จากวันนั้น...สู่วันนี้

              เมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน 2549 "ค่ายพุทธบุตรเพื่อชีวิตใหม่ครั้งที่ 1" ได้จัดขึ้นมา เวลา 3 วันที่ได้สงบจิตใจตัวเอง หลบหนีจากโลกที่วุ่นวายก็ได้เริ่มต้นขึ้น ที่นั่น ณ วัดสันติวัน

              เมื่อเดินทางถึงวัดสันติวันบรรยากาศที่ร่มรื่น เงียบสงบทำให้เวลาเหมือนหยุดนิ่งไปเลยทีเดียว พวกเราได้ร่าวมกันฟังธรรมและสนทนาธรรม และมีกิจกรรมอีกมากมายที่ได้พัฒนาจิตใจไปพร้อมๆกับความสนุกสนานและน่าสนใจ ทำให้รู้ได้เลยว่าธรรมะไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิด

              กิจกรรมหลายๆอย่างได้สอนให้เราระลึกถึงคุณบิดา-มารดา ให้รู้จักสามัคคีกัน เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เพื่อนมนุษย์ และทำให้เราได้รู้ว่าสังขารเป็นสิ่งไม่เที่ยง

             สำหรับผู้เขียนเองคิดว่าการไปค่ายครั้งนี้รู้สึกเหมือนเราได้เข้าไปอยู่ในโลกอีกโลกหนึ่ง จากความเครียดที่พบอยู่ในทุกวันๆ เพื่อไปสงบจิตใจ รวบรวมสมาธิ ถึงแม้ว่าเราอาจไม่ได้นั่งสมาธิหรือว่าสวดมนต์เป็นประจำทุกวันเหมือนตอนที่เราอยู่ที่ค่ายแต่ว่าการที่ได้เข้าไปสัมผัสสิ่งแวดล้อมที่ดีๆเช่นนั้น ก็คงเพียงพอสำหรับบางคน (เช่นเรา) ที่จะสร้างสภาวะจิตใตให้พร้อมที่จะเผชิญกับโลกต่อไปที่รอเราอยู่

             แล้วเพื่อนๆล่ะคะได้อะไรจากการไปค่ายครั้งนี้บ้าง มีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้างไหม หรืออาจเล่าประสบการณ์ดีๆที่เจอมาก็ร่วมกันแสดงความคิดเห็นได้เลยนะคะ เพื่อที่จะเป็นประโยชน์สำหรับทุกคนๆ