Blog Tag : 5 เรื่องส่วนตัวที่อยากเล่าให้อาจารย์ครับ
หลังจากที่ผมได้รับเกียรติจากท่านอาจารย์มาโนช และพี่ดอกแก้ว วันนี้ก็ขอมาเล่าเรื่องตนเองบ้างครับ
1. ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบอาบน้ำมากครับ ตอนเด็กผมจำได้ว่าทุกครั้งที่อาบน้ำแม่จะเป็นคนอาบให้ ถูสบู่ให้ ผมจะยืนแก้ผ้าเอามือลูบๆเฉยๆ แม่อาบน้ำให้ผมจนถึงป.5 เลยครับ(คงเพราะถ้าไม่อาบให้ลูกคงจะไม่อาบเอง) และจำได้ว่าตอนเด็กในฤดูหนาวอาจจะเคยไม่อาบน้ำนานติดกันถึงสองสัปดาห์ครับ.......แต่ทุกวันนี้อาบทุกวันครับ(เพราะว่าเป็หมอแล้ว+แม่คนที่สองบังคับ!!!!ครับ) อิ อิ....
2. ผมเป็นคนที่ขี้อายมากครับ เป็นตั้งแต่เด็ก แต่เฉพาะต่อหน้าคนที่ไม่คุ้นนะครับ เป็นเพราะว่าแต่ก่อนไม่มั่นใจเรื่องฟันที่ซ้อนกันของตนเอง แต่บ้า ยอนิดหน่อยครับ ถ้ายอขึ้นอาจจะลืมอายครับ จำได้ว่าผมเคยออกไปร้องเพลงต่อหน้าเพื่อนทั้งโรงเรียนตอนประถม แต่ว่าผมหลับตาร้องเอานะครับ...... เรื่องขี้อายของผมติดมาจนผมจบทำงานปีที่2 เช่น ตอนที่ผมไปประชุมHAที่โรงแรมแห่งหนึ่งในกรุงเทพ ตอนเช้าเขามีอาหารเลี้ยงผมก็ไม่กล้าลงมาทาน อดไว้กินเบรกตอนพัก10 โมง เพียงเพราะว่าขี้อายครับ วันสุดท้ายผมถึงทำใจกล้าๆมากินตอนเช้า........ตอนนี้อายลดลงมากแล้วครับ แต่บางครั้งก็มีอยู่..
3. ผมเคยเป็นคนที่ติด Chat มากๆครับ ตอนที่ผมเรียนแพทย์ปี2-3 ตอนนั้นมีร้าน Internet cafe รอบๆมหาวิทยาลัย หลังเลิกเรียนผมก็จะมานั้งเล่น แชทโปรแกรม เพิช.. บางทีเล่นจนเช้า โดดเรียนก็มีครับ ตอนนั้นเป็นอะไรที่เพ้อฝันและมีความสุขมากๆครับ(ตามความคิดผมตอนนั้น) สิ่งที่ดีคือ 1.ทำให้ผมได้รู้จักผู้คนมากมายครับ(ทั่วไทย) 2. ทำให้ผมได้พิมดีดคล่องขึ้นมากๆครับ 3. ทำให้ผมได้เรียนรู้ผู้คน ได้สื่อสารมากขึ้น 4. ผมอายลดลงมากๆครับ หลังจากติดอยู่3-4 เดือนก็เลิกครับ เพราะว่า เรียนหนักขึ้น เรียนรู้ว่าโลกไซเบอร์ตอนนั้นมัน Fake ซะส่วนใหญ่ครับ
4. ชีวิต 2 ขั้ว ตั้งแต่เล็กจนถึงปี2 ของการเรียนแพทย์ ผมเป็นเด็กดีมากครับ ธรรมะธัมโม ถือศีล 5 เคร่งครัด ไม่เคยเที่ยวเตร็ดแตร่ แต่ว่าพอปลายปีที่2 ผมก็เริ่มรู้จัก ชีวิตกลางคืน แสง สี เสียง และสุราเมรัยครับ และก็เรียนๆ เที่ยวๆอยู่จนถึงปลายปี 3 ก็หยุดเที่ยวครับ เพราะเหตุผลสำคัญคือขี่มอไซด์ ชนฟุตบาทตอนกลับหอช่วงกลางคืนครับ ไม่สลบ แต่ซึมๆ แต่เพื่อน นศพ..อีกคนสลบแต่ก็ปลอดภัยครับ และปัจจัยอื่นๆ หรืออาจเพราะเสียงภายในผมเองก้ได้ครับที่บอกว่า " สุพัฒน์ นายพอแล้ว " ..........ครับ จากว่าที่ประธานชมรมพุทธปี2--->เป็นกลุ่มที่เที่ยวดื่ม.... ทุกวันนี้ไม่มีแล้วนะครับ.....
