หน้าแรก
สมาชิก
นายบอน@kalasin
สมุด
กรุกลอน...ร้อยกรอ...
ทุ่งลุงทิ้งหลาน
นายบอน@kalasin
นาย bon kalasin
สมุด
บันทึก
อนุทิน
ความเห็น
ติดต่อ
ทุ่งลุงทิ้งหลาน
เคยผ่านทุ่งทะเลทรายหลายปีก่อน
ลมแรงร้อนเริงสะบัดพัดทรายไหว
อาบเม็ดทรายจนกายกร่อนสะท้อนใจ
อยากเห็นทางน้ำไหลซึ่งไม่มี
ห่มผ้าบางบรรเทาความเร่าร้อน
จากแสงซ้อนแดดส่องของรังสี
รุนลำเค็ญมาตลอดรอดชีวี
ทุ่งทรายนี้ร้อนเดือดจนสุดทนทาน
เคนอยู่ที่ดินระแหงแล้งยิ่งนัก
ไม่รู้จักปักดำทำไถหว่าน
ควายร่ำไห้ในถิ่นดินแตกราน
ทรมานชีพสู้อยู่ต่อมา
อดไม่ตายอดทนบนทุกสิ่ง
สัตว์น้อยวิ่งลงร่องดินและหินผา
ได้มีที่พึ่งพิงอิงชีวา
สัตว์ที่ล้าต้องแรมร้างห่างทุ่งไป
ยามทุกข์เข็ญในแดนขาดแคลนน้ำ
หลานร้องร่ำไม่รู้ลุงอยู่ไหน
กลางท้องทุ่งลุงระย่อท้อแท้ใจ
จำจากไกลถิ่นแคว้นแสนกันดาร
เดินจากทุ่งสู่เมืองใดช่างไกลลิบ
แสงระยิบส่องเร้าแดดเผาผลาญ
จิตใจร้อนผิวกายไหม้ใครต้องการ
ณ ทุ่งลุงทิ้งหลานตำนานมี
มณีรัตน์ ณ นคร (ภูเก็ต) *- ผู้ประพันธ์
เขียนใน
GotoKnow
โดย
นายบอน@kalasin
ใน
กรุกลอน...ร้อยกรองชีวิต
คำสำคัญ (Tags):
#บทกวี
#ร้อยกรอง
#poem
#บทกลอน
หมายเลขบันทึก: 78785
เขียนเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ 2007 14:32 น. (
)
แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:25 น. (
)
สัญญาอนุญาต:
จำนวนที่อ่าน
จำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น
หน้าแรก
สมาชิก
นายบอน@kalasin
สมุด
กรุกลอน...ร้อยกรอ...
ทุ่งลุงทิ้งหลาน
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID
@gotoknow
สงวนลิขสิทธิ์ © 2005-2023 บจก. ปิยะวัฒนา
และผู้เขียนเนื้อหาทุกท่าน
นโยบายความเป็นส่วนตัว (Privacy Policy)
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท