ว่าด้วยเรื่องที่เกี่ยวกับความรัก
ได้ฤกษ์ เปิดบล็อกใหม่ ที่ตั้งชื่อเก๋ๆ ว่า Bubee's story ตั้งใจไว้ว่าจะใช้เป็นแหล่งเก็บรวบรวมบทความดี-ดี ไว้ที่นี่ เพราะทุกครั้งที่เป็นพิธีกร หรือวิทยากร เราจะลืมไม่ได้เลยว่า สิ่งนึงที่ช่วยดึงความสนใจของผู้ฟังและ ดึงประเด็นที่จะพูดเข้าสู่งานทางวิชาการ บทความและ เรื่องราว เรื่องเล่า ต่าง-ต่าง ก็มีความจำเป็นไม่น้อยเลย สำหรับเรื่องแรกที่จะนำมาใส่ไว้ในบันทึก ก็เป็นบทความที่ว่าด้วยเรื่องที่เกี่ยวกับความรัก ที่มีชื่อว่า "ต้นแอ๊ปเปิ้ล"
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว บนยอดเนินเล็กๆข้างหมู่บ้าน มีต้นแอปเปิ้ลต้นหนึ่งใหญ่โตมาก ทุกวันจะมีเด็กชายตัวน้อยคนหนึ่งมาวิ่งเล่นรอบๆ ต้นแอปเปิ้ลเขามักจะชอบปีนขึ้นไปบนต้นแอปเปิ้ลปีนไปจนถึงยอดหลังจากที่เขาเล่นจนเหนื่อเขามักจะอาศัยร่มเงาของต้นแอปเปิ้ลเป็นที่นอนหลับเสมอ เด็กน้อยรักต้นแอปเปิ้ลนี้มาก และต้นแอปเปิ้ลเองก็รักเขาเช่นกัน
วันเวลาผ่านไป เด็กน้อยเริ่มโตขึ้นเขาไม่ได้มาเล่นที่ต้นแอปเปิ้ลเช่นทุกวันเหมือนแต่ก่อน วันหนึ่งเด็กน้อยกลับมาที่ต้นแอปเปิ้ล เขาดูท่าทางเศร้าต้นแอปเปิ้ลจึงพูดกับเด็กน้อยว่า "เข้ามานี่สิ มาเล่นกับฉันเถอะ"เด็กน้อยตอบ "ฉันไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว ฉันคงเล่นด้วยไม่ได้ ... "ฉันอยากได้ของเล่นฉันต้องการเงินไปซื้อของเล่น" ต้นแอปเปิ้ลพูด "เสียใจนะ ฉันไม่มีเงินแต่เธอสามารถเก็บเอาผลแอปเปิ้ลทั้งหมดนี้ไปขาย แล้วเธอก็จะมีเงินไปซื้อของเล่นนะ"เด็กน้อยรู้สึกตื่นเต้น เขาจึงรีบเก็บผลแอปเปิ้ลทั้งหมดเพื่อเอาไปขาย และก็จากไปด้วยสีหน้าที่มีความสุขแล้วเขาก็ไม่เคยย้อนกลับมาหาต้นแอปเปิ้ลอีกเลย ปล่อยให้ต้นแอปเปิ้ลเสียใจ
จนวันหนึ่ง เด็กน้อยกลับมา ต้นแอปเปิ้ลดีใจมากที่ได้เจอเด็กน้อยอีก ต้นแอปเปิ้ลจึงพูดว่า "เข้ามานี่สิ มาเล่นกับฉันเถอะ" เด็กน้อยตอบ"ฉันไม่มีเวลาที่จะเล่นเพราะฉันมีงาน และก็ครอบครัวรอฉันอยู่...""พวกเราต้องการสร้างบ้านเพื่อเป็นที่พักอาศัย ต้นแอปเปิ้ลช่วยฉันได้มั้ย" เด็กน้อยถาม"เสียใจนะฉันไม่มีบ้านจะให้เธอแต่เธอสามารถตัดเอากิ่งของฉันไปสร้างบ้านได้"ต้นแอปเปิ้ลตอบเด็กน้อยจึงตัดเอากิ่งของต้นแอปเปิ้ลทั้งหมดไปสร้างบ้าน ต้นแอปเปิ้ลดีใจที่เห็นเด็กน้อยจากไปอย่างมีความสุขแต่เด็กน้อยก็ไม่เคยย้อนกลับมาหาต้นแอปเปิ้ลอีกเช่นเคย โดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาและเศร้าใจ 
