จากคำขอ(ขู่)ของ ดร.ขจิต <ul> <li class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 0pt; tab-stops: list .5in"> รออ่านเรื่องนี้ครับพี่ </li> <li class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 0pt; tab-stops: list .5in"> ความสุข มิตรภาพ ความรัก ความผูกพัน ไม่มีวันสิ้นสุดไปจากใจฉัน (จริง ๆ) </li> <li class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 0pt; tab-stops: list .5in"> อย่าให้รอนานนะครับ ยิ้ม ยิ้ม </li> </ul>และคุณใบบุญ <p style="margin: 0in 0in 0pt 21.75pt" class="MsoNormal">รออ่านเหมือนกันค่ะ</p><p style="margin: 0in 0in 0pt 21.75pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt 21.75pt" class="MsoNormal">ทำให้จึงต้องเขียน</p> <p style="text-justify: inter-cluster; margin: 0in 0in 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">เริ่มจากการ(แอบ)ได้รับข่าว(จากท่าน blogger ทั้งหลายเขียนเล่าสู่กันฟัง) ว่า ม.ขอนแก่นเป็นเจ้าภาพ จัด UKM ช่วงวันที่ 8 – 10 กพ. 50 และมี blogger (ในดวงใจของสมพร) หลาย ๆ ท่านมาเข้าร่วมงานนี้ ประกอบกับรอโครงการของ อ.Paew ที่จะจัดให้สิงห์เหนือ เสือใต้ (แมว…555…)อีสานพบกันไม่ไหว แม่สิงห์(สาว)เหนือ คนนี้จำต้องตัดสินใจในเวลา 3 วันว่าต้องไปเยี่ยมเยือนเวทีแห่งนี้ให้ได้ ประกอบกับมีภารกิจต้องไปประสานงานวิจัยของคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น อยู่แล้ว จึงถือเป็นโอกาสอันดีที่จะได้ทั้งงานตัวเอง และงานที่ตาม(หัว)ใจตนเอง หมายความว่าไง ก็หมายความว่าเป็นงานที่ตนเองสนใจไงล่ะ</p><p> สิ่งที่คาดหวังว่าจะได้รับจากงานนี้ (ต้องเข้าประเด็น KM ด้วย ต้อง BAR ก่อน)</p><p>1. ได้ตามงานวิจัยของกลุ่มเภสัช</p><p>2. ได้เจอ bolgger ในดวงใจหลาย ๆ คน แบบ F2F M2M H2H etc</p><p></p><p align="right"> </p><p align="right">แล้วก็ไม่ผิดหวังตามสิ่งที่คาดหวังไว้ </p><p align="right">คนแรกที่เจอคือคุณเมตตา </p><p align="right">เธอออกมาต้อนรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส </p><p align="right">(บวกด้วยความเขินนิดหน่อย….เพราะเป็นครั้งแรกที่เจอกัน) </p><p align="right">เราทักทายกันด้วยการยกมือสวัสดีตามธรรมเนียมไทย </p><p align="right">แล้วส่งใจให้กันด้วยการกอดต้อนรับ (ด้วยความอบอุ่นใจ)</p><p></p><p>ท่านต่อไปคือ ดร.ขจิต แวะไปทักทายที่ห้องพักคุณเมตตา </p><p>และกรุณาถ่ายรูปสาวสวยทั้งสองคนเพื่อยันยืนว่าเจอกันแล้ว</p><p align="center"></p><p align="center">ตามด้วย อ.Paew คนเก่งในดวงใจที่เฝ้ารอมานาน</p><p align="center">เจอกันและจากกันเหมือนสายฟ้าแลบ </p><p align="center">คราวหน้าต้องไม่พลาดการ M2M กระจายแน่นอน</p><p></p><p></p><p>ดร.กะปุ๋มแวะรับที่คณะเภสัชศาสตร์ มข.ก่อนเที่ยง</p><p>เพื่อรับไปทานแหนมเนืองและได้โทรเรียนเชิญ </p><p>อ.หมอสมบูรณ์ ดร.ขจิต คุณหนิง คุณเมตตา </p><p>มาแจมอาหารกลางวันด้วยกัน (อิ่มกันทั่วหน้า)</p><p align="right"></p><p></p><p align="right"> บ่าย ๆ ได้เจอคุณติ๋ว และคณบดีมาลินี </p><p align="right">คณบดีคณะสหเวชศาสตร์ มน.</p><p align="right">(คณบดีในดวงใจของสมพร อยากเจอมาก ๆ ๆ ๆ )</p><p></p><p></p><p><div style="text-align: center"></div></p><p align="center">เจอท่าน Beeman ด้วย อาจารย์น่ารักมาก ๆ</p><p align="center"></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p>น้องหนิงคนเก่ง และ อ.Panda แห่ง มมส.