ใครกำหนดการฟัง
วันนี้ 9 น.เศษ พี่สุเมษ ชักชวนเดินทางร่วม เพื่อเยือนพี่น้องตองเหลือง ยินดีที่พี่ชักชวนได้ร่วมเดินทาง ระยะทางร่วม 50 กิโมเมตร สภาพเส้นทางดีเราใช้เวลาไม่มาก
10 น.เศษ เราแยกไปอีกจุด ส่วนพี่สุเมษไปทักทายคนทำงาน สำหรับเราแวะไปทักทายตาศรี ตาแก้ว ใกล้ ๆ กับจุดที่สนทนามีเครื่องรับวิทยุ เปิดรายการรัฐธรรมนูญ ดำเนินรายการอยู่ สนทนาไปฟังไป ได้ความรู้ดี
ระยะเวลาไม่นามต่อมา สตรีนอกเผ่า ทราบภายหลังว่าข้าราชการ ( ขอสงวนว่าหน่วยงานไหน ) เธอเข้ามาพัฒนาพี่น้องตองเหลือง ไปถามพวกเราที่อยู่นั่นสักคำ เธอวิสาสะไปเปลี่ยนคลื่นที่เราฟังกันอยู่ เป็นรายการที่เธอพึ่งพอใจ สังเกตเธอก็ไม่ได้ตั้งใจฟังอะไรนัก
ปกตินิสัยเราจะต้องถามว่า เธอเป็นใคร เธอรู้หรือไม่ว่าเราฟังอยู่ เธอควรถามเราก่อน ทำแบบนี้ไม่ดี แต่เราต้องให้เกียรติสตรีท่านนี้ ได้แต่จดบันทึกเป็นข้อสังเกตไว้ จังหวะดีพบครูสุเรียน สอบถามจึงรู้สังกัดของสตรีท่านที่มาวิสาสะเปลี่ยนคลื่น
มีการบ้านที่มอบครูสุเรียน เนื่องจากระยะไม่นาน พี่น้องตองเหลือง มีวิทยุเข้ามาในชีวิต จำนวน 14 เครื่อง ขอให้ครูสุเรียน ใช้โอกาสนี้ให้พี่น้องตองเหลืองเรียนรู้ว่า ใครกำหนดการฟังของเขา เสียงผ่านสื่อวิทยุมีบทบาทกับชีวิตเขาและครอบครัวอย่างไร ถ่านที่ใช้วิทยุมาจากไหน ใช้เงินเท่าไหร่ ถ่านใช้แล้วจะจัดการอย่างไร เชื่อว่าครูสุเรียน จะให้ความรู้กับพี่น้องตองเหลืองต่อไป ตกลงแทนที่เราจะโกรธสตรีที่วิสาสะเปลี่ยนคลื่น เรากับได้ข้อคิด และความรู้ เพื่อดำเนินการในส่วนที่เห็นว่าจะเป็นการส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตพี่น้องตองเหลือง.....
ความเห็น (2)
ใครกำหนดการฟัง ผมว่าน่าจะหูนะ ผู้หญิงคนนั้น คงจะหูไม่ดี
สังคมในปัจจุบันนี้ส่วนใหญ่ไม่ได้ฟังกัน เอาใจใส่กันอย่างจริงใจ หูนะมีแต่จริงๆแล้วฟังอย่างไม่สนใจที่จะเข้าใจผู้อื่นมากกว่า จึงมีเหตุการณ์อย่างว่านี้เกิดขึ้น ซึ่งเกิดขึ้นอย่างดาษดื่นด้วย
ยินดีครับ คุณNiran กับการมาร่วมแสดงความคิดเห็น แน่นอน เรื่องของหู วันนั้น หากผมหูไม่ดี ก็คงไม่มีเรื่องมาเล่าแน่แท้
การฟัง การรู้จักฟัง หรือหมายรวมว่า รู้จักรับสื่อก็ได้ ผู้คนปัจจุบันยังขาดความตระหนักกัน จะมาแก้ก็เกือบสาย หรือสายเสียแล้ว
ทุกครั้งที่เข้ามาที่นี่ ไม่ลืม นพ.ชาตรี เจริญศิริ ที่แนะนำให้รู้จัก GotoKnow.org เมื่อเย็นวันนี้ก็ไปพบท่านที่บ้าน เพราะท่านทำเกี่ยวกับเรื่องการจัดการความรู้ที่เรียกว่า KM ครับ
เลยทำให้อดที่จะเขียนที่นี่ไม่ได้ว่า แล้วพวกเราจะจัดการกับหูได้อย่างไร? หรือจะพูดว่า หูกับการเรียนรู้จะดีไหม? ภาษาวิชาการยาก ๆ ชาวบ้านไม่ค่อยเข้าใจ ทุกวันนี้( ไม่น้อย )สนุกรูหู หรือสนุกกับการฟังเรื่องบันเทิง เหมือนไม่ยอมเรียนรู้สิ่งดีงามกัน