เพื่อให้เกิดความเข้าใจอย่างสอดคล้องกัน และต่อเนื่องกัน ผมขอเสนอแนวคิดที่ผมคิดดังๆ ออกมาแลกเปลี่ยนให้พันธมิตรได้เกิดแนวคิด หรือข้อสงสัย เพื่อจะได้กระตุ้นการเรียนรู้กันอย่างต่อเนื่อง
ในระบบการดำรงชีวิตอย่างสอดคล้องกับทรัพยากร และระบบสังคมนั้น จะมีระบบการสร้างและพัฒนาความรู้เพื่อการใช้งานอย่างต่อเนื่อง ทั้งที่เป็นประเภทของรูปแบบการดำรงชีวิต วิถีชีวิต จริต ช่วงชีวิต รายปี รายฤดู รายเดือน รายวัน รายชั่วโมง รายนาที รายกิจกรรม ที่ยังมีความแตกต่างไปตามเงื่อนไขที่แวดล้อมและวัตถุประสงค์ในการทำงาน
ดังนั้นจะเห็นได้ว่า ชุดความรู้แบบธรรมชาติ จะมีหลากหลายมาก ทั้งชนิด ปริมาณ ระดับ และทั้งความใหม่และความล้าสมัย
ดังนั้นการระบบความรู้แบบธรรมชาติ จึงเปรียบเสมือนอีกชีวิตหนึ่งที่เปรียบเสมือนเป็นเงาที่คู่อยู่กับชีวิตของทุกคน
และการจัดการความรู้แบบธรรมชาติ จึงเป็นความจำเป็นของทุกคนที่จะต้องทำให้ทันสมัย ทุกวัน ทุกเวลา เช่นเดียวกับการรับประทานอาหาร อาบน้ำ แต่งตัว ใส่เสื้อผ้า
แต่ไม่ได้หมายความว่า เราจะต้องทำทุกประเด็นพร้อมๆกัน
วิธีการก็เช่นเดียวกับการดำรงชีวิต
เราจะจัดการเฉพาะที่เป็นขีดจำกัดในการทำงาน และการดำรงชีวิตปกติ
ดังนั้น การวิเคราะห์ประเด็นก็คือการใช้อริยสัจ ๔ เพื่อค้นหาประเด็นในการพัฒนา ค้นหาความรู้ เพื่อแก้ไขประเด็นที่เป็นขีดจำกัดในการดำรงชีวิต
การผสมผสานความรู้ใหม่ หรือนำความรู้เดิมมาแก้ไข ก็เป็นไปตามความเหมาะสม กับการดำรงชีวิตที่เป็นจริง
ดังนั้นการจัดการความรู้แบบธรรมชาติ หรือ KMธรรมชาติ จึงเป็นเรื่องที่ทำแล้วประเมินผลได้ทันที ปรับเปลี่ยนได้ทันที แบบวิจัยและพัฒนาเชิงปฏิบัติการ
ที่ทำให้เกิดผลการพัฒนาได้เร็ว ปรับแผนได้เร็ว และมีประสิทธิภาพสูงในการใช้ทรัพยากร งบประมาณ และเวลาในการทำงาน
นักวิจัยทั้งหลายครับเรามาทำงานวิจัยและพัฒนาเพื่อสนับสนุน KMธรรมชาติ เพื่อทั้งชีวิตของตนเอง ภาคีและพันธมิตรวิจัย และสมาชิกทั่วไปในสังคม
เราน่าจะมีชีวิตที่มีความหมายและคุ้มค่ากว่ากันนะครับ
ลองคิดดูนะครับ ทำงานเพื่อสังคมทั้งที รอสิบปีก็ยังไม่สายครับ
ทำงานเพื่อสังคมทั้งที รอสิบปีก็ยังไม่สายครับ
ชอบคำนี้ครับอาจารย์ สมัครเป็นลูกศิษย์อาจารย์ด้วยคนครับ
คุณวันพิชิต
คำนี้ผมได้มาจากชีวิตจริงผมครับ
หลายเรื่องมากเลยครับที่ผมสอนนักศึกษาหรืพูดไว้แล้ว
พบว่า
สังคมจะเริ่มนำมาใช้หลังจากเวลาผ่านไปแล้วประมาณ ๑๐ ปี ครับ
ผมก็ไม่ทราบสาเหตุครับ ว่าทำไม ผมก็อยากรู้เหมือนกัน แต่ไม่รู้จะถามใคร