เสื้อตัวเดียวในโลกที่มีรสชาด
อย่ากังวลกับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วชีวิตต้องดำเนินต้องไป
หมายเลขบันทึก: 78827เขียนเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ 2007 16:50 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:25 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (9)
ชอบข้อ 3 ค่ะ อิอิอิ
ตกลงว่าคุณแม่น้องกะปุ๋มได้ทานเต้าหู้ยี้หรือเปล่าหนอ......
ขอให้เจ้าตัวมารายงานด้วย
โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊โอ่ อย่างงี้ต้องดม
โอ๊ะ โอ๊ะ โอ โอ่ อย่างงี้สงสัยต้อง(กลับไป) ดม
ดม คนเดียวดีก่า
อุ๊ย ลืมตัวค่ะ คิดว่าตัวเองเป็น โฟร์&มด
ยิ้ม ๆ ค่ะ
แต่ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ของชิ้นนี้ ก็ถึงมือผู้รับแล้วโดยสวัสดิภาพ ชื่นมื่นทั้งผู้ให้ และผู้รับ ค่ะ
- ขอบคุณครับ อ.เมตตา
- ผมไม่แน่ใจว่าร่องรอยสีที่อยู่ด้านหลังของเสื้อนั้นใช่ผลผลิตหนึ่งของเต้าหู้ยี้ด้วยหรือเปล่า
- แต่ไม่เป็นไรครับ..กลิ่นสีเสื้อใหม่ก็มากพอที่จะกลบกลิ่นใด ๆ ได้ปวง
- โดยปกติผมก็ชอบใส่แจ๊คเก็ต จนใคร ๆ ก็รู้ว่านั่นคือบุคลิภาพในการแต่งกายของผม...
- เสื้อตัวนี้อบอุ่นและมีความหมายมาก หลายคนทักว่าได้มายังไง....ผมก็บอกอย่างตรงไปตรงมาว่า อ.เมตตา เอามาฝาก...
- รู้จักกันเหรอ...ผมตอบว่ารู้จักกันครับ..สนิทกันมาก แต่ไม่เคยพบหน้ากันเลย...ทำเอาคนสนทนาเป็น งง.... และแซวว่า ทำตัวเป็นวัยรุ่น รู้จักกันผ่านระบบออนไลน์
- และผมก็ตอบว่า "ทำนองนั้น" แต่ผมและอาจารย์รู้จักกันในโลกแห่งการแลกเปลี่ยนความรู้และมิตรภาพ ...นั่นยิ่งงง ไปใหญ่...
- สุดท้ายผมก็สรุปว่า ไม่ต้องงงหรอก ..เดี๋ยววันหลังจะพาไปท่องโลก G2K เอง..
- ขอบคุณ อ.เมตตาอีกครั้งครับ...
คุณเมตตาขา....ไม่ทราบเลยนะค่ะ ว่าเสื้อผ้าคุณเมตตาเปื้อนหมดจนไม่มีใส่นอน.....ไม่อยากคิดเลยค่ะว่า หากต้องออกจากห้องในวันนั้น อันเนื่องมาจากมีไฟไหม้ที่ขอนแก่น.....คุณเมตตาจะทำอย่างไร....ยิ้ม ยิ้ม.....คราวหน้าคงไม่มีอีกนะค่ะ แต่หากมี..บอกด้วยนะค่ะ จะได้พาไปหาชุดใหม่ๆ ค่ะ......
คุณเมตตา...ครับ..ยังดีนะครับที่เป็นเต้าหู้ยี้...หากว่าเป็นกระปุกปลาร้า..คงจะน่าดมกว่านี้นะครับ...
แม้ปลาร้าติดมากับเสื้อตัวนี้..ก็ไม่พ้นผมต้องเอาข้าวเหนียวมาจ้ำเลยแหละครับ
- ขออนุญาตสวมวิญญาณหมอภาษาสักนิด "รอบคอบ" ค่ะ ไม่มีตัว "ร"
- ในกระเป๋าเดินทางของหนูไม่พกกรรไกรค่ะ แต่จะมีถุงพลาสติกติดกระเป๋าไว้เป็นประจำ โดยเฉพาะพักโรงแรมไหนมักจะขอถุงสำหรับใส่เสื้อผ้าส่งซักของเขากลับมาด้วยเสมอ
- ถุงพลาสติกที่ว่า ก็เอาไว้ใส่เสื้อผ้าใช้แล้วบ้าง (เก็บกลิ่นดีค่ะ) หรือบางครั้งก็เอาไว้ใส่ข้าวของประเภทที่คิดว่าอาจจะหกได้ เช่น ขวดแชมพู ขวดครีมอาบน้ำ ที่ตัวเองต้องพกไปเพราะไม่ชอบใช้ของโรงแรม
- บางทีก็ใช้ใส่ของฝากที่ใส่ลังไม่หมดอย่างที่พี่เมตตาทำค่ะ
- จะหาถุงพลาสติกเก็บไว้ในกระเป๋าตลอด กันลืมเวลาแพ็คของลงกระเป๋าเตรียมเดินทาง ถุงพลาสติกจะได้อยู่ในกระเป๋านั่นแล้ว...ไม่ลืม...เผื่อจะมีโอกาสนำไปใส่กระปุกเต้าหู้ยี้บ้างค่ะ
555 เพิ่งรู้นะเนี่ย...ว่ามีคนไม่มีเสื้อใส่ก็นอนได้ คล้ายๆกันเลย ความลับใน UKM-9 ข้อหนึ่งของหนิงคือ ทั้ง 4 วันหนิงจะใส่อยู่ชุดเดิมค่ะ เพราะตอนแรกไม่ได้กะว่าจะค้างไงคะ แต่ตอนกลางคืนหนิงใส่เสื้อยืดนอนน๊า...ไปซื้อใหม่ที่ห้างแถวๆนั้นแหละค่ะ ทั้งเสื้อและรองเท้าใส่เล่น
คุณหนิง.....55555...สุดยอด มิน่าละ ตอนนั่งใกล้ๆกัน.....อิอิอิ.....เปล่าไม่มีกลิ่นอะไรหรอกพูดเล่นค่ะ....
