ดาบเชียร ชาวยางคำ เป็นสมาชิกอีกคนของเราที่ ขยันขันแข็ง ไม่ลังเลใจ ที่จะทดลองเรื่องต่าง ๆ ที่เรียนรู้มา
ดาบเชียรมีมุขให้เพื่อได้หัวเราะเสมอเวลาประชุมกัน
เพื่อน ๆ ก็เอ็นดูดาบเชียรทั้งในความมีอารมณ์ขันและอายุน้อยกว่าเพื่อน
ดิฉันก็เคยโดน ครั้งที่เราเตรียมตัวจะไปดูงานปลูกถั่วพร้าที่ ยโสธร ดิฉันก็คาดหวัง อยากเห็นชาวบ้านได้มีการเตรียมการ มีการวางแผนการเดินทาง เรื่องอาหาร แล้วมาเล่าให้ดิฉันฟัง รวมทั้งอยากเห็นชาวบ้านกระตือรือร้นสนในเรื่องการปลูก ที่จะให้ผลทั้งคุณภาพดินและเป็นรายได้เสริม
ดิฉันก็ไปประชุมตามนัดหมายที่บ้านของดาบเชียรนั่นแหละ
เปิดประชุม ต่างๆ เรียบร้อยแล้ว อารัมภบทแล้ว ดิฉันก็เข้าเรื่อง
เป็นยังไง เราจะไปยโสธร เราจะทำยังไง ไปยังไง
ทุกคนเงียบ........พักหนึ่งดาบเชียรก็โพล่งออกมา
เราก็คงนั่งรถบัสกันไปนะสิ พี่ตุ๊ เราเดินไปคงไม่ถึงละมั้ง
เอี๊ยดเลย ดิฉัน
ดาบเชียรและเพื่อน ๆ
ช่วงที่ทำโครงการที่นครพนมใหม่ ๆ ดิฉันยังไฟแรง คิดว่า การอ่านออกเขียนได้เป็นเรื่องสำคัญ ที่ชาวบ้านต้องได้ใช้ทักษะพวกนี้ อ่านข้อมูล เขียนบันทึกต่าง ๆ ก็เลยพยายามที่จะสอนภาษาไทยให้ชาวบ้าน โดยอาศัย การชี้ชาร์ทแบบ silent way
กะว่า ถ้าได้เรียนต่อเนื่อง วันเว้นวัน ประมาณเดือนหนึ่ง ชาวบ้านน่าจะพออ่านได้ ก็ทดลองทำอยู่สองอาทิตย์ แล้วก็ทำไม่ไหว ทั้งตัวเองและฝ่ายชาวบ้าน ที่เขาติดภาระของเขาเหมือนกัน จะมานั่งอ่าน นั่งเขียน แล้วกลับไปบ้านก็ไม่อาจจัดเวลาทบทวนได้ ก็เลยหายเงียบกันไปทั้งครู และลูกศิษย์ ช่วงที่สอนดัชนี ภรรยาของดาบเชียรขอเก็บชาร์ทไว้ที่บ้านของเธอ เธอเอาติดไว้ข้างฝา
ดาบเชียรและเพื่อน ๆ
ดัชนีกลับมาเล่าให้ฟังว่า ตอนกลางคืน หลังกินข้าวเย็น ดาบเชียรมาช่วยทบทวนการบ้านให้ดัชนีทุกวันที่มีการเรียน
ดาบเชียรก็จะชี้ตัวอักษร ผสมกับสระ ให้ดัชนีอ่าน ชี้ไป อ่านไป ชี้ไป อ่านไป ดัชนีอ่านได้ พออ่านเพลิน ๆ
ดาบเชียร ก็ชี้อักษร ห แล้วชี้ไปที่สระ อี คนอ่านก็อ่านไปเรื่อย จนออกเสียงเสร็จแล้วจึงรู้สึกตัว ฮ่วย......
ชี้ ๆ ไปอีก กำลังเพลิน ก็ชี้ อักษร ห แล้วชี้ไปที่สระ อำ...........
สองผัวเมียพากันหัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง....
เก่ง เก่ง นักเรียนคนนี้...... ผัวชมเมีย
ชาร์ท silent way ของเล่นชิ้นใหม่ของดาบเชียร