วันนี้มีโอกาสอันดีที่พี่ฝ่ายเวชปฏิบัติครอบครัวและชุมชนชวนไปออกหมู่บ้านกัน อันเนื่องมาจากว่าครั้งหนึ่งเคยเปรยกับพี่ๆว่าเป็นเภสัชไม่ค่อยได้ออกไปดูชุมชนเลยนอกจากงานคุ้มครองผู้บริโภคที่ต้องออกตรวจร้านในหมู่บ้านบ้าง แต่ไม่ค่อยจะได้ออกร่วมกันกับทีมงานที่เป็นสหสาขาวิชาชีพมากนัก วันนี้พี่ๆใจดีโทรมาบอกไว้แต่เช้า สายๆหน่อยก็ออกไปกัน วันนี้ไปบ้านงิ้วงาม ต.จังหาร เป็นเขตรับผิดชอบของรพ.จังหารเองค่ะ วันนี้มาตรวจคัดกรองให้กับผู้พิการ 3 คน มีการวัดความดัน วัดรอบเอว และเจาะเบาหวาน เห็นพี่เค้ายังใช้Lancet แบบเดิมอยู่เลยเป็นเราคงกลัวเจ็บ แอบถามพี่เค้าอยู่เหมือนกันว่าเค้ามีแบบไม่เจ็บแล้วเรายังใช้แบบนี้อีกเหรอ ได้รับคำตอบเศร้าๆว่า คนซื้อไม่ได้ใช้ คนใช้ไม่ได้ซื้อ เอ ทำไงดี
นอกจากออกตรวจคัดกรองแล้วพี่ที่ทำงานแพทย์แผนไทยก็ออกสำรวจหมอพื้นบ้านด้วยเพื่อจะได้รวบรวมหมอทั้งหลายให้มีกลุ่มชมรม จะได้ถ่ายทอดภูมิปัญญาพื้นบ้านเราไม่ให้สูญหาย
ช่วงที่เราออกช่วงนี้ในหมู่บ้านเขากำลังจะมีงานบุญกันมีการห่อข้าวต้มที่เรียกว่า ข้าวต้มแดก คำว่าแดกนี้ไม่ใช่คำไม่สุภาพนะคะ ถามดูแล้วคำว่าแดกนี้หมายถึง การใส่รวมๆกัน ข้าวต้มนี้จะทำโดยการเอาข้าวเหนียวอาจจะตำหรือบดเอามาผสมกับกล้วยน้ำตาลมะพร้าวคลุกให้เข้ากันจะคล้ายกับข้าวสำหรับป้อนเด็กเล็กๆห่อใส่ใบตองแล้วก็นึ่ง อร่อยมาก
การออกหมู่บ้านทำให้เราได้รับความคิดเห็นจากคนในนั้นด้วย ตัวอย่างเช่น น้าอสมคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่า ทำไมไปรพ.แล้วเจ้าหน้าที่เขายังให้จ่ายเงินเต็ม เขาทำงานเป็นอาสาสมัครให้น่าจะทำอะไรที่เป็นกำลังใจกับเขาบ้าง นี่สิต้องกลับมามองรพ.ของเราว่าเราพลาดขั้นตอนไหนทำไมจึงมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น เราเองอาจจำเหตุการณ์นั้นไม่ไต้แต่เขาจำได้ตลอดเวลาบั่นทอนกำลังใจกันเหลือเกิน ยังมีอีกหลายอย่างจากปากชาวบ้าน ที่เราเองจะไม่ได้ยินเลยเมื่อเราทำการวัดความพึงพอใจที่รพ. น่าคิดไหมล่ะ
พึ่งได้เข้ามาอ่านดู เห็นพี่เจี๊ยบมีบันทึกเพิ่มอีกแล้ว เล่าเรื่อง บรรยายได้ดีครับ ขอเป็นกำลังใจให้เขียนบันทึกดีๆ มาแลกเปลี่ยนต่อไปนะครับ
สวัสดีคะ
แวะเข้ามาทักทายคะ วางๆ แวะเข้ามาเขียนบันทึกอีกนะคะ :)