ศาสนากับการสมรส

การแต่งงานในแง่มุมทางศาสนา

การสนับสนุนการสมรสและความสนใจในการสมรสของคริสต์ศาสนานั้นปรากฏอยู่ในทั้งพระคัมภีร์เก่าและพระคัมภีร์ใหม่ของพระคัมภีร์ไบเบิล                ในพระคัมภีร์เก่า  เราจะพบว่าพระผู้เป็นเจ้าคือผู้สร้างสถาบันการสมรสขึ้นให้เหมาะสมกับมนุษย์ชาติว่า “ครั้นแล้วพระผู้เป็นเจ้าก็ตรัสว่า ไม่เป็นการดีเลยที่ผู้ชาย (อาดัม)จะอยู่ตามลำพัง เราจะหาผู้ช่วยที่เหมาะสมแก่เขาให้แก่เขา (เยเนซิน :2,18)  พระคัมภีร์โตราห์ก็มองดูผู้ชายและผู้หญิงในทำนองเดียวกันว่า: ในที่สุด นี่คือกระดูกแห่งกระดูกทั้งหลายของฉัน และเนื้อแห่งเนื้อทั้งหลายของฉัน นางจะถูกเรียกว่าสตรี เพราะว่านางถูกนำมาจากบุรุษเพราะฉะนั้นผู้ชายจึงทิ้งบิดาและมารดาของเขา และออกไปหาภรรยาของเขา และ(ทั้งสองก็กลายเป็นเนื้อเดียวกัน” (เยเนซิส 2,21 ปรากฏอยู่หลายแห่ง)                พระคัมภีร์ของคลิสต์ศาสนาก็มีความสนใจในการสมรสซึ่งถือว่าจะเป็นสิ่งที่ทำลายมิได้เช่นกัน และกล่าวด้วยว่า “สามีควรให้สิทธิเนื่องในการสมรสแก่ภรรยาและในทำนองเดียวกัน ภรรยาก็ควรให้แก่สามี” โดยถือว่านี่เป็นสิทธิเฉพาะของเขาทั้งสองโดยเฉพาะ ไม่รวมของผู้อื่นเพราะ “ภรรยาไม่ควรปกครองเหนือร่างกายของตนเอง แต่ให้ภรรยาปกครอง” (1 คอรินเซียนส์ 7,2-4)                นักบุญพอลได้กล่าวไว้ในสารส์นฉบับแรกที่มีไปถึงชาวคอรินเธียนว่า  “ฉันบอกกล่าวแก่ผู้ที่ยังมิได้แต่งงานและพวกแม่หม้ายว่า พวกเขาควรจะอยู่เป็นโสดเหมือนอย่างฉันจะดีกว่า แต่ถ้าพวกเขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้วก็ควรจะแต่งงานเสีย เพราะการแต่งงานนั้นย่อมดีกว่า ความร้อนรุ่มไปด้วยตัณหา (7-8) และท่านยังกล่าวแก่พวกเขาด้วยว่า”บัดนี้เกี่ยวกับเรื่องที่พวกท่านเขียนมา เป็นการดีถ้าผู้ชายจะไม่แตะต้องผู้หญิง แต่เนื่องจากความเย้ายวน ผู้ชายแต่ละคนจึงควรมีภรรยาของเขาเองและผู้หญิงแต่ละคนก็ควรมีสามีของนางเอง

[ออมรุ่ง]

ขอให้หลับสบาย