5. ข้อสุดท้าย ผมเป็นมนุษย์ที่กินอาหารได้เกือบทุกๆอย่างครับ เพราะว่าผมเป็นเด็กบ้านนอก ตอนเด็กเคยขุดหนู ขุดปู งู ไล่ยิงกะปอม ไล่ตีตั๊กแตน เคยกินแกงเนื้อสนัขหรือเนื้อแมวที่ผู้ใหญ่ทำ อีกอย่างที่สำคัญคือการสามารถกินเนื้อที่ดิบๆได้ครับ เพราะว่าสมัยเด็กที่บ้านนอกเวลามีงานบุญอะไร เขาจะมีการล้มวัว หมู หรือควายครับ ผมชอบดูครับ และไปยืนไกล้ๆ ตอนนั้นเห็นผู้ใหญ่เขากินกันสดๆก็ขอทานบ้าง ต่อจากนั้นมาก็อืม.....ทานมาเรื่อยๆครับ ตอนนี้ก็มีบ้างครับ แต่ว่าต้องทานยาฆ่าพยาธิทุก 6 Month ว่าจะหยุดเพราะกลัวเหมือนกัน แต่ทว่าพ่อครัวประจำบ้าน(พ่อตา)เป็นคนเมือง(คนเชียงใหม่)ชอบทานเหมือนกัน ท่านก็จะมีเมนูนี้ให้เดือนละ1-2 ครั้งครับ
ส่วนหนูนั้นเป็นสัตว์ที่ผมกลัวมากที่สุดครับตอนนี้ กลัวจริงๆ...
ครับ อาจารย์ครับเล่าให้ฟังแล้วนะครับ.....
ผมขอ tag ต่อนะครับ
1. อาจารย์เม็กดำ1 ครับ
2. พี่หมอ อนิศราครับ
3. พี่ยอดดอยครับ
4. อาจารย์หมอชัยวงศ์ ชวนะรักษ์
5. พี่หมอจิ้น รพ วารินชำราบ ครับ
ขออนุญาต ทุกท่านที่ tag ด้วยนะครับ
ความเห็น (8)
มา Confirm ความลับทุกอย่าง เป็นเขาจริงๆ
............
น้อง kmsabai ครับ
Blog tag น้องเขียนชื่อผู้ที่ taged ทุกคนลงในป้ายคำหลักด้วยครับ ...ดูตัวอย่างของความลับ บันทึกอื่นๆ
และอย่าลืม เขียนคำถาม ไปยังผู้ที่น้อง taged ด้วยนะครับ เพื่อท่านเหล่านั้นทราบครับผม
มาเขียนความลับเอาตอน เกือบตีสาม แล้วพักผ่อนกันอย่างไรเล่าครับ...
ดูแลสุขภาพนะครับ
วันนี้คิดว่าอาจจะเจอกันครับ...!!!
ผมทำธุระเสร็จที่เชียงใหม่ คิดว่าจะกลับปายในทันทีครับ
ผมอยากคุยเรื่อง ยูนิเซฟและงานเด็กที่ผมเกริ่นๆไว้
อืม ข้อ 2, 3, 4 คล้ายๆ ผมแฮะแต่ดูจะ severe กว่าผมหน่อย หุหุ
คุณหมอเป็นคนที่ไหนเหรอครับ ทำไมกินเก่งจัง ผมเคยกินหลู้ได้อยู่ช่วงหนึ่ง แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้วครับ บางครั้งแค่เกาเหลาเครื่องในก็พะอืดพะอม
ติดดินอย่างนี้ก็อยู่ปายแฮปปี้เลยสิครับ ดูท่าคงไม่ไปไหนแล้วใช่ไหมครับ
อาจารย์มาโนชครับ
ผมเป็นคนจังหวัดสุรินทร์ครับ แต่ว่ามาเรียนที่เชียงใหม่ครับ
ครับอยู่ที่ปาย ที่แม่ฮ่องสอนก็มีความสุขสงบดีมากๆๆครับ ไม่เคยคิดอยากเข้าเมืองเลยครับ
เรื่องความกินเก่งของผมมีอีกมากครับ เพราะว่ากินเก่งตอนนี้หลังจบมา นน ขึ้น 10 กิโลเลยครับ
อาจารย์ครับผมก็อยากได้ลายเซ็นกับหนังสืออาจารย์มากๆๆ นะครับ ผมและเพื่อๆในกลุ่มเคยซื้อหนังสืออาจารย์ ตอนนีร้ผมไม่รู้ทำหายไปที่ไหน ปีที่แล้วตอนไปที่จุฬาผมว่าจะซื้อแต่ก๋ไม่ได้ซื้อเพราะว่าคิดว่าอาจจะหาเจอครับ
แต่ว่าเดี๋ยวผมจะซื้อและส่งมาให้อาจารย์เซ็นชื่อนะครับ
พี่หมออนิศรา
ก็เขียนเป็นอีกบันทุกเลยก็ได้ครับ จะคอยติดตามครับผม...........
1.เป็นคนกัดไม่ปล่อย ทำงานจะค่อย ๆ ทำทีละนิดแต่รักที่จะทำนาน ๆ
2. รักงานเวชปฏิบัติครอบครัวและงานปฐมภูมิมาก
ไม่ชอบงานผู้บริหารเป็นที่สุด เพราะไม่ได้ทำงานดูแลคนไข้เลยลาออกจาก ผอ. รพ.ทุกปี ตอนนี้ไม่ได้เป็นแล้วดูแลคนไข้อย่างเดียว มีความสุขมาก โดยเฉพาะได้ทำงานที่ศูนย์แพทย์ชุมชน กับดูแล pcu
3. ชอบงานศิลปะ วาดรูปเหมือนได้เหมือน แต่ไม่ได้วาดนานแล้ว มีอารมณ์ถึงจะวาดได้ดี
4. เป็นคนวงสวิง กอล์ฟ สวย ตีดีพอควรเคยตั้งเป้าจะเป็น pro golf แต่สงสัยจะไม่รุ่งซะแล้ว เพราะไม่มีเวลาทุ่มเท
5. ชอบเขียน program ใช้เอง ที่ pcu กับที่ รพ. เขียนใช้งานมา 10 กว่าปีแล้ว ชอบเล่นกับข้อมูล แต่เขียนไม่เสร็จซักที บอกแล้วว่า ชอบทำทีละนิด แต่ทำต่อเนื่องยาวนาน
สุดท้ายแถม ข้อ 6 อยากให้หมอ และเจ้าหน้าที่ สาธารณสุข มีเมตตากับคนไข้ ทำงานเวชปฏิบัติครอบครัวมาก ๆ เลยชอบชวนคนทำงานที่ pcu แต่ไม่ค่อยเห็นใครอยากมาทำกันซักเท่าไร
มาอ่าน ความลับแล้วคะ
หลับตาร้องเพลง นี่ดีนะคะ สมาธิดี.....
นึกถึงเด็กๆ เวลาเล่นละครบนเวที ถ้ามีตอนซ่อนหา
อยู่บนเวที เด็กแค่เอามือบังตาก็ซ่อนมิดเลยคะ
สุรินทร์ เริ่มอากาศร้อน แล้วค่ะคุณหมอ....
สวัสดีค่ะ น้องสุพัฒน์
พี่กลับมาจากปฏิบัติธรรมแล้วจ้า รีบเข้ามาเขียน blog tag ได้สักสองวันแล้วจ้า
จะบอกว่าพี่ก็ชอบแม่ฮ่องสอนมากๆ ไปมาน่าจะสี่ห้าครั้งได้แล้วเพราะเพื่อนคนนึงเคยไปเป็นหมอศัลย์ที่รพ.ศรีสังวาลย์ค่ะ เลยได้โอกาสไปเที่ยวหลายครั้ง ปายนี่ก็ไปสัก 4 ครั้งน่าจะได้ แต่ถ้ามีโอกาสก็อยากจะไปอีกเรื่อยๆค่ะ
ยินดีด้วยนะคะ ที่ได้ทำงานที่ตัวเองรัก สถานที่ทำงานก็บรรยากาศดี
พี่อนิศรา