หอพัก : โศกนาฏกรรมทดลองรักของหนุ่มสาวชาวหอพักจากละครเร่
วันนี้, ท่ามกลางวิถีอันรีบเร่งของงานประจำในสำนักงานและภารกิจการจัดแข่งขันกีฬาเทนนิสในการแข่งขันกีฬานักเรียน นักศึกษาแห่งประเทศไทย ครั้งที่ 28 ผมอดไม่ได้ที่จะพาตัวเองหลีกหลบออกมาพักผ่อนสมองด้วยการมาชม “ละครเร่” ที่ตระเวนเร่มาเล่น ณ โถงชั้นล่างของอาคารราชนครินทร์ แต่กว่าผมและเจ้าก้อง วัฒนพงษ์ คงสืบเสาะ (หัวหน้างานกิจกรรม) จะมาถึงสถานที่แสดงละครเร่ ก็ล่วงเข้าเกือบเที่ยงวันไปแล้ว
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal" align="left">วันนี้ชาวละครเร่จากสาขาการสื่อสารมวลชน (MC) นำละครมาแสดงโชว์ 3 เรื่อง แต่กว่าผมจะมาถึงเรื่องที่ 2 ก็เล่นไปเกือบจบเรื่องแล้ว ซึ่งเรื่องที่ว่านั้น คือ “เลือดสาวคาวสวาท” อันเป็นเรื่องสนุกตื่นเต้น เบาสมองสยองใจ ซึ่งเป็นเรื่องของผีสาวกระหายเลือดชายหนุ่ม จึงจำแลงแฝงตนมาในคราบสาวสวยรวยเสน่ห์ หลอกล่อเย้ายวนชวนให้ผู้ชายหลงรักและสุดท้ายก็ปลิดชีพด้วยการดูดเลือด !</p> <div style="text-align: center">
</div> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">จะว่าไปแล้ว, เรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องไม่หนักหัวสมองนักก็ว่าได้ แต่ผมกลับมองว่าเรื่องนี้ได้สะท้อนให้เห็นแนวคิดเกี่ยวกับความรักที่พยายามสื่อสารให้เห็นว่าคนเราควรต้องมีสติที่จะรัก มิใช่รักอย่างลุ่มหลง รักแบบไม่มีสมอง หรือการตกเป็นทาสรักที่มากด้วยราคะ ซึ่งผีสาวดูดเลือดนั้นจึงเป็นแต่เพียงสัญลักษณ์ของเปลือกนอกที่หุ้มห่อความรักไว้ด้วยมายาของรูป รส กลิ่น เสียง อันจอมปลอม</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"><div style="text-align: center">
</div></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>แต่ละครเร่เรื่องสุดท้ายที่ชื่อ “หอพัก” กลับกลายเป็นเรื่องที่สะกิดใจผมอย่างแรง เพราะเรื่องนี้ได้นำเค้าเรื่องมาจากนาฏกรรมชีวิตจริงของหนุ่มสาวในวัยเรียนที่มีความรักและเรียนรู้ “ชีวิตคู่” ก่อนวัยอันควร โดยมีหอพัก เป็น “รังรัก” (บ้านจำลอง) ซึ่งต่อมาฝ่ายหญิงเกิดตั้งท้อง ส่วนฝ่ายชายก็โบยบินตีจากไปอย่างไม่ใยดี ทิ้งคนรักเผชิญปัญหา (ที่ร่วมกันก่อขึ้น) อย่างเดียวดาย จนท้ายที่สุดไม่สามารถทานทนต่อวิถี "รักชั่วคราว" ได้ จึงตัดสินใจจบชีวิตด้วยการผูกคอตาย ! ทิ้งคนข้างหลังอย่างพ่อและแม่ไว้กับความอับอายและเศร้าโศก <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"><div style="text-align: center">
</div></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">มันเป็นปรากฎการณ์จริงที่เกิดขึ้นในสังคม เป็นปรากฏการณ์จริงของหนุ่มสาวในสังคมยุคทุนนิยม เป็นวิถีรักที่ฉีกแหวกไปจากวิถีวัฒนธรรมเดิมของสังคมที่พร่ำฝากย้ำให้คนหนุ่มสาวรู้รักนวล สงวนกาย.. รวมถึงการตีแผ่ระบบหอพักที่แสวงหาผลประโยชน์เชิงธุรกิจด้วยการเปิดหอพักรวม ไม่แยกเพศชาย – เพศหญิง </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">นี่คือละครเร่ที่มาเยือนในเดือนแห่งความรัก