ของฝากของคุณเมตตาเนี่ย ทำพิเศษเพื่อคุณแผ่นดินเลยนะคะ เป็นแจ็คเก็ตรุ่นใหม่ มีตัวเดียวในโลก เป็นแจ๊กเก็ตที่มีรช(ชาด) ด้วยนะคะ อยากทราบว่า รส อะไรนั้น ต้องถามคนมอบให้แล้วหละคะ อิอิ
ว่าจะไม่เล่าแล้วเชียวแต่จากบันทึกนี้ของคุณpandin ขอเล่าซะหน่อยนะคะ...เต้าหู้ยี้เป็นอาหารโปรดของแม่...เมื่อมีโอกาสไปหรือผ่านผ่านกรุงเทพฯ จะซื้อไปฝากแม่โดยนัดแนะน้องสาวมาเอาของที่สนามบิน....มันน่าตลกดีที่ดิฉั้นซื้อเต้าหู้ยี้จากหาดใหญ่กระปุกละ 20 บาทเพื่อฝากแม่...ทุกครั้ง(แม่จะมีความสุขคุยกับคนข้างบ้านอย่างภูมิใจว่าลูกคิดถึงแม้เป็นของเล็กน้อย)ไปขอนแก่นเที่ยวนี้...ดิฉันคิดถึงแม่และ มิตรทาง g2k ท่านหนึ่งคือ ดร.กะปุ๋ม.จึงซื้อเต้าหูยี้ใส่กระเป๋าไปด้วย(ตั้งใจจะฝากไปถึงคุณแม่ของกะปุ๋ม)..บรรจงใส่ไปในกระเป๋าเสื้อผ้าตั้งแต่คืนก่อนเดินทางเนื่องจากลัง(ของฝากจากคุณรัตติยาเพื่อนของฉัน)เต็มหมดแล้ว...ก่อนใส่ดิฉันคิดแล้วว่าผ้านุ่มๆ น่าจะห่อหุ้มให้กระปุกเต้าหู้ยี้ของดิฉั้นปลอดภัย..จากแรงกระแทก...
ถึงสนามบินหาดใหญ่...มีเสียงร้องจากการสแกนกระเป๋าเดินทางต้องขุดคุ้ยดูมีกรรไกรอยู่ในกระเป๋าเดินทาง..เพราะเป็นคนชอบงานปักครอชติสจึงต้องมีกรรไกรติดสอยห้อยตามตัวไปไหนด้วยทุกครั้ง.....มีการรื้อกระเป๋า...การจัดเรียงของในกระเป๋าจึงทำแบบรีบๆ ไม่รอบครอบนัก....ถึงที่พักที่ขอนแก่น....ดิฉั้นได้กลิ่นคุ้นจมูก....แน่แล้ว!!!! ต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับเต้าหู้ของดิฉัน....แว๊บแรกที่คิดถึง....งานปักครอสติชชิ้นที่ใกล้จะสำเร็จเต็มทีของดิฉั้นคงคลุกเต้าหู้ยี้ไปเรียบร้อยแล้ว...ฮือ...ฮือ....เข้าห้องพักรีบเปิดดู...เสื้อผ้าเปื้อนหมดทั้งกระเป๋า....แต่ก็โชคดีที่ยังผ้าปักครอสติซชิ้นนั้นซักออก....จึงเป็นที่มาของกลิ่นและรสชาด...ติดไปในเสื้อของฝากตัวนั้นด้วยดิฉันเรียนรู้ว่า
1.ความไม่รอบครอบไม่เป็นผลดี(เป็นประสบการณ์ชัดแจ้ง แจ๋ว)
2.เดินทางไกลไม่ควรเลือกของฝากที่อาจเกิดอุบัติเหตได้
3.อย่ากังวลกับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วชีวิตต้องดำเนินต้องไปต้องปรับตัว
ตามสภาพที่เกิดขึ้นได้ไม่มีเสื้อผ้าใส่นอนก็หลับได้...อิ...อิ...
4.อย่าเอา กรรไกร ใส่ไว้ในกระเป๋าเดินทาง....