การมีความสุข...จากการเป็นผู้ให้


คุณเคยเป็นผู้ให้บ้างหรือเปล่า ???
  • ในวัยเด็กช่วงปิดเทอมคุณแม่จะส่งเรามาอยู่กับคุณตาทวดที่จังหวัดพิษณุโลก   บ้านของคุณตาอยู่หลังวัดใหญ่   ในสมัยนั้นรู้สึกว่าบ้านคุณตาหลังใหญ่ที่สุดเลย    เป็นบ้านไม้ยกใต้ถุนสูง  ลักษณะเป็นบ้านแฝด    มีห้องหับมากมาย  คนแปลกหน้าหลายคนแวะเวียนเข้ามาพัก   ทราบว่าเป็นคนที่เข้ามาเรียนที่พิษณุโลก  และคุณตาทวดให้มาพักอาศัยฟรีตลอดการศึกษา

  • ในตอนนั้นไม่เข้าใจว่าทำไมคุณตาต้องทำแบบนั้น  เพราะเราต้องเสียค่าน้ำ ค่าไฟ  ดูๆไปแล้วท่านก็คงไม่ได้ร่ำรวยอะไร  เราเห็นท่านรับเย็บฟูกที่นอน  เราได้แต่มองดูคนเปลี่ยนหน้าไปเรื่อยๆ  ช่วงที่อยู่ต้องถูกปลุกมาตอนตี 4 กว่าๆเพื่อมาตักบาตร  อากาศก็ช่างหนาวเหลือเกิน  พระภิกษุที่บิณฑบาตรล้วนหยุดทักทายคุณตาคุณยายอย่างเป็นกันเอง....

         

  • ช่วงสายๆท่านก็ให้พี่เลี้ยงพาเราไปถวายเพลพระที่วัดใหญ่   สำหรับเด็กวัยอย่างเราแล้ว  การนั่งนิ่งๆฟังพระเทศน์เป็นเวลานานเป็นเรื่องน่าเบื่อ   แต่เราจำคำสอนของผุ้ใหญ่ว่า เวลานั่งพับเพียบต้องนั่งเก็บปลายเท้าให้เรียบร้อย    ทำให้เราต้องทน  เมื่อไปไหนไม่ได้  ก็เลยนั่งฟัง เอ๊ะ...เริ่มน่าสนใจ  หายเมื่อยไปเลย 

     

  • เวลาผ่านไปจนกระทั่งเราโต  ผู้ใหญ่ทั้งหลายล้วนจากไปหมดแล้ว      เราได้ประสบปัญหารุมเร้าหลายเรื่อง   แต่ปัญหาหลักคือการเงิน  ทำให้ต้องมาเปิดร้านอาหารอยู่หลังวัดใหญ่   ช่วงแรกๆลูกค้ายังไม่ค่อยรู้จัก      และเราก็ไม่เคยต้องทำงานหนักกันขนาดนี้    

 

  • สิ่งที่แปลกใจคือ   มีลูกค้าเข้ามาเรื่อยๆและหลายรายล้วนแนะนำตัวเองว่า เขาคือคนที่เคยอาศัยบ้านคุณตาอยู่  ในวันนี้การแต่งกายดูมีฐานะและพวกเขาเหล่านั้นก็ล้วนแนะนำลูกค้ามาให้กับเราเรื่อยๆ      บางคนก็บอกว่า มากินฟรี! บ้านนี้บ่อยแล้ว  คราวนี้ขอมาอุดหนุนบ้าง  เราได้รับการช่วยเหลือจนแก้ปัญหาเรื่องการเงินเริ่มคลี่คลาย....

 

  • คุณตาทวดคะ   มาวันนี้เริ่มเข้าใจแล้วค่ะ  การเป็นผู้ให้ของคุณตา   ได้ส่งผลมาถึงลูกหลานในวันนี้    ขอสัญญาว่าจะดำเนินรอยตามคุณตาต่อไปค่ะ     ขอมีความสุข...จากการเป็นผู้ให้   หนูจะให้...โดยไม่หวังผลตอบแทนเช่นกันค่ะ  
หมายเลขบันทึก: 77631เขียนเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ 2007 15:26 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:21 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (29)

       การให้ ไม่มีใครเห็นแต่ทำให้ใจเราเป็นสุข เปรียบได้กับการปิดทองหลังพระ  ปิดไปเรื่อย ๆ  วันหนึ่งก็ต้องมีแสงหรือไม่ก็ล้นออกมาหน้าองค์พระ 

จากเพื่อนรัก

  • ใช่...เรานึกถึงพระราชดำรัสของในหลวงเสมอมา  "ปิดทองหลังพระไปเรื่อยๆ สักวันหนึ่งทองก็จะล้นมาหน้าองค์พระเอง"
  • มันเป็นความสุขที่บอกใครไม่ได้  จนกว่าคุณจะได้เป็นผู้ให้เอง...

อ.ลูกหว้าคะ

  • สุขที่สุดของเราคือการให้โดยไม่หวังผลค่ะ...
  • บ่อยครั้งที่งานของพวกเราคือปิดทองหลังพระ...และอยู่ได้อย่างเป็นสุข...เพราะ..เป็นผู้ให้จริงๆค่ะ...
  • ถ้าหวังผลก็มีบ้าง..คือหวังให้เขาคิดเชิงบวก...ไม่คิดติดลบจนทุกข์ใจค่ะ
  • ขอบคุณค่ะ
  • ขอบคุณค่ะ พี่ติ๋ว...นี่หว้ายังอยู่ที่ทำงานเลยค่ะ  วันนี้เปิดเทอมภาคพิเศษวันแรก   นักศึกษาโดดทั้งห้อง  เพราะเขาเคยบอกว่ามารอเรียนแล้วอาจารย์ไม่มาสอนกัน  เขาเลยคิดกันว่าเป็นธรรมเนียมของอาทิตย์แรก   ไม่มาสอน แต่...เบิกค่าสอน....
  • ที่ภาควิชาของหว้าบอกว่า "ให้เรามาตามหน้าที่  เด็กไม่มา เราก็ต้องรอตามหน้าที่ " 
  • ขอบคุณนะคะที่แวะมาให้กำลังใจกัน   ช่วงนี้รู้สึกท้อๆหลายอย่างค่ะ  แต่พอเข้ามา g2k แล้วได้รับกำลังใจจากในนี้ทีไร  หว้าก็มีแรงต่อสู้ ต่อไปค่ะ  หว้าเองขอแค่เขามองเห็นบ้าง  มองเราในแง่บวกบ้าง  มันก็ทำให้เรามีกำลังใจขึ้นค่ะ
มีอที่ให้ย่อมสูงกว่ามือผู้รับเสมอนะคะ ดีใจที่ได้อ่านบทความดีๆ อบอุ่น ช่วยปรับสีข้อความที่เป็นสีน้ำเงินหน่อยนะคะ อ่านไม่ค่อยเห็นค่ะ ขอเป็นกำลังใจ และขอบคุณค่ะ
คุณ boonrung ขอบพระคุณมากนะคะสำหรับการมาเยี่ยนเยือน และให้คำแนะนำ ชอบจังค่ะ"มือที่ให้ย่อมสูงกว่ามือผู้รับเสมอ" หว้าเองก็เรียนรู้ธรรมะจากเรื่องรอบๆตัว นำมาเตือนสติตัวเองค่ะ

การให้โดยไม่หวังผลตอบแทน

เราจะสุขใจอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะคับ

หมูผ่านการให้มาเยอะแล้วคับ

 

ขอบคุณค่ะ...น้องหมู พี่ก็มีความสุขทุกครั้งที่เป็นผู้ให้ค่ะ ถ้าเราคอยคาดหวังแต่จะได้รับผลตอบแทน เราก็จะร้อนรน กลับเป็นทุกข์ซะอีกใช่มั้ยคะ

          ใช่ค่ะ อ.ลูกหว้า "ปิดทองหลังพระไปเรื่อยๆ สักวันหนึ่งทองก็จะล้นมาหน้าองค์พระเอง"

                        “You get what you give”

                             

เพิ่งรู้ว่าพี่หว้าเปิดร้านอาหาร วันที่ 14 หมูไปอุดหนุนดีไหมนี่

ขอบคุณค่ะอาจารย์lioness ที่ให้กำลังใจ เราต้องให้กำลังใจคนที่ทำดี ก่อนที่คนเหล่านั้นจะหมดกำลังใจ จริงมั้ยคะ
น้องหมู..พี่ปิดร้านไปแล้วค่ะ ตามใจคุณพ่อคุณแม่ที่อยากให้เป็นอาจารย์ แต่ก็ไม่แน่หรอกนะคะ อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่ไม่นอน อาจมีอะไรเปลี่ยนแปลงก็ได้