เป็นละครเศร้าที่ตีแผ่ความล่มสลายของศีลธรรมในหมู่คนหนุ่มสาว และความมักได้ของผู้ประกอบธุรกิจหอพัก รวมถึงการสื่อนัยยะสำคัญต่อการวิพากษ์วิถีรักของผู้ชายในสังคมชายเป็นใหญ่ที่เห็นผู้หญิงเป็นเพียง “เครื่องเล่นทางเพศ” </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมเศร้าและสะเทือนใจกับชะตาชีวิตของหญิงสาวผู้นั้น รู้สึกราวกับเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตนเองและเครือญาติ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">จริงอยู่, ภาพชีวิตเช่นนี้หลายคนอาจถือว่าเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ พบเห็นและคุ้นชินกันหมดแล้วในทุก ๆ ซอกมุมของสังคม กระนั้น ผมก็ไม่อาจผ่านเลยเรื่องนี้ไปอย่างเฉยเมย -</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><div style="text-align: center">
</div> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>หลังละครเร่ปิดฉากลงในมิติโศกนาฏกรรมของหญิงสาวในวัยแรกสาว ผมและคุณวัฒนพงษ์ ได้แลกเปลี่ยนกับอาจารย์ผู้ควบคุมการแสดง พร้อมขอความอนุเคราะห์นำละครเร่เรื่องนี้ไปขยายผลต่อมวลนิสิต รวมถึงการนำไปเร่แสดงต่อชุมชนภายนอกโดยเน้นกลุ่มคนดูที่กำลังอยู่ในวัยรุ่น วัยรัก </p><div style="text-align: center">
</div><p></p><p>นี่คือละครรักอันเศร้าโศกที่มาเยือนผมและชาว มมส ในเดือนแห่งความรัก มาเพื่อบอกให้เราได้ตระหนักถึงวิถีแห่งรักและความชาญฉลาดที่จะเรียนรู้ความรักอย่างถูกต้อง</p><p></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>
ความเห็น (23)
ผมไม่เคยชมละครเร่แบบนี้เลย การแสดงคงต้องใช้ความสามารถสูง ต้องมีการทำงานเป็นทีม การเตรียมตัว ตลอดจนเนื้อหา สาระที่จะนำเสนอ...
น่าสนใจดีครับ ผมเคยชมแต่ละครเวทีที่เชียงใหม่บ่อยๆ ก็คล้ายกันนะครับ
แต่แบบสดๆ ดูน่าสนใจอีกแบบหนึ่ง
- สวัสดีครับคุณเอก จตุพร
- ละครเร่เป็นการแสดงที่ต้องใช้ความสามารถสูง โดยเฉพาะพลังเสียง เป็นการใช้เสียงสด ๆ โดยปราศจากไมโครโฟน
- ผมกำลังคิดโปรเจคให้นิสิตทำละครเร่เรื่อง "คำของพ่อ" โดยนำพระบรมราโชวาทของในหลวงมาเล่นเป็นละครเร่ หรือมไกละครเวที มุ่งเน้นเรื่องคุณธรรมและความพอเพียง
- ตอนนี้ได้กำชับเจ้าหน้าที่ในการประสานนิสิตแล้ว
- ผมอยากใช้ละครเหล่านี้เป็นกระบอกเสียงรณรงค์เรื่องต่าง ๆ ในมหาวิทยาลัย รวมถึงการขับเคลื่อนไปสู่สังคมภายนอก และถ้าไม่พลิกผันอันใด 13 ก.พ.นี้ ก็น่าจะขับเคลื่อนได้บ้างแล้ว
- ผมเชื่อว่าละครเหล่านี้จะเข้าถึงได้ง่ายและเกิดประโยชน์มากกว่าการทำป้ายประชาสัมพันธ์ขนาดใหญ่ ลงทุนสูง ๆ แต่ไม่สามารถสร้างกระแสได้เลย ไม่นานก็ตายด้านไปกับดินฟ้าอากาศ
...."ผมกำลังคิดโปรเจคให้นิสิตทำละครเร่เรื่อง คำของพ่อ โดยนำพระบรมราโชวาทของในหลวงมาเล่นเป็นละครเร่ หรือละครเวที มุ่งเน้นเรื่องคุณธรรมและความพอเพียง"....
โดย แผ่นดิน ลิงค์ที่อยู่ถาวร
สร้าง: ศ. 09 ก.พ. 2550 @ 22:30 แก้ไข: ศ. 09 ก.พ. 2550 @ 22:38
ผมมีความสุขที่ได้รับรู้เรื่องนี้
ขออภัยครับ...ผมกดโพสเร็วไป
......
