลายมาก</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ลูกไหนดองเค็ม อาหารว่างของเวทีเสวนา</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ในบันทึกนี้ ผมขอเน้นบรรยากาศสวยๆ ที่เป็นสถานที่จัดเวที “ชุมชนคนวิจัย” แม่ฮ่องสอน โซนเหนือกันนะครับ…เพราะ ด้วยบรรยากาศแบบนี้เอง ทำให้การสนทนาแลกเปลี่ยนกันในเวทีพรั่งพรูและเป็นกันเองอย่างยิ่ง</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">อาหารกลางวันที่เจ้าบ้าน ปรุงด้วยกรรมวิธีแบบพื้นบ้านลาหู่</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">อาหารที่เจ้าภาพจัดให้กินก็เป็น อาหารพื้นบ้าน เน้น น้ำพริกมูเซอ(ที่เผ็ด อร่อย) แกล้มกับผักสดๆ อร่อยอย่าบอกใคร อาหารว่างในเวที ก็มีทั้ง ท้อดอง ลูกไหนตัวผู้ดอง และมันมือเสือต้ม หรูกว่าโรงแรมห้าดาวเป็นไหนๆ แบบนี้หละที่ผมชอบ</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">จะมีใครเชื่อบ้างครับ ว่าที่ๆเรามาจัดเวทีแห่งนี้ มีไม้ผลเมืองหนาว ทั้งหมดเกือบ ๒๐ ชนิดด้วยกัน และมีผลผลิตออกมาตลอดปี  ทั้งทานสดและแปรรูป</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> ลองมาดูชนิดต่างๆของไม้ผลเมืองหนาวที่นี่กันนะครับ <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ท้อพื้นเมือง,ท้อสีน้ำผึ้ง,ลูกไหนผู้,ลูกไหนเมีย,ท้อไต้หวัน,ท้อเกาหลี,ลูกพลัม,ลูกพลับ,อโวคาโด มี ๔ ชนิด,สาลี่ ๒ สายพันธุ์,มะม่วง ๔ สายพันธุ์,ขนุน มี  ๓ สายพันธุ์,กาแฟโรบัสตา และอราบิกา,มะนาว ๒ สายพันธุ์,มะละกอ,กล้วย ๓ สายพันธุ์,บ๊วย,มะขาม ๒ สายพันธุ์,สับปะรด,มาลาบ้า,เชอรี่ และ สเตอบอรี่ (กำลังลองปลูกดู ได้ผลเป็นอย่างดี)</p>  ทั้งหมดเป็นความอุดมสมบูรณ์ของพื้นที่โดยแท้ครับ… <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผลไม้ที่นี่ทุกอย่างเราปลอดสารพิษครับ เรียกได้ว่า “ไม้ผลเมืองหนาวอินทรีย์” และผลผลิตที่ออกมามากมายในแต่ละฤดูการผลิตทำให้ขายไม่ทัน เหลือทิ้งให้เน่าเสียอย่างน่าเสียดาย…เป็นที่มาของงานวิจัยเพื่อท้องถิ่นที่บ้านผาเจริญครับ(รายละเอียดจะกล่าวครั้งต่อไป)</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ตั้งใจจะเล่าเรื่อง เนื้อหาที่น่าสนใจในเวทีที่พูดคุยกัน เพื่อการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ แต่ขอบอกเล่าถึงบรรยากาศโดยรวมเพื่อเกริ่นเข้าสู่เรื่องที่จะบันทึกใน บันทึกต่อๆไปของผมนะครับ…</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> ติดตามกันต่อไปครับผม

[แผ่นดิน]

• สวัสดีครับคุณเอก
• ดูอาหารมื้อกลางวันเช่นนั้น คุณเอกคงคุ้นชินมานักต่อนัก  แต่สำหรับคนอย่างผมที่ไม่เคยไม่ลิ้มรส  ก็ดูจะชวนต่อการลิ้มลองเป็นอย่างยิ่ง
• "ดอกลูกไหน"  ..ทำไมชื่อทำนองนี้ครับ
• พรุ่งนี้เช้าผมจะแวะไปเยี่ยมกิจกรรมที่ เม็กดำ ซึ่งอาจารย์ขจิต ได้บอกกล่าวเชิญไว้ในบันทึก..
• เป็นวันสาร์และอาทิตย์ที่ตารางชีวิตและงานแน่นหนามาก   แต่ยังไงต้องหาเวลาไปเยี่ยมชมและชื่นชม  รวมถึงไปให้กำลังใจต่อกันและกัน
• ไว้ให้คุณเอกลงรายละเอียดเนื้อหาในบันทึกเสร็จแล้วค่อยแลกเปลี่ยนกันอีกครั้งนะครับ
• ขอให้มีความสุขกับโลกของชีวิตและการงานเสมอไป...

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

สวัสดีครับ คุณพนัส - แผ่นดิน

ผมเองห่างหายจากการบันทึกมาหลายวันครับ ภารกิจที่รัดตัว และเดินทางไปมาครับ

อาหารพื้นบ้านที่มีกรรมวิธีที่มีเสน่ห์แบบที่เห็น เอร็ดอร่อยมากครับ หอมหวลจากการอบจากกระบอกไม้ใผ่ เนื้อปลาคลุกเคล้ากับเครื่องปรุง...รสชาดละมุนลิ้น

ลูกไหน เป็นไม้ผลเมืองหนาวชนิดหนึ่งครับ ที่นี่มีสองพันธุ์คือ ไหนผู้ และไหนเมียครับ สังเกตที่สีของผลครับ ในภาพจากบันทึกเป็นลูกไหนดอง(ไหนผู้) เพราะจะเปรี้ยวต้องดอง และแปรรูปถึงจะอร่อย ส่วนไหนเมีย ลูกสดๆจะหวานกรอบและสีสวยมากครับ

 

ไหนตัวเมียสีสวยสดๆ กรอบ หวาน อร่อย

 

น่าอิจฉานะครับ ระยะทางที่ไม่ไกล จาก มมส.ไป เม็กดำ เป็นไปได้ผมอยากไปร่วมเรียนรู้ด้วยครับ...ต้องหาโอกาสบ้าง

บันทึกต่อๆไปจะลงรายละเอียดเนื้อหา เวทีเสวนาครับ

ขอบคุณกำลังใจด้วยดีเสมอมาครับ

[กาเหว่าค่ะ]

• รูปแรก  ดอกอะไรค่ะ สวย และน่ารักมาก
• สงสัย บ้วย มีตัวผู้ ตัวเมีย ด้วยหรอค่ะ

[Kawao_กัลยา มิขะมา]

เข้าใจผิดไปใช่มั้ยเนี้ย ลูกไหน กะ บ้วย คนละประเภทกันใช่มั้ยเนี้ย

[คุณ รัตติยา เขียวแป้น]

สวัสดีค่ะ คุณเอก

      ตามมาชื่นชมดอกของผลไม้นานาชนิด  เคยเห็นแต่ลูกไหน สด ๆ ไม่เคยลองทาน เพราะแถวหาดใหญ่ ราคายังแพงอยู่ค่ะ

     ส่วนลูกไหนดองไม่เคยเห็นคะ รสชาดคงจะคล้าย ๆ ลูกท้อดอง รึเปล่าค่ะ

       เห็นอาหารแล้วน่าทานมากเลยค่ะ รสชาดคงจะหอมกลิ่นใบตองอ่อน  ๆ ยิ่งถ้าได้ทานตอนอากาศเย็น ๆ คงจะอร่อยน่าดู ใช่ไหมค่ะ

[Aj Kae]

• โอ้ย อิจฉาคุณเอก....ไม่ต้องสาว ๆ หรอกครับ ผมเห็นผมยังชอบเลยครับ
• อาหารกลางวันก็ดูอร่อยน่ากินเชียวครับ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

คุณกาเหว่า ณ มอดินแดง Kawaoครับ

เข้าใจผิดครับ

ลูกไหน กับบ๊วย คนละชนิดกันครับผม

ลูกไหนจะมีไหรผู้ และไหนเมียครับ อย่างที่เขียนตอบคุณพนัสครับ ไหนผู้จะเปรี้ยวผิวเขียวสด ใช้ดอง แช่อิ่ม ทำแห้ง ส่วนไหนเมียสีสวย กรอบ หวาน ทานสดครับ

ภาพแรกเป็นภาพดอกลูกไหนตัวผู้ครับ

บางทีก็สับสนนะครับเพราะดอกของ นางพญาเสือโคร่ง,ลูกไหนผู้,ลูกไหนเมีย,ลูกพลับ,บ๊วย,ท้อ ดอกจะคล้ายกันมาก แตกต่างกันก็เพียงสีของดอกที่เข้ม อ่อน ต่างกัน แต่ก็สวยน่ารักเหมือนกันครับ

[paew]

...อยากจะร้อง กรี๊ดดด.....อยากไปร่วมวงด้วย วงชมดอกไม้ กับวงอาหารเที่ยงค่ะ.....บรรยากาศดีมากๆค่ะ ดอกไม้ก็สวย อาหารก็น่าอร่อย...แต่เรื่องงานวิจัยชุมชน....ไม่ถนัดด้านนี้ค่ะ.....ขอบคุณสำหรับดอกไม้และบรรยากาศดีๆค่ะ......เพื่อนสอนว่าหากประทับใจอะไรให้พูดซ้ำๆ...จะได้เต็มอิ่ม กับความรู้สึกที่มีค่ะ....

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

พี่รัตติยา เขียวแป้น ครับ

ดอกไม้ของไม้ผลเมืองหนาวสวยงามมากครับ ประกอบกับอากาศที่เย็นสบาย ทำให้รื่นรมย์มากขึ้นครับ

ลูกไหนดอง รสชาติเดียวกับลูกท้อดองครับ แต้รู้สึกว่าเนื้อของลูกไหนจะละเอียดกว่า ส่วนท้อดองก็ออกกรอบๆ กรุบกรับ จิ้มกับพริกเกลือก็อร่อยดีครับ

อาหารที่ใส่กระบอกไม้ใผ่เผาไฟจะมีกลิ่นหอมของกระบอกไม้ใผ่ และใบตองที่ปิดข้างบน เนื้อปลาที่ "หลาม" ออกมาได้รสชาติที่กลมกล่อม นุ่ม อร่อยมาก

เป็นภูมิปัญญาในการประกอบอาหาร เพื่อการดำรงชีพในป่าของพี่น้องกลุ่มชาติพันธุ์ครับ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

Aj Kae

บรรยากาศอย่างที่นำเสนอผมชอบมากครับ ...อยากให้อาจารย์เก๋ได้ไปสัมผัสด้วยตัวเอง จะได้อรรถรสมากกว่าผมบรรยายในบันทึก

ผมโชคดีครับที่มีโอกาสได้เดินทางไปทำงานในหลายจุดที่ unseen และน่าประทับใจ แม้ว่าจะทุรกันดารแต่ผมตื่นเต้นอยากจะไปให้ถึงทุกครั้ง

อาหารกลางวันก็อร่อยมากๆครับ ผม Confirm

ขอแซวหน่อย>>> รูปใหม่เท่มั่กๆ ครับ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

อาจารย์ paew

เมื่อผมเขียนบันทึกนี้ คนที่ผมคิดถึงคนแรกคืออาจารย์ครับ เพราะคิดว่าอาจารย์น่าจะชอบรูปดอกไม้ที่ผมนำมาโพสในบันทึก

และเป็นอย่างที่ผมคาดไว้ครับ ดอกไม้เล็กๆสีสวยๆ สีชมพูๆ คิดว่าถูกใจอาจารย์แน่นอน

 

[paew]

ถูกใจมากๆค่ะ....แสดงว่าชักจะรู้ใจแล้วนะค่ะ....จะถูกใจมากกว่านี้ถ้าได้ไปชม และร่วมวงด้วย.....

แล้วเมื่อไหร่ จะเดินทางมาถึงอิสานบ้างละค่ะ....

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

ผู้หญิงสวยต้องคู่กับดอกไม้ใช่มั้ยละครับ อ. paew  เลยเอาดอกไม้มาฝากสาวๆครับ

วันนี้ไม่ได้มาร่วมเวทีเสวนา ก็ร่วมอ่านบันทึก แลกเปลี่ยนใน Gotoknow ไปก่อนครับผม

ตอนนี้ผมชักอยากไปอิสานมากๆแล้วครับ อยากไปคารวะท่านพ่อครูบา และ อ.ดร.แสวง ครับ

[Taow]

   รูปสวยค่ะน่าอิจฉาชาวแม่ฮ่องสอนจังเลย  อยากไปเยี่ยมเยือนอีกจัง  แต่แลกเปลี่ยนเรียนรู้ทางนี้ไม่ต้องเดินทางไกลก็ดีอีกแบบ

