การใช้สี
ตัวอักษรที่ติดกันเป็นพรืดหรือสีกลืนไปกับพื้นสไลด์ทำให้ผู้ฟังใช้เวลาไปกับการ
พยายามอ่านหรือคาดเดาว่าผู้นำเสนอเขียนว่าอย่างไร โดยมิได้ใส่ใจว่าผู้นำเสนอพูดอะไรตัวอักษรต้องใหญ่ มีสีแตกต่างจากสีพื้นแผ่นสไลด์ (background) แต่ต้องไม่สะท้อนแสงหรือสีจัดจ้านแสบตา เนื่องจากในห้องนำเสนอจะมืดหรือมีไฟสลัว ๆ สีที่ใช้ในการเปรียบเทียบข้อมูลหรือผลการศึกษาต่างกลุ่มกันควรเลือกใช้ให้ต่างกันชัดเจน แต่ควรระวังเรื่องสีเขียวกับสีแดง ซึ่งไม่ควรนำมาเปรียบเทียบกัน เนื่องจากมีผู้คนที่ตาบอดสีจะแยกแยะสีทั้งสองยาก กรณีที่ผู้นำเสนอแสดงเป็นภาพขาวดำ ควรใส่ลวดลายช่วยในการเปรียบเทียบด้วย อาทิเช่น แผนภูมิแท่ง เป็นต้น สำหรับภาษาอังกฤษ ควรใช้อักษรตัวใหญ่(Capital letter) สลับกับตัวเล็ก (small letter) จะช่วยให้อ่านง่ายมากกว่าใช้อักษรตัวใหญ่ทั้งหมด การนำเสนอด้วยตาราง แผนภูมิ รูปภาพ กราฟการใช้รูปภาพ แผนภูมิ ตาราง หรือกราฟต่าง ๆ ช่วยสื่อความหมายได้ดีกว่าจูงใจกว่าตัวอักษร และบางครั้งช่วยประหยัดเนื้อที่ด้วย สิ่งที่ควรคำนึงถึงเสมอคือความเหมาะสมของข้อมูลหรือเนื้อหา รวมถึงกฎกติกาและความถูกต้องตามหลักวิชาการของสาขาวิชานั้น ๆอาทิเช่น กราฟเส้นเหมาะสำหรับการเสนอแนวโน้มของสถานการณ์หรือโรค แผนภูมิแท่งเหมาะกับการเปรียบเทียบกลุ่มต่าง ๆ รูปภาพเหมาะกับการแสดงร่องรอยโรค หรือสิ่งแวดล้อม หรืออุปกรณ์ต่าง ๆ เป็นต้น การใช้หัวเรื่อง หมายเหตุท้ายตาราง สถิติต่างๆและอักษรย่อต้องถูกต้องตามหลักวิชาการด้วยเรียบง่ายการใช้สีสรร รูปแบบสไลด์ที่ตระการตา ประดับประดาด้วยรูปภาพหรือการ์ตูนต่าง ๆ บางทีอาจเป็นผลร้ายมากกว่าดี เนื่องจากสิ่งเหล่านี้อาจจะดึงดูดความสนใจของผู้ฟังออกจากเนื้อหาที่ผู้นำเสนอพยายามจะนำเสนอ อีกประการหนึ่ง งานศิลป์์เหล่านี้มิได้เป็นสิ่งทดแทนเนื้อหาวิชาการที่ผู้นำเสนอต้องการถ่ายทอด
ไม่มีความเห็น