โดน Tag กับเขาด้วยซะแล้ว
เหมือนติดไวรัสไหมนะ? โดนไปตั้งหลายวันแล้ว
ถึงจะมีปฏิสัมพันธ์กลับ
ถ้าเป็นคอมพิวเตอร์ติดไวรัสคงแย่แล้ว
ขอบคุณ คุณน้องหรูจังที่เป็นตัวกระตุ้นการใช้
blog ด้วยการ tag มาหา เลยคงต้องรับผิดชอบ Blog tag
ซะแล้ว พี่ไม่ขยันเขียนนัก อ้อพิมพ์ซินะ
แต่มีสัญญาใจกับสมาชิกชาว Blog บางท่านว่าจะพยายามเขียนนะ
อาจจะนานเกินรอ เหมือนโปรโมชั่น น๊านนานเลย
เวลาผ่านไปเร็วไวเหมือนโกหก มีอะไรที่อยากทำมากๆ จนอยากได้ตัวช่วย
น้องโเรมอน จังเลย เวลาทำงานไม่ทัน จะได้หมุนเวลากลับด้วย time
machin และอีกหลายอย่างในกระเป๋าน้องโดเรมอน
ส่วนความลับที่จะแจ้งแถลงไข
แล้วก็จะไม่ลับแล้วละซิ
ประการแรก
รักงานศิลปมากๆ ทั้งงานวาดรูป งานประดิษฐ์ งานถ่ายรูป งานหนักก็เอางานเบาก็สู้ แม้แต่
จัด ตัด ดัด ประดิษฐ์ดอกไม้ ทำขนม ทำกับข้าว
แม้แต่งานของคุณนางแจ๋ว
หลายอย่างสร้างสรรค์ด้วยมือเดี๋ยนเอง
ประการสอง ชอบปลูกและฟูมฟักกล้วยไม้ โดยเฉพาะแคทรียา และเสน่ห์ของดอกกล้วยไม้ทุกพันธุ์ รูปแบบ และสีสรรช่างน่ามหัศจรรย์จริงๆ
ประการที่สาม ชอบท่องเที่ยวไปในที่ที่ไม่เคยไป เพื่อเปิดโลกกว้างของตัวเอง สถานที่ต่างๆน่าเรียนรู้อีกมากมาย อีกสองเดือนจะไปตลุยย่างกุ้ง (ไม่ย่างปลาค่ะ) เผื่อมีใครสนใจจะเข้าร่วมแก๊งทัวร์ผจญภัยด้วยได้นะ แต่ขณะนี้ มีตั๋วไปกลับแล้ว ได้รับการชักชวนจากน้องปูผู้ร่วมเดินทางที่น่ารัก หรือไปในที่ที่มีเพื่อนๆอยู่ ถือโอกาสเยี่ยมเยือนถามสารทุกข์สุกดิบ (ประหยัดค่าที่พักซะด้วย)
ประการที่สี่ ศรัทธาในศาสนา เรื่องของศาสนา โดยเฉพาะศาสนาพุทธที่นับถือ ศรัทธาในพระพุทธเจ้า ชอบชีวิตที่พอเพียง และเพียงพอ
ประการที่ห้า
รักเด็กค่ะ
ประโยคนี้เป็นแม่นางสาวไทย (หรือนางงอม) ท่าจะไหวไหมน๊ะ?