จนกระทั้งวันหนึ่งของฤดูร้อน เด็กน้อยย้อนกลับมาต้นแอปเปิ้ลดีใจเป็นอย่างมาก ต้นแอปเปิ้ลพูด "เข้ามานี่สิ มาเล่นกับฉันเถอะ" เด็กน้อยตอบ "ฉันกำลังเศร้าแล้วฉันก็แก่แล้วด้วยฉันต้องการแล่นเรือเพื่อพักผ่อนตัวคนเดียว" เด็กน้อยถามต่อ"ต้นแอปเปิ้ลมีเรือให้ฉันมั้ย" ต้นแอปเปิ้ลตอบ "เธอสามารถตัดเอาลำต้นของฉันไปสร้างเรือได้นะ แล้วเธอก็จะสามารถแล่นไปได้ไกลตามที่ใจเธอต้องการ"เด็กน้อยจึงตัดเอาลำต้นของต้นแอปเปิ้ลไปสร้างเรือ แล้วเขาก็จากไปอีกเช่นเคย
เวลาผ่านไปหลายปี เด็กน้อยก็กลับมา "เสียใจด้วยนะ เด็กน้อยของฉัน ฉันไม่เหลืออะไรจะที่จะให้เธอได้อีกแล้ว "ฉันไม่มีผลแอปเปิ้ลให้เธอต้นแอปเปิ้ลกล่าวกับเด็กน้อย "ฉันก็ไม่มีฟันที่จะสามารถกัดกินแอปเปิ้ลได้" เด็กน้อยตอบ "ฉันไม่มีลำต้นที่จะให้เธอได้ปีนเล่นอีกแล้ว"ต้นแอปเปิ้ลพูด ฉันในตอนนี้ก็แก่มากเกินกว่าที่จะปีนเล่นได้อีกเช่นกัน" เด็กน้อยตอบ"ฉันไม่เหลืออะไรที่จะให้เธอได้อีกแล้วจริงๆแต่ฉันมีสิ่งสุดท้ายสิ่งหนึ่งที่ฉันจะมอบให้เธอ นั่นคือรากไม้ของฉัน" ต้นแอปเปิ้ลกล่าวพร้อมทั้งน้ำตา เด็กน้อยตอบ "ฉันไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้ ฉันต้องการเพียงแค่ที่พักผ่อนเท่านั้น""ฉันเหนื่อยเหลือเกิน ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา" "งั้นก็ดีแล้ว รากไม้แก่ๆ จะเป็นสถานที่ให้เธอได้เอนกายแล้วพักผ่อนอย่างสงบ""เข้ามาสิ เข้ามานั่งลงข้างๆฉัน แล้วก็หลับตาซะเถอะนะ" ต้นแอปเปิ้ลกล่าว เด็กน้อยก้าวเข้ามานั่งอย่างว่านอนสอนง่ายต้นแอปเปิ้ลดีใจมากแล้วยิ้มพร้อมทั้งน้ำตา......................
ต้นแอปเปิ้ลนั้นเปรียบเสมือนพ่อและแม่ของเรา เมื่อเรายังเด็ก เราชอบที่จะเล่นกับพ่อและแม่แต่เมื่อเราโตขึ้นแล้วแยกตัวออกไป ยามเดียวที่เราจะกลับมาหาท่าน เมื่อเราต้องการบางสิ่งบางอย่างที่ไม่สามารถหาเองได้ ก็จะกลับมาให้ท่านช่วยไม่เคยมีคำว่า"ปฏิเสธ"ออกมาจากปากของท่าน ท่านมีแต่ให้..... ท่านสามารถให้ได้ทุกสิ่งเพื่อที่จะทำให้เรามีความสุข
(หลายคนคิดว่าเด็กน้อยในเรื่องเล่า ช่างใจร้ายซะเหลือเกิน).... แต่บางครั้งบางทีเราก็อาจเคยปฏิบัติแบบนี้กับ พ่อ-แม่ ของเราเองก็ได้ ดังนั้น.. คำถามสุดท้ายที่ผู้เขียนจะทิ้งท้ายเอาไว้มีแค่นี้คะ ว่า... "วาเลนไทน์ ที่ผ่านมา คุณได้มอบคำว่ารักให้กับต้นแอ๊ปเปิ้ลของคุณ รึยัง??" 
ความเห็น (11)
อั้ม คุณนายสุดฤทธิ์
- เข้ามาอย่างรวดเร็ว "ขอบใจ๋ ขอบใจ"
- เพื่อนเปิ้ลก็ มอบคำว่ารัก ให้แม่แล้วเช่นกันจ๊า ให้ก่อนที่จะมอบให้กับใคร คนอื่นๆเลยน๊า
- วาเลนไทน์นี้ เปิ้ลก็ขอให้เพื่อนอั้ม มีความสุขสมหวังทุ๊กประการเลย (รักน๊า อู๊ดๆ)
- เรื่องน่ารักดีครับ ใช้ครับความรักที่บริสุทธิ์และตรึงใจที่สุด คือความรักของพ่อแม่ วันแห่งความรัก คนแรกเราน่าจะคิดถึงคือ พ่อ แม่ครับ
- ทุกครั้งที่เป็นพิธีกร หรือวิทยากร เราจะลืมไม่ได้เลยว่า สิ่งนึงที่ช่วยดึงความสนใจของผู้ฟังและ ดึงประเด็นที่จะพูดเข้าสู่งานทางวิชาการ บทความและ เรื่องราว เรื่องเล่า ต่าง-ต่าง ก็มีความจำเป็นไม่น้อยเลย ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งครับ บางครั้งน่าจะลองแลกเปลี่ยนเรื่องเล่ากันน่ะครับ แต่ติดที่คนละสายงาน แต่ก็ใช้ได้ทุกงานเหมือนกันครับ
- ส่วนใหญ่งานผมก็ เป็นวิทยากรเยอะมากครับ งานผมจะเป็นงานทางด้านวิชาการ การอบรม ให้ความรู้ด้านสิทธิมนุษยชน งานสาธารณสุขผมเป็นคนหนึ่งที่ร่วมทำงานเกี่ยวกับ พรบ.สุขภาพแห่งชาติ ซึ่งเป็นพรบ.แรกที่เราภูมิใจมากในการรักษาสิทธิของประชาชนด้านสุขภาพ
- blog น่ารักมากครับ
- ประการแรกจะบอกว่ากลับมาแล้วครับหลังจากเดินทางไปซะทั่วประเทศไทย ตั้งแต่เชียงใหม่ถึงชะอำ เพชรบุรี วงกว้างไปถึงกาญจนบุรี ฉะเชิงเทรา
- ประการที่ 2 ตอนนี้กำลังพยายามหาเวลานั่งทบทวนความลับของตัวเองอยู่ครับแต่ไม่แน่ใจว่าจะขึ้นยังไง
- ประการสุดท้ายตอนนี้อยู่ในช่วงพักฟื้นตัวครับเนื่องจากเพลียเหลือหลาย
คนบางคน
(ต่อครับ)
- คนบางคน เรื่องบางเรื่อง สิ่งของบางสิ่งเรามักจะไม่เห็นคุณค่าและลืมมันไป แต่เหล่านี้มักจะเป็นผู้ให้เราเสมอครับ
- คนให้ย่อมเป็นที่รักของผู้ได้รับครับ
- สุขสันต์วันวาเลนไทน์
อำนวย สุดสวาสดิ์
- บล็อกใหม่น่ารักดีครับ...
- เปิดเข้ามาดูตั้งแต่วันแรกที่สร้างบล็อกเลยครับ แต่ว่ายุ่งๆ เลยไม่ได้เข้ามาตอบ
- เรื่องนี้จำได้ว่าน้องเปิ้ลเล่าให้ผมฟังหลายต่อหลายรอบแล้ว แต่ก็ยังมีความหมายเสมอ และนำไปใช้ได้ในหลายๆ โอกาส
- วันนี้มาอบรมแกนวิชาการสุขภาพชุมชน รุ่นที่ 1 ครั้งที่ 2 ที่ รร. Prince Palace มหานาค กทม. ด้วยกัน น้องเปิ้ลอย่าลืมกลับไปเขียนบันทึกด้วยนะครับ ถ้าพอมีเวลาและเน็ตที่ต่อ GPRS ไม่ช้าจนเสียการ ผมคงได้เขียนถึงการอบรมคราวนี้ไว้ก่อนในเบื้องต้นครับ
- คืนนี้ฝันดีครับ (จริงๆ บอกไปแล้วเมื่อกี้)
อำนวย ออกแนวรักนะ แต่แสดงออกนะจ้ะ แอบมาแซว เพื่อนเปิ้ลงานรัดตัวติ้วๆ ไม่มีเวลาอัพ บู้บี้สตอรี่เลยแง่มๆ เหงาใจ
พี่บู้บี้
พี่บู้บี้
ประเด็นต่อมา....
3. ไอ้ตัดกิ่งไม้ไปทำ/สร้างบ้านก็มีเยอะนะ แต่สมัยนี้หาซื้อมันจะง่ายกว่าไหม ? (ทั้งสะดวกสบาย และประหยัดแรงและอารมณ์)
4. เดี๋ยวนี้ ใครๆ ก็พึ่งสวนสาธารณะในการพักผ่อนกันนะ ส่วนใหญ่ ! ! และบางที่เขาก็มีเรือให้เช่าเล่นล่องไปตามคลองหนองบึงซะด้วยสิ คงไม่ลำบากกายและใจถึงขนาดไปดค่นต้นไม้หรอกนะ
5. เค้ารณรงค์อนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ ไม่ตัดไม้ทำลายป่า (ลามไปถึงไม้ป่าเดียวกัน) นู๋ไม่รู้เร๊อะ ! ไปอยู่ไหนมานี่ ! ถ้าชวนกันปลูกต้นไม้ก้น่าจะเข้ากว่านะ
ติเพื่อก่อจิ๊งจริง ! ! ! นะ นะ อิ อิ อิ
นิทานประกอบเพลงครับ
เชิญโหลด mp.3 มาฟังเลยจ้า ต้นแอปเปิลกับเด็กน้อยคือ หนึ่งใน 14 เรื่องครับ
"Real Love are not for Love somebody, It for Everybody & Nobody”
 |