ก็เป็นอันว่า "ชาวเค็ม" เห็นพ้องต้องกันว่าเราจะไปสัมนาหน่วยกันเพื่อพัฒนาจิต และเสริมสร้างคุณภาพชีวิตของบุคลากรและครอบครัวกันในเสาร์-อาฑิตย์ปลายเดือนนี้ โดยป้าดาเป็นคนรับผิดชอบโครงการ
หลังจากพี่ปนัดดา(ป้าดา) ใช้เวลาเขียนโครงการเป็นเวลานานมาก (2วันแน่ะ) ก็ได้ฤกษ์นำรายละเอียดของโครงการมาให้พวกเราเตะ (สำนวนป้าดา) จริง ๆ แล้วก็ตินั่นแหละ ไม่เสียทีและเวลาเพราะพวกเราก็ช่างเตะเหลือเกิน กว่าจะลงตัวก็เล่นเอาป้าดาแก้กันไปหลายรอบ
รายละเอียดของโครงการที่หลัก ๆ นอกจากกิจกรรมสร้างสานสัมพันธ์ แล้ว เราเน้นที่ความสุข ใช่แล้วค่ะ ความสุข นอกจากที่ทำงานแล้ว แต่ความสุขนี้ย่อมหมายถึงตัวเอง และคนรอบข้างด้วย เพราะในเมื่อคนรอบข้างหรือรอบตัวมีความทุกข์แล้วเราจะสุขได้อย่างไร???? จริงมั๊ยค๊ะ
ก็ไม่รู้ว่ากลับมาจะเป็นอย่างไร แต่ผู้เขียนคาดว่างานนี้คงสุข และสนุก กระจาย แต่ที่แน่ ๆ ก็เพราะอยากไปร่วมทัศนศึกษา พัฒนาจิต นี้เองก็เป็นเหตุให้ผู้เขียนต้องมาอยู่เวรนอกเวลาในช่วงบ่ายของวันศุกร์ที่จะถึงนี้ (เหตุผลเพราะหากอยู่เวรไม่ครบ 4 เวรจะไม่ได้ค่าตอบแทน) ก็ไม่รู้จะเป็นอย่างไร ??? เพราะผู้เขียนไม่เคยอยู่เวรนอกเวลาบ่ายและดึกมาเป็นเวลาประมาณ 6 ปีหรืออาจมากว่านั้นเอาเป็นว่าเพื่อความสุข และสนุกก็ต้องยอมแลกกันหน่อยล่ะ!!!
แค่คิด พูดและเขียนถึงก็ชักมีความสุขค่ะ ผู้เขียนก็เลย BAR เอาไว้ก่อน กลับมาแล้วค่อย AAR
คุณแผ่นดินค๊ะ ขอบคุณค่ะ ผู้เขียนไม่เคยอยู่เวรบ่ายเวรดึกมาหลายปีมั่กมาก เย็นวันนี้แล้วผู้เขียนจะได้รู้ว่าเป็นอย่างไร เอาเป็นว่าซ้อมอยู่จริงเลยค่ะ แต่ได้ข่าวแว่ว ๆ มาว่าไฟจะดับอีตรงผู้เขียนอยู่เวรพอดีเลยค่ะ -โอ้พระเจ้าจอร์จ มันยอดแย่--555
กลับมาจากสัมนา หัวข้อ "ทำไมต้อง ISO" แล้วผู้เขียนจะมาเล่าให้ฟังค่ะ ไหวไม่ไหวก็ต้องไหว(ตัวให้ทันล่ะค่ะ )