ผมมองว่าสื่อละครแบบนี้น่าสนใจ ในการช่วยสื่อสารแนวคิดออกไป อย่างสนุกสนาน
หากนำออกไปชุมชนเด็กๆคงชอบ และหากเป็นภาษาถิ่น ผู้ใหญ่ก็คงสนุกสนาน พร้อมซึมซับสิ่งดีๆ ที่เราตั้งใจนำเสนอ
ผมขอสนับสนุนแนวคิดนี้ของคุณแผ่นดิน ให้กำลังใจเต็มที่ครับ
- คุณ
เอก จตุพร - ขอบคุณมุมคิดและทัศนะเสนอแนะที่มีประโยชน์ต่อผมอย่างมากนะครับ
- บางเรื่องที่ผมได้ชมมาก่อนหน้านี้มีการนำภาษาถิ่นมาประยุกต์ใช้ได้อย่างกลมกลืนและสวยงาม
- เรื่องนี้ก็เช่นกัน, บางห้วงมีการปล่อยมุกตลกเป็นภาษาอีสาน เรียกเสียงเฮฮาขำ ๆ ได้กึกก้อง แต่พอถึงจุดวิกฤต..เงียบและเงียบมาก..เพราะเชื่อว่าห้วงเวลานั้นทุกคนกำลังสะเทือนใจกับภาพชีวิตที่ตัวละครกำลังเผชิญ
- ที่ มมส หนังสั้นก็ขึ้นชื่อมากนะครับคุณเอก..กวาดรางวัลระดับชาติและนานาชาติมาเยอะมาก ผมก็นำมาเป็นสื่อในการพัฒนานิสิตด้วยเช่นกัน
- และเป็นคนแรกที่นำหนังสั้นเกี่ยวกับการออกค่ายมาฉายในวัน "ขอบคุณนักกิจกรรม" ซึ่งนิสิตชื่นชอบและชื่นชมเป็นอย่างมาก
- ...ขอบคุณในไมตรีจิตที่มีอย่างสม่ำเสมอ และขอบคุณในมุมชีวิตที่เติมเต็มความคิดได้อย่างสมบูรณ์
1. วันก่อนที่กาฬสินธุ์มีจัดบรรยายพิเศษเรื่องเพศศึกษา โดย พ.อ. นพ.พงษ์ศักดิ์ ตั้งคณา นักพูดระดับชาติ นักเรียนนักศึกษาในเขตตัวเมืองกาฬสินธุ์สนใจกันมาก นั่งฟังตลอด 3 ชั่วโมง (ติดตามจากภาพข่าวรายการข่าวท้องถิ่น)
2. ละครเร่ เป็นรูปแบบที่น่าสนใจครับ ทางเทศบาลกาฬสินธุ์เริ่มขับเคลื่อนตั้งแต่ต้นเดือน ก.พ. แล้วการขับเคลื่อน 13 ก.พ. จะช้าไปหรือไม่ครับ
- สวัสดีครับคุณบอน
- อันที่จริงที่ มมส ก็ขับเคลื่อนมานานมากแล้วครับ ภายใต้ชมรม "สื่อสร้างสรรค์" รวมถึงในสาขาวิชาที่เกี่ยวข้อง
- แต่สำหรับแนวคิดที่จะนำเข้ามาเป็นเครื่องมือของกองกิจฯ ก็เริ่มต้นตอนนี้, ตอนที่ผมกำลังดูแลนี่เอง
- เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ...คุณบอน
- และอย่าลืมละครเวทีของสื่อสารมวลชนนะครับ 21 - 23 นี้
- จะ ซื้อบัตรไว้รอ
- หา...21-23 ก็มีด้วยหรือครับ
- ไม่แน่ใจจะแวะไปได้ไหม
- แต่เชียร์เต็มที่ครับ ทั้งการนำมาเป็นเครื่องมือของกองกิจฯ และเรื่องละครเวทีครับ
- คุณบอนครับ...ละครที่จะเล่นนั้นเป็นละครประเพณีของชาวสื่อสารมวลชน รู้สึกจะเป็นเรื่องหน้ากาก นะครับ
- ถ้าว่างก็เชิญครับ...นะครับ
- สวัสดีครับอาจารย์
- เป็นกิจกรรมที่สร้างสรรค์ โดยเฉพาะการเป็นกระบอกเสียงในการสะท้อนภาพชีวิตและสังคมได้เป็นอย่างดี ซึ่งช่วยให้นิสิตได้ฝึกกระบวนการทำงานเป็นคณะ และฝึกกระบวนการคิดอย่างมีระบบ
- ฉากกั้นด้านหลังเป็นเหมือนฉากหลังเวทีนั่นเอง เพราะเล่นในลานโล่ง...ไม่ได้มีไว้สำหรับเก็บตังค์ หรอกนะครับ..
ดีจัง ชอบมากค่ะ ดีใจค่ะที่จะมีอีกในวันที่ 13 กพ รอดูนะคะ
- ถ้าเจรจาเรื่องการบันทึกวีดีโอได้ ผมจะส่งไปให้อาจารย์อัมพร นะครับ เผื่อจะใช้เป็นสื่อเติมเต็มในการเสริมสร้างและพัฒนานิสิตได้บ้าง
- ละครเร่ ต้องทำงานกันเป็นทีม ใช้พลังเสียงเยอะ และต้องโดดเด่นด้วยเนื้อหาและทักษะการแสดง จึงจะสามารถดึงดูดความสนใจผู้ชมได้
- แน่นอนครับ...เมื่อได้พบเจอกันแบบตัวเป็น ๆ คงได้ขอรับคำแนะนำอีกเยอะแยะจากอาจารย์อย่างแน่นอน
- กลับมาสารคามหรือยังครับเจ้หนิง
- วันที่ 13 ก.พ. นี้ผมกะจะนำละครเร่เหล่านี้ไปแสดงในถนนเด็กเดิน ณ มรภ. ราชภัฏมหาสารคาม
- และจะขยายผลสืบไปในวิถีกิจกรรม
คุณแผ่นดิน
คุณทำให้ฉันเศร้ามากเลยนะ คุณรู้ตัวหรือเปล่า ซึ่งมันเป็นความเศร้าที่เกิดขึ้นในเดือนแห่งความรัก
แต่ความจริง ก็คือ ความจริง เราหนีมันไม่พ้น
อย่างไรก็ตามก็เห็นด้วยนะคะ ที่เรื่องราวบางสิ่งบางอย่าง หรือแนวคิดที่คุณแผ่นดินจะนำเสนอออกสู่ชุมชน จะเป็นเรื่องราวที่ช่วยเตือนสติวัยรุ่นสมัยใหม่ ในการ ครองตน หวังให้แนวคิดนี้ ได้สะกิดใจวัยรุ่น ให้ครุ่นคิดสักนิดก่อนทำอะไรลงไปนะคะ
- สวัสดีครับคุณกาเหว่า
- ต้องขออภัยอย่างสูงครับที่นำเรื่องเศร้า ๆ มาเยือนในเดือนแห่งความรัก..แต่ก็หวังว่าเรื่องนี้จะช่วยให้คนมีความรักเรียนรูที่จะรักในวิถีที่งดงามและถูกต้อง
- ขอบคุณมากครับ...และจะไถ่โทษในโอกาสต่อไปนะครับ...
อัจฉรา เชาวะสณิช
- ดิฉันดีใจที่อย่างน้อยได้เห็นเด็กๆในยุคใหม่รู้จักคิดเอง...ว่าอะไรถูก....อะไรควร...อย่างน้อยๆก็เป็นเด็กใน มมส....น่าภาคภูมิใจค่ะ
- ขอบคุณอาจารย์อัจฉรา..ที่แวะมาเยี่ยมเช่นกันครับ ... เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นและพบเห็นอยู่ทุกสังคม และเข้าใจว่าเป็นเรื่องธรรมชาติที่เกิดขึ้นได้ แต่ผมว่าเราก็น่าจะสะกิดเตือนไว้บ้าง ส่วนเขาจะเลือกเช่นไรนั้น เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
- สวัสดีครับ
อาจารย์ กฤษณา - ผมยังขำ (ยิ้มไม่หายเลยนะครับกับความลับของอาจารย์)
- เป็นความลับที่นำมาสู่ที่สาธารณะอย่างน่ารัก น่าเอ็นดู .... และไม่แปลกใจเลยว่าทำไมอาจารย์มีบันทึกที่เกี่ยวกับเรื่อง "ตลก" โดยตรง
- ผมเองก็ไม่แน่ใจนะครับว่า บางทีเด็กอาจคิดได้ พูดได้ แต่ก็เลือกที่จะปฏิบัติสวนทางกับสิ่งที่คิดและที่พูด ..แต่สังคมก็ต้องไม่สิ้นหวังที่จะสร้างวิถีทางอันดีให้เกิดขึ้นในสังคมของเรา
- ขอบคุณครับ
คงไม่นานงานละครเร่คงเป็นที่น่าสนใจแก่ชาวมหาสารคามไม่น้อยนะครับ...อยากให้สื่อได้รับรู้สิ่งที่เด็กๆเขาสร้างกันบ้างจัง..ส่งแรงใจช่วยนะครับ
- เป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยครับ..ที่แวะมาทักทาย
- ยังไงก็อย่าลืมสร้างเวทีให้นิสิตได้มีพื้นที่ชีวิตให้มากขึ้นนะครับ