  เห็นลูกไหนแล้วคิดถึงพ่อจังเลย เป็นผลไม้ที่พ่อชอบทาน ครั้งหนึ่งก่อนคุณพ่อจะเสียบอกอยากทานลูกไหนนี้แหละ แต่ไม่ใช่ฤดู และไปหาซื้อในเมืองก็ไม่มี  เลยไม่ได้ทานก่อนท่านเสียไป  ถ้ายังอยู่จะพาไปทานถึงแม่ฮองสอนเลย  

   ขยันทำงานจังเลยคุณน้อง  ดูแลสุขภาพด้วยนะจ๊ะ

[ครูสุ]

• เห็นรูป ...อาหารกลางวันที่เจ้าบ้าน ปรุงด้วยกรรมวิธีแบบพื้นบ้านลาหู่.. แล้วคิดถึงบ้าน (จังหวัดน่าน) หน้าหนาวแบบนี้ บรรยากาศประมาณนี้ คิดถึงตอนล้อมวงผิงไฟแก้หนาว เผาข้ามหลามกินกัน
• เฮ้อ! กลับไปเยี่ยมบ้านซะทีดีมั๊ยเรา ไม่ได้ไปหลายเดือนแล้ว
• ขอบคุณค่ะคุณจตุพร สำหรับรูปสวยๆ และบรรยากาศที่คุ้นเคย 

[ดร. แสวง รวยสูงเนิน]

อิจฉาครับ

สวยงามมาก จนดึกๆก็ยังมีคนมาตามอ่าน ครับ

วันหลังจะรอฟัง "ผล" ครับ

[นม.]

- คงปล่อยให้รอดความคิดไปไม่ได้ สำหรับ blog นี้ - ภาพเหล่านี้ ล้วนยั่วยวนให้เดินทางเข้าไปกลางป่าเสียเหลือกำลัง - เห็นแล้วทำให้คิดว่า "จะเอาอะไรมากมายกับชีวิต" อยู่ท่ามกลางธรรมชาติอันอุดมก็เพียงพอแล้วกระมัง - ทำให้ผมคิดว่า "ทำไม เวลาที่ผมเห็นภาพเหล่านี้แล้ว จะมีความรู้สึก "อยาก" จะเป็นส่วนหนึ่งของต้นไม้ป่าเขาลำเนาไพร หรือว่า ผมเบื่อกับตึกสูงๆ ห้างสรรพสินค้ากว้างใหญ่ไปแล้ว - ยิ่งเห็นยิ่งทำให้อยากเดินออกไปสัมผัสยิ่ง แต่รูปที่เห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่กายสัมผัสได้กระมัง ดังนั้นต้องไปให้ถึง...ใช่ไหม

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

พี่ Taow

มีเวลามาเยือนบ้านผมอีกครั้งนะครับ คราวที่แล้วไม่ได้มีโอกาสต้อนรับเต็มที่เลยครับ

หากยังไม่ค่อยว่าง อ่านผ่านบันทึกผมก็ได้ครับ 

วันตรุษจีนผมก็คงอยู่ที่ปายครับ  เป็นไกด์อีกแล้ว คราวนี้คนละกลุ่ม ภายใน ๒ วัน สองทริปครับ ก็เหนื่อยๆแต่สนุกที่ได้เล่าเรื่องบ้านของเราให้นักท่องเที่ยวฟัง

ลูกไหนที่ผมเคยทานมีทั้งแบบสด ดองและแห้งครับ ส่วนใหญ่แห้งผมมักเห็นนำมาจากจีนครับ ราคาไม่แพงครับ อร่อยดี

ผมต้องขยันทำงานครับ...เพราะไม่ได้เกิดบนกองเงินกองทอง และต้องเลี้ยงตัวและหัวใจน้อยๆครับ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

อาจารย์ lioness

คงคุ้นเคยเรื่องการ "หลาม" ดีนะครับ การปรุงอาหารด้วยวิธีเหล่านี้ เป็นภูมิปัญญาที่สืบทอดมาประการหนึ่ง และ เป็นการต่อสู้เพื่ออยู่รอดในสภาพแวดล้อมที่ขาดแคลนด้วยครับ

ที่สำคัญอาหารที่หลามแล้วอร่อยมากๆครับผม

หากบันทึกผมทำให้อาจารย์คะนึงถึงถิ่นเกิด ...ไปเยี่ยมเถอะครับ ไปเก็บความอภิรมย์ที่บ้านของเรา แล้วค่อยกลับมาทำงานต่อครับผม

;)

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

อาจารย์ ดร. แสวง รวยสูงเนิน

ในบรรยากาศจริงสวยงามมากกว่านี้ครับ ทั้งการอนุรักษ์ วิถีการเกษตรพื้นที่สูงที่เอื้ออาทร เกษตรแบบอินทรีย์ ผมอยากให้อาจารย์ได้ไปเห็นบ้างจังครับ ชาวบ้านเรียนรู้เอง พัฒนากันไป และสุดท้ายมีงานวิจัยเพื่อท้องถิ่นเป็นเครื่องมือในการจัดการปัญหาที่เกิดขึ้น

ต้องยกนิ้วให้พี่น้องเผ่าลาหู่ที่นี่ครับ

เนื้อหาการพูดคุยมีหลากหลายผมจะทยอยๆลงบันทึกครับเพื่อการแลกเปลี่ยนต่อไป

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

อาจารย์ นม.

แม้ไม่ได้ครึ่งของการบรรยายบรรยากาศ แต่ความรู้สึกที่สัมผัสได้จากรูปภาพ พอที่จะทำให้หลายๆท่านคิดจินตนาการได้ไกลครับ

เป็นความจริงครับ ...ไม่ห่างไกลจากจินตนาการนั้นเลย

มันเป็นความอิสระเมื่อเราวิ่ง เดินผ่าน แมกไม้ ภูเขา แล้วรู้สึกอิสระ เหมือนนกที่โบยบินท่ามกลางอากาศที่ใสบริสุทธิ์ ลืมเรื่องเครียดไว้ชั่วขณะ

กลิ่นของใบไม้ใบหญ้าก็หอม แม้กระทั่งกลิ่นดินก็ยังหอม...ผมไม่ได้อุปทานไปนะครับ เรื่องจริง

ต้องไปให้ถึงครับอาจารย์...ไม่ไกลเลยครับ

: )

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

สวัสดีค่ะ คุณจตุพร

• ไม่พบกันนานหวังว่าสบายดีนะคะ
• มีภาพสวยๆและกิจกรรมดีๆมาฝากพวกเราเสมอเลย
• ขอบคุณค่ะ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

สวัสดีครับพี่ ติ๋ว กฤษณา สำเร็จ

เดินทางตลอดและภาระกิจที่รัดตัวครับ เลยห่างหายจาก Blog ไปพักหนึ่ง

เอาภาพสวยๆมาฝากครับ ขอบคุณมากครับ

[คุณ รัตติยา เขียวแป้น]

ยินดีที่ได้มีโอกาส M2M กันนะคะ อิ อิ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

พี่ รัตติยา เขียวแป้น

M2M : เมาท์ทูเมาท์ เหรอครับ ดูออกหวาดเสียวนะครับ เป็น P2P น่าจะถูกนะครับ : Phone to Phone

[dejavu monmon]

• รวยระรินกลิ่นหอมพยอมหวน
• ช่างเชิญชวนยวนยั่วเมามัวหลง
• เกษรสีหลากหลายขจายจำนง
• จากไพรพงสู่ห้องใจเพื่อนไกลกัน
• นั่นดอกไหนนี่ดอกบ๊วยโน่นดอกพลับ
• สีขาวจับใจแจ่มชื่นแช่มฉัน
• สเตอเบอรีก็ขาวเท่าทันกัน
• แล้วใจฉันเล่าขาวใสหรือไม่นอฯ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

แล้วใจฉันเล่าขาวใสหรือไม่นอฯ

ตรงนี้เป็นคำถามที่ท้าทายให้พัฒนาตนเอง ธรรมชาติสวยงามพิสุทธิ์อยู่แล้ว แต่ใจของตนเองนี่สิ จะขาว ใส ได้อย่างไร?

ขอบคุณครับท่านอาจารย์นมินทร์ (นม.)

 

[ปวีณา ธิติวรนันท์]

• คิดถึงคุณเอกค่ะ
• อ่านบันทึกนี้แล้ว ก็รู้สึกมีความสุขไปด้วย คุณเอกโชคดีที่ได้ทำงานอยู่ในบรรยากาศธรรมชาติที่สวยงาม โดยไม่ต้องตะเกียกตะกายไปหาที่ไหน ไม่เหมือนคนที่ต้องวนเวียนอยู่ในบรรยากาศเมือง ขลุกอยู่กับตึกรามบ้านช่อง
• เห็นแล้วพี่เองก็นึกอยากจะหาโอกาสไปแม่ฮ่องสอนบ้าง เกิดมายังไม่เคยได้ไปสัมผัสที่นี่ คือ ไม่ค่อยได้เดินทางไปไหนไกลบ่อยนัก ขนาดใกล้ ๆ ยังไม่ได้ไป
• เขาว่าที่สุพรรณบุรีมีธรรมชาติแท้ ๆ ที่สวยงามมาก ๆ อยู่ที่ อ.ด่านช้าง เรียกว่า "ตะเพินคี่" ก็ยังไม่เคยไปเลย...โถ! ชีวิต!

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

ผมคิดถึงพี่ ปวีณาเช่นกันนะครับ

ซินเจียหยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ ด้วย พร้อมกับรักษาสุขภาพ

แม่ฮ่องสอนมีทุนเรื่องเหล่านี้มากครับ และผมเองคนทำงานกับชุมชนก็มีโอกาสเข้าถึงทุนเหล่านี้ได้โดยง่าย

เปิดใจ และเดินเข้าไปก็ถึงแล้ว ความสุขที่เบิกบานรอบตัว

พี่ปวีณาเอง ลองวางภาระกิจลง และหาโอกาสมาเที่ยวเพื่อให้กำไรแก่ชีวิตบ้างนะครับ

งานก็สำคัญ สุขภาพกาย ใจก็ไม่ยิ่งหย่อน

ให้กำลังใจพี่เสมอๆนะครับ

[chah]

เวทีเสวนา รายล้อมไปด้วยบรรยากาศเอื้อต่อการพูดคุยแบบนี้. (ในกระบอกไม้ไผ่เป็นข้าวหลามหรือเปล่าค่ะอาจารย์?)

[นาย ปริวัตร เขื่อนแก้ว]

ขอเป็นเครือข่ายวิจัยท้องถิ่นจากเชียงใหม่นะครับพี่...มีอะไรให้ช่วยบอกได้เลยนะครับ  เพราะโอกาสจะไปลุยๆ คงยากแต่เอาใจช่วยเต็มที่ครับผม

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

คุณ Chah

เวทีแบบนี้เราออกแบบให้มีความเป็นกันเองที่สุดครับ สบายๆ จะนั่งจะนอนก็ได้ ตามแต่สะดวก

ผมชอบแบบนี้ครับผม...

ในกระบอกไม้ใผ่เป็น อาหารมื้อกลางวันของเราครับ เป็นปลาที่หมักด้วยเครื่องปรุงและนำไปปิ้งไฟให้หอมครับ

 

 

 

 

 

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

น้องเก่งนาย ปริวัตร เขื่อนแก้ว

ผมมีให้ช่วยแน่นอน วันสองวันหากผมไปถึงที่เชียงใหม่ (ตอนนี้อยู่ปาย) ผมมีงานที่เคยบอกเก่งว่าจะขอช่วยดูหน่วย เพราะสถิติผมไม่ค่อยคุ้นชินครับ

ส่วนวันที่ ๔ - ๕ มีค. ๕๐ พี่มีประชุม "การท่องเที่ยวโดยชุมชน" ที่ ศูนย์พัฒนาห้วยฮ่องไคร้ตามพระราชดำริ ที่ดอยสะเก็ด งานนี้เป็นการพูดคุยเสวนา เรื่อง การขับเคลื่อน งานวิจัยทางด้านการท่องเที่ยวโดยชุมชน นอน ๑ คืน

บรรยากาศดี ที่พักสวย และเสวนาสบายๆ กับนักวิจัยชาวบ้าน นักวิชาการที่เข้าร่วมกลุ่มไม่ใหญ่มาก

ผมจะขับรถไปเองครับ จากเชียงใหม่ไปที่ห้วยฮ่องไคร้ ผมกะไว้ว่าจะชวนน้องเก่งไปด้วย เพราะเป็นวันหยุด ไม่ทราบว่าจะว่างมั้ยครับ ...ลองดูนะครับ หากว่างก็เดินทางไปพร้อมผมครับ ลองไปศึกษางานวิจัยเพื่อท้องถิ่น ด้สน การท่องเที่ยวดูบ้างครับ