</p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p align="right"></p><p align="right"></p><p align="right"></p><p align="right"></p><p align="right"></p><p align="right"></p><p align="right">blogger หลาย ๆ ท่านจาก ขอนแก่น</p><p align="left"> </p><p align="left">สาวน้อยผู้น่ารักจากสำนักวิชาการ </p><p>(ไม่อยากถ่ายด้วยเลย มีแต่คนสวย ๆ </p><p>แต่คิดว่าคุณขจิตคงอยากได้รูปจึงอาสาถ่ายให้</p><p>คาดว่า…รูปเราคงถูกตัดออกไปเหลือแต่สาว ๆ ฮา…)</p><p></p><p></p><p>จากการพบกันในเวลาที่น้อยนิด ทำให้รู้สึกว่าสุด ๆ จริง ๆ คนที่ไม่เคยรู้สึกรักแบบสุด ๆ ไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกนี้ ถึงจะบอกว่าเข้าใจ แต่อาจมีบางอย่างที่ยังเก็บไว้ด้วยความสงสัย……. ภาพแห่งความรู้สึกที่เคยเห็นคนที่พบกัน และกอดกันด้วยความรัก พ่อแม่กอดลูก เพื่อนกอดเพื่อน คนรักกอดคนรัก พี่กอดน้องฯลฯ ได้ถ่ายทอดเชื่อมโยงถึงบันทึกนี้ให้ผู้เขียนเก็บความรู้สึกที่ได้รับรู้ถึงความสุข มิตรภาพ ความรัก ความผูกพัน ที่อยากจะบอกว่าไม่มีวันสิ้นสุดไปจากใจฉัน จริง ๆ </p>
เห็นรอยยิ้มที่สัมผัสได้ จากแววตาของแต่ละท่าน ดูมีความสุขมาก ๆ เลยคะ แถมความสุขนั้น ยังเผื่อแผ่รังสีแห่งความสุขมาถึงดิฉันเลยค่ะ
ยิ้ม ๆ
คงมีสักวันนะคะ ที่เราได้กอดกัน อิ อิ
คุณแป๊ดคะ
รอวันฉัน(รัก)เจอเธอค่ะ
คุณจิ๊บขา
สุขใจที่ได้เจอ
แอบมีความสุขเพิ่มอีกนิด เป็นอะไรอุบไว้ก่อน จะบอกเอง (ถ้าถาม) อิอิ
ความละเมียดละไมของคุณจิ๊บมีอยู่ในหัวใจเสมอ หาอ่านได้จาก มุมละไมไงล่ะ ขอบอก
ครูอ้อยขา
พวกเรา พูดคุยถึงครูอ้อยด้วยค่ะ
เสียดายที่ไม่ได้มาด้วย
ไว้โอกาสหน้ายังมี
ว่าแต่ครูอ้อยจะว่างหรือเปล่าหนอ.......
เราอยากไปบ้านพ่อครูบากันค่ะ
ตามมาอ่านแล้ว มีความสุข มิตรภาพ ความรัก ความผูกพัน ไม่มีวันสิ้นสุด จริงๆด้วย สัมผัสได้แค่ได้อ่านและเห็นภาพรอยยิ้ม ค่ะ
คุณใบบุญค่ะ
ตามหารูปที่ถ่ายในโต๊ะอาหารที่ได้มีโอกาสได้นั่งทานร่วมกัน แต่ไม่เจอ โอกาสหน้าเราคงได้เจอกันอีกแน่นอน แล้วครั้งนั้นสมพรจะเป็นฝ่ายฟังคุณใบบุญพูดเองค่ะ อิอิอิ
ท่าน ศน.กุ้งคะ
ท่านก็เป็นหนึ่งในใจของสมพรเหมือนกัน
วันนั้นที่พวกเราได้พบกัน ทุกคนจะยิ้ม ยิ้มจนสมพรกลัวว่าเราจะมี(เท้า)กาเพิ่มขึ้น ยิ้มทั้งข้างในและข้างนอก บางทีไม่มีอะไรจะพูด มองกันก็รู้สึกถึงความอบอุ่นค่ะ ครอบครัว G2K ยิ่งใหญ่จริง ๆ บทบาท ภาระหน้าที่ ตำแหน่ง ของแต่ละท่าน (ที่ big ๆ ทั้งนั้น) ไม่เป็นอุปสรรค สำหรับมิตรภาพที่เรามีให้กันเลยค่ะ
ดร.แสวงน่ารักมาก ก ก ก ก ก กก
คงมีโอกาสได้เจอกันค่ะ
เดี๋ยวส่งน้ำแข็งไปประคบตาให้ค่ะ ฮิฮิ
หนูหนิง
ปายเปื่อยหรือยังจ๊ะ
ซินเจียยู่อี่ มีหนี้รีบไปใช้ซะนะ
แวะมาซึมซับความสุข จากบันทึกนี้ อีกรอบค่ะ
เล่นเทนนิส สนุกไหมค่ะ
พ่อครูคะ
รออีกไม่นาน มิตรภาพจากเพื่อน ๆ จะไปหัวเราะ และเย้าแหย่กันที่บ้านพ่อครูค่ะ ว่าแต่ลูกหนูจะสามารถร่วมก๊วนได้หรือเปล่าหนอ มันซนมาก เดี๋ยวไปเจอเจ้าถิ่นทั้งน้องหมา น้องแมว ยุ่งแน่ ขอให้เฝ้าบ้านกับคุณยายดีกว่า
นับถอยหลังซะแล้วค่ะ
คุณแป๊ด
ความสุขเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับเราอีกไม่นานค่ะ
เล่นเทนนิสสนุกมั่ก (วิ่งเก็บลูกนะคะ) อิอิอิ
อ.แป๋วคะ
อาจารย์เป็นบุคคลที่น่ารักมาก ใส่ใจในเรื่องราว ที่เกิดขึ้นของพวกเราทุก ๆ คน ความสุข มิตรภาพ ความรัก ความผูกพัน เกิดขึ้นและเจริญเติบโตอย่างมั่นคงใน G2K และในชีวิตจริงค่ะ
ฝากน้องหนอนของหนูไว้ในใจด้วยนะคะ รักน้อย ๆ และขอให้เริ่มรักไปนาน ๆ ค่ะ