และรักทุกคนค่ะ
คุณแม่ พี่ๆ น้องๆ เครือญาติทั้งหลาย เพิ่อนๆ และผู้ร่วมงาน
(ท่าจะสมัคร ผู้แทนได้นะ ฮิ ฮิ ฮิ 555)
ขอ Tag ต่อ น้องโต้. willium, หมอสมรมาศ, รุ่งริ่ง และพี่ปลื้มจิต
อ้อ ! ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อค่ะ เพราะภาพสวยค่ะ อยากวาดได้อย่างนี้บ้างจัง เนอะ
ตามมายืนยันค่ะเพราะความลับข้อแรกพี่ถ่าวจำได้ไหมมีเด็กคนหนึ่งไปเคาะประตูห้องแล้วให้พี่สอนร้อยลูกปัก แถมใจดีให้ลูกปัดมาหัดร้อยด้วย
ความลับข้อ2 ตอนอยู่แฟลตเดียวกันแอบชื่นชมกล้วยไม้แสนสวยจากทางระเบียง
ส่วนความลับข้อที่5 ขอชื่นชมเพราะรู้ที่มาของเจ้าหนูน้อยเจ้าของรูป (น้องปังปอน)
ป.ล.มีความลับแถมอีกไหมคะ
มายกตำแหน่งสาว(น้อย)มหัศจรรย์ให้ค่ะ สำหรับพี่ Taow เนี่ยมีอะไรๆน่าเปิดเผยอีกเยอะค่ะ ไม่น่าแปลกใจหรอกว่าทำไมถึงไม่มีเวลาเขียนบล็อก
แต่นี่แน่ๆถ้ามีเวลา น่าจะเขียนตอนสิ้นวันแต่ละวันดูนะคะว่าพี่ Taow ทำอะไรมาบ้างในวันนั้นๆ เชื่อว่าแม้แต่ตัวพี่ Taow เองก็อาจจะประหลาดใจว่า ตูทำได้ยังไงเนี่ย จริงไหมคะ ลองดูสักวันเถอะ
พี่ถ่าวเธอมีฉายา (ที่ข้าพเจ้าตั้งให้) ว่า.."คิดอะไรไม่ออกบอกสมพร" เนื่องจากทำได้ทุกอย่าง ตั้งแต่ทำกับข้าว งานฝีมือละเอียดอ่อนแบบ การแกะกระจก ไปจนถึงซ่อมประปา
อ่านความลับของพี่ถ่าวแล้ว อย่าลืมแวะไปอ่านความลับของสาวอีกสองคนนะคะ
พี่อุ ที่ http://gotoknow.org/blog/the-wanderer/78515
น้องลิ ที่ http://gotoknow.org/blog/lipanida/78593
ขอขอบคุณที่โอ๋ให้คำแนะนำนะ ให้เขียนตอนสิ้นวันแล้วเป็นวันใหม่ทุกที ซึ่งเป็นเวลาที่เข้าเฝ้าพระอินทร์ Hiiii หรือบางทีไม่ทันสิ้นวันเลยไปเข้าเฝ้าไม่รู้ตัว พี่มีความอีกหลายเรื่อง เรื่องหนึ่งเกี่ยวกับความสามารถในเรื่องนอน สามารถหลับได้ทุกสถาน ไม่มีปัญหาเรื่องนอน มีแต่จะหลับซะ สัก 5 นาที บางทีหลับแบบ deep เลย
และ มีความลับที่ไม่อยากบอกใคร คือ บางทีบางวัน ทำงานเหนื่อยนัก ต้องหลับพักซะก่อนโดยไม่ได้อาบน้ำเลย ตื่นมาจะสดชื่นมีแฮงทำงานต่อ บางคนเขาบอกว่าไม่อาบน้ำจะนอนไม่หลับ พี่ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ Haaaa .......
ขอบอกเม้ย ดอกไม้นะสวยจริง แต่ภาพถ่ายยังไม่สวยเท่าไหร่เลย พอได้ชมนิทรรศการภาพถ่ายที่หน้าหน่วยรังสี ถ้ายังไม่ได้ชม อย่าพลาดชมนะ รูปสวยของจริงๆ ชอบหลายรูปมากเลย
นู๋แหม่ม ถ้ายก ใบเตยกับต้นตาล ให้ เอาจริงนะจะบอกให้ ชอบเด็กหัวหยองนะ น่ารักดี แล้วจะร้องให้ขี้มูกโป่งทั้งพ่อและแม่ แน่ๆเลย
สวัสดีครับ
มาอ่านความลับครับ ชอบถ่ายภาพกับท่องเที่ยวเหมือนกันครับ แต่ไม่ค่อยชอบปลูกต้นไม้ กับรักเด็กครับ (สงสัยจิตใจหยาบกระด้าง อิอิ)
ขอบคุณครับ
ขอบคุณที่มาอ่านนะ ชอบภาพถ่ายใน blog น้อง ภาพสวยค่ะ
ส่วนเรื่องไม่ค่อยชอบปลูกต้นไม้ กับรักเด็ก นั้นได้ลองปลูกบ้างไหมโดยเฉพาะไม้ดอก หรือไม้ผล วันที่ออกดอก หรือมีผลนั้น ระหว่างนั้นจะมีเรื่องราวนะ เหมือนชีวิตคนเราที่เคยผ่านวัยเด็กมา
สวัสดีครับ พี่สมพร
ชื่อเหมือนกันครับ แต่ผมผู้ชายครับ แวะมาทักทายนะครับ หวังว่าคงมีโอกาสได้เจอกันครับ ให้กลับไปก่อนครับ ขอให้ทำงานให้สนุกนะครับ
ไปเวียดนามมาเป็นไงบ้างครับ ได้ไปเที่ยววัดด้วยไหมครับ ผมเคยไปครั้งแรก ปี 2003 แวะไปที่ Perfume Pagoda เส้นทางก่อนจะไปถึงวัดนะครับ นั่งเรือแจว โหบรรยากาศเนี่ยนะครับ ชนบทที่สุขใจที่สุดเลยครับ
ขอบคุณครับผม
เม้ง ครับ