ความด้อย ความเด่นกับศักยภาพ

           เมื่อบ่ายวันจันทร์ที่ 12 ก.พ. 50 ฉันไปร่วมประชุม เรื่องการเขียนโครงการขอสนับสนุนร่วมกับที่โรงพยาบาล ร่วมกับหน่วยพัฒนาการเด็กในหัวข้อพัฒนาการเด็กพิเศษ

ด้วยศิลปะ

              ฉันได้พบกับน้องต้นชายหนุ่มตัวแทนผู้พิการที่ใช้วีร์แชร์ ทำงานที่โรงพยาบาลสุรินทร์  ก็คุยกับน้องเรื่อง โครงการที่เขาจะเตรียมขอมาสนับสนุนผู้พิการในจังหวัดสุรินทร์ น้องคุยถึงเรื่องการทำจุลสารการติดต่อกับสมาชิกในจังหวัดสุรินทร์ 

และคุณหมอก็แนะนำเรื่องการไปทัศนะศึกษาของผู้พิการ เพื่อมาปรับหรือสนับสนุนกิจกรรมพัฒนาศักยภาพของผู้พิการต่อไป

    ฉันมีความเห็นว่าน่าจะเริ่มจากกลุ่มผู้พิการที่รวมกลุ่มกันได้จริง

ไม่ต้องมากและเสนอโครงการที่ผู้พิการไปสอนคอมพิวเตอร์

ให้กับเด็กๆในชานเมือง เด็กชนบท  คือ ทำยังไงก็ได้ ให้ เขาเห็นศักยภาพของเรา     เราพิการแต่เรามีความสามารถ และ

เราก็ยังเผื่อแผ่ ความรู้ ความสามารถของเรา ให้เป็นประโยชน์ต่อคนรอบข้าง

   คุยกันอยู่นาน ฉันก็ขอตัวกลับและ

ว่าถ้ามีปัญหาเรื่องการเขียนโครงการก็เมล์หาฉันได้....หรือโทรศัพท์

  บางที ฉันรู้สึกว่า เราต้องช่วยกันแสดงศักยภาพ

ของมนุษย์ให้มากกว่านี้ ทุกคนมีพลัง อยู่ในตัวเอง  ไม่ต้องคิดว่าเราด้อยกว่าคนอื่น ทุกคนก็มีความด้อยและ

ความเด่นอยู่ในตัว   ทำอย่างไรเราจะ

แสดงความเด่นให้เป็นประโยชน์ดูแล

คนรอบข้างของเราให้มาก   ถึงมากที่สุด