บันทึกไว้สอนตน
1 . คนเราจะสงสัยความสงสัยของตนไม่ได้ เพราะตัวเราในฐานะเป็นสิ่งที่รู้จักคิดดังคำกล่าวที่ว่าฉันคิดฉันจึงมีอยู่
2 . คนเราไม่สามารถจะคิดถึงความหวานของแตงโมได้ ถ้าเกิดมาเรายังไม่เคยกินแตงโมหวานเลย
3 . คนที่มีตาบอดมาแต่กำเนิดจะไม่มีวันเห็นสีต่าง ๆตามจินตนาการได้เลย
4 . พุทธปรัชญามองว่าทุกสิ่งในโลกอยู่อย่างมีเงื่อนไขคือ สิ่งหนึ่งมีทั้งแง่มีอยู่จริงและไม่มีอยู่จริงเหมือนรถมีอยู่จริง ถ้าส่วนประกอบต่าง ๆรวมกันอยู่
5 . ในความคงเดิมมีอะไรบางอย่างที่เป็นตัวตน เช่น เมื่อ 35 ปีก่อนกับขณะนี้ก็ยังมีคนจำผมได้ทั้ง ๆที่ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป
6 . พุทธปรัชญาจะมองปัญหาที่สืบเนื่องติดต่อกันไป เช่น คนปล้นธนาคารเมื่อวานนี้กับคนที่ตำรวจจับวันนี้ไม่แตกต่างกัน เพราะความมีอยู่มันสืบเนื่องต่อกันมาคือถ้าไม่มีคนปล้นเมื่อวานก็ไม่มีการจับวันนี้
7 . เมื่อรู้สึกอยากในสิ่งใดแล้วสิ่งนั้นเป็นของฉันขึ้นมาทันที ต้นตอมาจากตัณหา ถ้าเราถอนตัณหาได้ก็หมดทุกข์
8 . ผู้กระทำการกับผู้รับผลของการกระทำเป็นคนละคนกันหรือไม่ ?
9 . เมื่อสิ่งทั้งปวงเป็นอนัตตาเราก็ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นตัวตนของเราเพราะถ้าเข้าไปยึดมั่นแล้วจะเกิดความทุกข์
ด้วยความปรารถนาดี
จาก...umiไม่มีความเห็น