เสียดายจัง

วันแห่งความรักนี่ กะ ว่าจะพาแฟนไปพิดโลกนะนี่

แหม..หวานซะน้องหมูนี่ ระยะทางไม่เป็นอุปสรรคเลยนะน้อง
  • ผู้ให้ย่อมมีพลัง  
  • ผู้ให้ย่อมได้รับการให้   ครับผม
จะพยายามสร้างพลังในการเป็นผู้ให้ต่อไปค่ะ ว่าแต่ตอนนี้อาจารย์พร้อมจะเปิดเผยความลับหรือยังคะ
อาจารย์ลูกหว้าครับ เรื่องนี้ดีจังเลย เป็นบรรยากาศสมัยเด็กๆ ที่น่าประทับใจ เรื่องสั้นๆ แต่เห็นชัดถึงความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ของคุณตาทวด คนสมัยก่อนนี่เขาใจกว้างจริงนะครับ แต่ถึงเป็นสมัยก่อนคนแบบคุณตาทวดอาจารย์ลูกหว้าผมว่าคงมีไม่มาก
  • หนึ่งในความลับของ อ.ลูกหว้า ก็มีห้วงแห่งการเป็นผู้ให้เหมือนกันนะครับ
  • สมัยเด็ก ๆ บ้านผมเป็นบ้านไม้หลังไม่ใหญ่แต่มักจะเป็นที่พักพิงหลับนอนของคนเร่ขายของ  ผมไม่เข้าใจเช่นกันว่า  พวกเขาเป็นใครมาจากไหน และทำไมพ่อถึงใจดีให้คนไม่รู้จักพักนอนในครัวเรือนของตนเอง
  • บันทึกนี้ช่วยให้ผมคิดถึงพ่อ และรักพ่อทบทวีขึ้นอย่างบอกไม่ถูก...
  • ความดี  งดงามเสมอ  (คุณเอก จตุพร บอกกับผมเช่นนั้น)
P  คุณหมอคะ...
  • หว้าคิดว่าสมัยก่อนคุณตาทวดท่านคงกว้างขวางมากเลยค่ะ   ขนาดหว้ามาสร้างบ้านอยู่ที่พิษณุโลก  และไกลจากวัดใหญ่  ก็ยังมีคนรู้จัก  คิดดูนะคะตอนหว้าขึ้นบ้านใหม่  นิมนต์เจ้าอาวาสที่วัดใหญ่มา  ท่านก็มาค่ะ(ตอนแรกคนอื่นๆบอกว่างานเล็กๆอย่างนี้ท่านไม่มาหรอก)
  • นอกจากคุณตาทวดแล้วญาติๆคนอื่นก็มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กันทั้งนั้น     หว้าเลยได้รับการเอื้อเฟื้อจากคนอื่นกลับมาเช่นกัน
  • รู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่เล่าถึงบ้านหลังนั้น  จึงเป็นที่มาให้หว้าพยายามสร้างบ้านของหว้าบางส่วนให้เหมือนกับบ้านของคุณตาทวดค่ะ
P  คุณแผ่นดิน....
  • เราเด็กต่างจังหวัดเหมือนกัน   จำได้ว่าสมัยก่อนบ้านไม้หลังใหญ่จริงๆค่ะ    บริเวณวัดใหญ่เป็นเครือญาติกันหมดเลย     บ้านตรงข้ามกันคุณตาก็มาปลูกไว้        หลังนี้ก็มีคนมาพักเหมือนกัน
  • ชอบจังค่ะ "ความดี  งดงามเสมอ"   สุขใจทุกครั้งที่ได้พูดถึง  รู้สึกภูมิใจที่ได้มีโอกาสอยู่กับคุณตาทวด  เพราะเราได้ซึมซับสิ่งดีๆจากท่านมาด้วย 
  • บันทึกนี้มีแต่ความอบอุ่นค่ะคุณแผ่นดิน  ไม่คิดว่าจะมีคนเข้ามาอ่านด้วยซ้ำ 

ตามเข้ามาสัมผัสความอบอุ่นด้วยคนค่ะ

(คราวนี้ยิ่งอยากรู้จักตัวจริงของเจ้าของบันทึกใหญ่เลยค่ะ)

ปล.อีกนิดนึง  ขออภัยที่ยังไม่มีภาพนะคะ อัพไม่เป็นอ่ะค่ะ    มือใหม่หัดคลิก กำลังพยายามอยู่ค่ะ
ขอบคุณค่ะที่อยากรู้จักตัวจริง ใครๆก็บอกว่าน่าร๊ากกกกกก.....อิอิอิ...
  คนพิดโลกเหมือนกันค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีๆในจิตใจมากเลย ขอบคุณมากนะคะอาจารยืลูกหว้า
อ.ลูกหว้าเป็นสิ่งที่ดี ที่อ.ลูกหว้าได้เจอคะ ตอน นี้ อ.ลูกหว้าตรวจข้อสอบยังคะ
หายไปเลยคะงานยุ้งหรือเปล่าคะ ราณีก็หาย ไป นกก็หายไปเหมือนกัน ฮิฮิ..
  • P  หวัดดีค่ะอ.นก
  • งงๆค่ะว่าใครใส่ชุดแดง 
  • หว้ากับราณีมีอบรมที่มหาลัยเยอะมากเลยค่ะ
  • แล้วหว้ามีงานหลายอย่างมาก
  • ยิ่งตอนนี้ต้องปิดคอร์สด้วย  อิอิ..ข้อสอบยังไม่มีเวลาตรวจเลยค่ะ
  • เขาบอกว่าถ้าเราหายไปนานๆจะขี้เกียจไปเลยค่ะ
  • ยังไงก็ต้องพยายามเข้ามา นานๆครั้งก็ยังดีค่ะ
  • มาพิดโลกเมื่อไหร่  ติดต่อมานะคะ

ผู้ให้ย่อมเป็นที่รักของคนอื่น

และการให้ธรรมเป็นทานนั้นสูงสุด

เจริญพร อ.ลูกหว้า

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท